Australië, dag 100-213

De laatste week was niet echt spectaculair. Er was wel wat te doen, maar niet echt veel, dus meestal hadden we tijd vrij in de middag. Dat gaf mij de tijd om mijn boeken van de bibliotheek uit te lezen en alle films te kijken. Halverwege de week was ik klaar met alles dat ik van de bibliotheek geleend had, dus ben ik naar de bibliotheek gegaan om alles terug te brengen en afscheid te nemen van Rosie. Rosie is de bibliothecaresse en die was altijd heel aardig en behulpzaam.

Het was de hele winter al natter dan normaal, maar in de laatste week ging het pas echt los. We hadden ook behoorlijk wat mooie dagen, maar op 2 dagen viel er behoorlijk veel regen. Gelukkig was het meeste 's nachts, maar 1 avond viel het er met bakken uit. Het was zo erg dat Mick belde en vroeg of ik zandzakken voor de deur van 2 kamers wilde leggen, omdat die nog weleens onder willen lopen. Dus ik door de regen gerend om zandzakken neer te leggen, maar toen ik daarmee klaar was, was het zo goed als gestopt met regenen.

Die regen zal ook wel niet hebben geholpen tegen de vliegen. Die kwamen steeds meer. Je hebt 2 soorten: de dikke en de dunne. De dunne zijn de meest irritante vliegen ever, omdat ze in je gezicht gaan zitten en als ze kunnen in je mond ofzo kruipen. Gelukkig hadden we die niet echt binnen. De dikke hadden we wel binnen. Dit zijn echt achterlijke vliegen. Aan het einde van de dag gaan ze langzaam dood en soms moet je ze echt wegduwen dan, omdat ze amper nog bewegen. Er liggen dan ook een heleboel dode vliegen overal en opzuigen is dweilen met de kraan open.

Omdat ik geen idee heb wat ik wil gaan doen als ik weer thuis heb, heb ik Jenny gevraagd of ik hun eventueel op kon geven als referent. Jenny wilde dat met plezier doen. Ik had dan ook al veel complimenten gekregen over mijn werk. Jenny had gezegd dat ze een beetje verwend waren, omdat ze meer thuis konden doen omdat ze wisten dat ik het hier wel kon redden. Mick had al meerdere keren gevraagd wanneer ik weer terug zou komen. Dat had ook te maken met zijn geloof dat ik regen meebracht.

De laatste avond zouden Kaitlyn en ik bij Mick en Jenny komen eten, omdat het mijn laatste avond was. Kaitlyn had een lekkere hummingbird cake gemaakt, waarvoor ik die middag nog het glazuur had gemaakt, dus die hadden we meegenomen als toetje. Toen we het eten net op hadden, werd Mick gebeld omdat er iemand autoproblemen had en dus in het motel moest blijven. Dat gebeurt hier regelmatig. Mick moest dus terug naar het motel. Ondertussen hebben Kaitlyn en ik allerlei verhalen van Jenny gehoord. Vooral over Barny, de jongste zoon, die blijkbaar al dronken was geweest op z'n vijfde, omdat hij halflege glazen mixdrankjes had zitten drinken op een feestje, denkende dat dit cola was. Ook Mick's escapades kwamen voorbij. Zo had hij ooit als beginnende skiër gedacht wel van de moeilijke piste af te kunnen gaan.

Een tijd nadat Mick terug was, was het tijd voor toetje. Jenny had ook al toetje gemaakt, dus hadden we hummingbird keek met perzik-abrikooscrumble. Daarna hebben we nog een tijdje gekletst en weer kwam de boot over de landingsbaan bij Schiphol voorbij en de bloemenmarkt in Aalsmeer, die een grote indruk op Mick hadden gemaakt. Rond half 11 gingen we naar huis en toen ben ik snel naar bed gegaan, want de volgende dag wilde ik fris en fruitig zijn voor mijn trip.