Australië, dag 217

Vandaag moesten we weer om half opstaan en ik werd pas wakker toen Sam door de gang liep en riep dat het rijd was om op te staan, dus ik had eindelijk de hele nacht doorgeslapen. Toen ik buiten kwam om in de keuken te ontbijten, was het niet heel erg koud, dus ik hol dat het ook niet heel koud is in Uluru. Om half 7 konden we op weg en de eerste stop was net buiten Coober Pedy bij de golfbaan. Hier stond een bordje ‘Keep off grass’, maar er was nergens gras te bekennen. We waren hier echter niet om te golven, maar voor de zonsopgang en die was hier mooi rood.

Daarna was hetgeen lange rit. Af en toe stopten we wel om tanken of gewoon voor een plaspauze, maar we reden gewoon verder over de Stuart Highway. Het landschap veranderde niet heel erg, maar na een tijdje waren er weer bomen in het landschap en er waren ook behoorlijk wat bloemen te zien. Volgens Sam waren er anderhalve week geleden nog niet zoveel bloemen. Er waren zelfs wilde Sturt’s Desert Peas, bloemen die op een rood alienhoofd met jaargenoten lijken. Toen Sam wilde stoppen om ze te laten zien, waren er natuurlijk geen meer. Wel heeft hij nog een zeil gevonden, dus moest een van de Vikings even terug rennen om dat mee te nemen. Blijkbaar had Sam al heel wat interessante dingen gevonden onderweg. Ook wees Sam mij op een bordje dat waarschuwt voor kangoeroes. Op deze stond blijkbaar een ruziënde, die wiet aan het roken was. Ook in de Northern Territory waren ze goed met bordjes. Bij de grens stond dat er geen snelheidslimiet was, maar 100 meter verderop stond een bordje 130.
Ondertussen had ik de bijnaam Dutchie gekregen. Veel mensen hadden een bijnaam gekregen, sommige omdat hij de naam niks vond, maar hij vond mij gewoon een Dutchie. Omdat ik voorin zat, vroeg Sam of ik de voorruit wilde wassen toen we stopten om te tanken. Daarna wilde iemand haar raam wassen en tegen de tijd dat ik terug kwam van de wc waren alle ramen gewassen.

Omdat we zo’n lange rit hadden, stelde Sam voor om een spelletje te doen. We moesten 3 teams maken en een originele team naam bedenken anders zou Sam er een bedenken. Daarna speelde Sam stukjes van filmtrailers en -soundtracks af en moesten wij raden van welke film het was. Ik zatn in een team met Carmel en Adrian, een ouder Australisch koppel, en Ani en Aly, 2 meisjes uit Londen, en wij hadden de hoogste score. Dat was de eerste ronde en toen was het alweer tijd voor lunch. Voor de lunch hebben we langs de weg met z'n allen nacho's gemaakt, compleet met gekookt prutje. De vliegen waren hier verschrikkelijk en ik moest over mijn eten en voor mijn gezicht blijven wapperen. Waar veel meisjes daarna moeite mee hadden, was dat hier geen wc’s waren. Twee Franse meisjes hebben zelfs een flinke wandeling gemaakt voordat ze een goed plekje hadden gevonden.

Na de lunch was ronde 2 met algemene kennis vragen, maar vrijwel geen geschiedenis, ondanks dat ik daar om bleef vragen. Ook nu moest ik de score op het raam bijhouden, maar ik moest ook de vragen opschrijven zodat we daarna de antwoorden konden controleren. Net voordat de score bekend was en we van de Stuart Highway af moesten, moesten we nog tanken. Hier waren nog veel meer irritante vliegen. Sommige mensen probeerden dekking te zoeken in de bus, maar daar zaten ze ook al. Na deze stop was de voorlopige tussenstand bekend en wij stonden n of steeds vooraan. Sam kondigde daarna aan dat we vandaag naar Kings Canyon gingen in plaats van Uluru.

Voordat we daar waren moesten we nog hout voor het kampvuur zoeken, dus stopten we langs de weg, maar om dat de berm zachter was dan normaal, kwam de bus vast te zitten. Gelukkig kwamen we weer los nadat de jongens hadden geduwd. Na het hout zoeken gingen we weer verder. Even verderop zagen we wilde kamelen, die blijkbaar soms midden op de weg gaan liggen slapen. Er lag oom een brown snake voor de bus, een van de vijftigste slangen ter wereld. Nog weer verderop zag Sam een thorny dragon langs de weg, die volgens hem de coolste hagedis was na de komodovaraan. Hij wijk de omdraaien, maar we kwamen weer vast te zitten in de berm. Ook nu kwamen we gelukkig wee los. We zij nog teruggelopen, maar de hagedis was weg.

Net voordat we bij de camping waren, zijn we nog gestopt voor een foto van de George Gill Ranges, die er erg mooi uitzagen met een ondergaande zon. Bij de camping moesten we weer tanken, maar iemand had de dieseltank niet dicht gemaakt, waardoor de. Regen met de diesel was vermengd. Gelukkig had Sam een plan B, want er zijn hier nou niet veel tankstations te vinden. Hier hebben we gekookt en daarna hebben we rond het kampvuur gezeten en Tim Tams met geroosterde marshmallows gegeten. We hebben ook nog even een spelletje gedaan, waarbij ik iedereen heb kunnen laten geloven dat ik ooit mijn arm had gebroken met Manons verhaal. Uiteindelijk heb ik mijn swag, iets tussen een slaapzak en tent in, gepakt en ben gaan slapen. Deze nacht was het helemaal niet koud en mijn geldgevers heb ik al snel uitgedaan. Met het lichte briesje lag ik wel lekker, alleen moest ik mezelf iedere keer herinneren om niet de sterren te bewonderen, want dan zou ik nooit in slaap vallen.