Australië, dag 100-213

Toen Ivy had verteld dat ze weg zou gaan, hadden we een advertentie online gezet. Uiteindelijk hadden Mick en Jenny besloten om een Chinees meisje aan te nemen. Het was allemaal nogal vaag, want ze had niet genoeg geld om de bus naar Hawker te betalen, maar ze kon wel pas 10 augustus komen, omdat ze eerst nog naar Adelaide wilde. De middag nadat Ivy was vertrokken, stuurde het Chinese meisje een berichtje dat ze toch niet zou komen. Ik denk dat ze gewoon een betere baan had gevonden. Maar in ieder geval liet ze het nu weten en niet pas 9 augustus. Nu moesten we dus weer opnieuw naar iemand op zoek. Gelukkig kon een van de meisjes, die Mick en Jenny eerder hadden afgewezen. Zij moest alleen vanuit Melbourne komen en haar auto was nog bij de garage. Ze zou 7 augustus hier zijn.

Dat betekende dat ik dus een week alleen zou zijn. In eerste instantie keek ik daar best wel tegenop. Gelukkig was het niet erg druk. In de ochtend maakte ik een paar kamers schoon en vaak ging ik dan in de middag naar Police Hill, zodat ik tenminste er even uit was geweest. Echt geweldig is de wandeling niet, maar het is niet ver en dan kon ik gewoon een briefje op de deur van de receptie hangen. Ook kon ik de tijd goed gebruiken om verder aan mijn blog te werken en recepten uit te typen. Ivy en ik waren allebei nogal enthousiast over Jenny's kookkunsten en om te voorkomen dat we een pak papier met recepten in onze bagage moeten zien te krijgen, besloot ik alle lekkere recepten uit te typen en op te sturen.

Op de dinsdag schrok ik behoorlijk, omdat pap en mam 's ochtends hadden gebeld, wat nogal ongewoon is, omdat dat voor hun 's avonds laat is. Zij vertelden dat het niet zo goed ging met oma en dat ik eens moest uitzoeken hoe mijn annuleringsverzekering zit. De hele dag zat ik daarover te piekeren, dus heb ik aan het eind van de middag nog maar eens even terug gebeld. Gelukkig was het niet zo erg als ik had gedacht, maar vanaf hier is dat toch lastig in te schatten. De volgende dag heb ik in ieder geval een kaart naar oma opgestuurd, omdat ze dat de vorige keer zo leuk vond.

Gelukkig had ik die avond wat afleiding omdat Mick en Jenny hadden gevraagd of ik zin had om bij hun te komen eten 's avonds. Mick heeft dus nog een tijdje de receptie bemand en ik ben aan het einde van de middag naar hun huis gereden. Daar heb ik een tijdje Yogi zitten aaien voor de open haard en daarna wat met Jenny zitten kletsen. Mick moest nog wachten op een man, die nog moest betalen voor de nacht en die die dag St. Mary's Peak had gedaan, dus hij was wat later terug. Toen hebben we met z'n drieën gegeten. Niet lang na het eten wilde ik naar huis gaan. Jenny liep met mij mee naar de auto en dat was maar goed ook. Het was pikkedonker en ik had geen idee of ik nu naar een muur zat te staren of niet. Pas toen Jenny de auto voor mij had gestart en de lampen aan had gezet, wist ik pas waar ik naartoe moest. Onderweg waren gelukkig geen kangoeroe's te zien, dus ik ben zonder problemen thuis gekomen.

De week dat ik alleen was, hadden we 1 keer een diner. Gelukkig was dat geen grote groep en het was dus prima te doen het serveren en afwassen. Omdat het geen grote groep was, hadden we ook de Chinezen gevraagd. Al sinds een jaar ofzo was er een groep Chinese geologen, die in 1 of 2 units verbleven. Dat waren dus wel goede klanten, dus Mick had ze uitgenodigd.

Iedere week moesten we een snelle schoonmaak doen om al hun spullen heen. Het stonk er behoorlijk naar Chinatown, maar Ivy vond het lekker naar eten ruiken. Het was iedere week een behoorlijke bende, maar dat heb je met alleen mannen in een huisje. Soms waren ze weg voor een week ofzo en dan moesten we de hele unit schoonmaken. Dat was behoorlijk wat werk, omdat de keuken heel vies was en je nog bijna al het servies moest afwassen, omdat zij het nat in de kastjes terugzetten. Ook moet je uitzoeken wat in welke unit hoort, omdat zij met servies en stoelen slepen. Maar verder zijn ze wel vriendelijk, al kan er maar 1 Engels.

De dag voordat Kaitlyn kwam, stelde Mick voor om te gaan uiteten bij de pub. Dat is de enige plek waar je altijd kunt uiteten hier. Ik had er al vaak mensen naartoe verwezen, maar ik had geen idee hoe het daar was. Mick en Jenny zijn er nooit zo over te spreken, maar volgens mij komt dat vooral omdat ze de mensen niet zo moeten. Ondanks dat het zo'n 5 minuten lopen is, gingen we er met de auto naartoe. We moesten een tijdje wachten voordat er een tafel vrij kwam, maar ik vond het eten wel lekker. Ik had gegrilde zalm. Het was wel behoorlijk koud, maar al met al vond ik er niet veel mis mee. Het was niet het beste restaurant, maar wat verwacht je in Hawker?