Australië, dag 219
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
07 September 2016 | Australië, Yulara
Ik werd om 4 uur wakker, omdat het een beetje begon te regenen, maar verder had ik lekker geslapen in mijn swag met een licht briesje. Ik bedacht me hoe comfortabel swags eigenlijk zijn totdat je op je zij draait. En verder waren mijn ogen 's ochtends behoorlijk geïrriteerd door het stof of de rook of iets. Om 5 uur moesten we opstaan en om half 6 zouden we gaan, maar Valérie, een van de Franse meisjes was weer te laat. We gingen dus ietsje later, maar we waren nog op tijd voor de zonsopgang.
We moesten over een boardwalk naar een lookout en gelukkig was het nog niet druk. Niet veel later was het ineens een stuk drukker, maar wijn hadden in ieder geval een goede plek. We moesten een hele tijd wachten tot de zon op was, maar dat gaf niks. Zo mooi was het. Omdat het verderop nog regende, kon je de regen zien vallen tegen een rood-oranje lucht met Uluru in het plaatje. De zon kwam net naast Uluru op en toen ie net op was, ben ik met Alex terug gelopen, omdat het weer regende. Wel hebben we ook nog even foto's van Kata Tjuta gemaakt,waar de zon nu op reflecteerde. Gelukkig stopte het met regenen toen we bij de bus waren en konden we gewoon ons ontbijt buiten eten op de parkeerplaats.
Daarna zijn we doorgereden naar Kata Tjuta. Dit is een belangrijke plek voor de Anangu, de Aboriginals hier. Het zouden de hoofden van voorouders zijn en Kata Tjuta betekent dan ook 'vele hoofden'. Het zijn een soort bolvormige rotsen. Hier hebben we de Valley of de Winds trial gedaan en op sommige plekken was het ook heel winderig. Voordat we begonnen, heeft Sam nog even Jerry begroet, een gekko, die blijkbaar al 5 jaar achter hetzelfde informatiebord woont.
Aan het begin van de wandeling waren er heel veel mooie bloemen, die er zacht en pluizig uitzagen, maar ze voelden een beetje als gedroogde bloemen. Verderop heeft Sam uitgelegd hoe Kata Tjuta en Uluru zijn ontstaan, compleet met zandtekening en steentjes en bijbehorende geluiden. Daarna moesten we wat klimmen, maar het viel allemaal wel mee. Het was vooral zwaar omdat het toch behoorlijk warm begon te worden. Ik ben dus heel blij dat het geen zomer is, want dan is het overdag in de 40 graden en 's nachts nog tegen de 40 aan. Bij de creek, tussen de rotsen, hadden we wel wat schaduw, maar toen we het laatste stuk omhoog waren geklommen en tussen de rotsen uit kwamen, liepen we vol in de zon.
Alex was ondertussen iedereen aan het ondervragen over relaties. Ze wilde vooral romantische verhaaltjes horen, dus omdat ik niks te vertellen heb op dat gebied, heb ik haar maar verteld hoe Manon en Maarten elkaar hebben leren kennen. Later zei ze dat dat het beste verhaal was. Toen we nog zo'n 2,5 kilometer te gaan hadden, heb ik de turbo erop gezet, omdat ik echt behoefte had aan fatsoenlijke schaduw. Ik was dus als eerste bij Carmel en Adria, die een stukje op en neer zijn gelopen, en nu onder een afdak in de schaduw zaten.
Na de wandeling zijn we terug naar de camping gegaan, waar we hebben geluncht. Na de lunch moest Sam boodschappen doen, dus hadden we anderhalf uur vrije tijd. Na een tijdje werden 4 mensen opgehaald, die zouden gaan wijzigen. Ik heb ondertussen met Alex, Carmel en Adrian zitten kletsen. Toen Sam weer terug was, gingen we naar het Cultural Centre en onderweg zagen we een van de 4 mensen naar beneden komen. Het Cultural Centre vond ik erg interessant, omdat het me een beter idee gaf van de Aboriginalcultuur. Ze vertelden wat verhalen over Uluru en hoe het er volgens hun zo is uit komen te zien, zoals Kuniya, een slang die haar eieren naar Uluru had gebracht en die zijn nu nog als rotsen te zien. Ook vertelden ze wat over de taken van mannen en vrouwen en de verschillende planten die vrouwen gebruikten. Verder was er een film, die wat meer het perspectief van Aboriginals liet zien. Het was wel een beetje bizar om mensen Uluru te zien beklimmen. Ook hadden ze een thorny devil op sterk water en hij was ook wel echt cool.
Na het Cultural Centre hebben we de Mala Walk bij Uluru gedaan. Die begon waar mensen omhoog klimmen en er is dus een hekje, waar mensen zich aan vast kunnen houden, omdat het zo steil is. Je kunt nu nog steeds daar omhoog, maar de Aboriginals hebben dit liever niet en het zag er nogal gevaarlijk uit. De Mala Walk ging langs wat plaatsen, die belangrijk zijn voor de Anangu. Zo kwamen we bij een soort leer plek voor jongens waar ze de muur als schoolbord gebruikten. Ook was er een plek voor oude men se en omdat die zoveel respect verdienen, is deze plek de hele dag in de schaduw. De keuken was echt mooi, omdat het een soort inham was, die op een golf leek. Adrian zei dat het moeilijk voor te stellen was dat het normaal droog en kaal was, maar het was hier zo heet dat ik daar geen moeite mee had.
Sam legde wat dingen uit, maar bij heel veel dingen zei hij ookn dat dit biedt voor 'white fellow' is om te weten. Dit is erg frustrerend als je nieuwsgierig bent en juist zoveel mogelijk wilt weten over de cultuur. Alex gaf het daarom helemaal op en hoefde er niks meer van te weten. Bij mij leidde het juist tot vragen, zoals of een niet-Aboriginal ooit helemaal deel van de cultuur kan worden. Deze vraag werd door Sam en Carmel nogal neerbuigend afgedaan, wat mij nogal irriteerde en waardoor ik des te meer antwoord wilde, maar uiteindelijk heb ik mijn antwoord gekregen.
Na een tijdje kwamen de skydivers er weer bij en die waren bier aan het drinken,wat hier blijkbaar absoluut niet mag. Het kromme was dat even verderop weer een tafel met champagne klaarstond voor de dik betalende toeristen. Dit was bij de tweede belangrijkste waterbron bij Uluru. Hier is een 150 meter hoge waterval als het regent en dan komt het terecht in een waterpoel. Nu was er alleen een droge laag algen te zien en de waterpeil, maar de rots, waar het water vanaf komt, was indrukwekkend hoog. Dit was ook de plek waar de Anangu jaagde , omdat de dieren hier naartoe kwamen. Ze waren daarbij helemaal stil, dus de uitdaging was of wij dit ook mond en. Voor sommigen was dit te moeilijk.
Na de Mala Walk zijn we rond Uluru gereden om aan de andere kant naar een view point te gaan. Deze kant had allemaal gaten in de rots en een paar leken bij elkaar op Charles Darwin en het leek of je zijn hersenen kon zien. Bij het view point konden we weer de zonsondergang zien. Vandaag ging ie onder net naast Uluru. Helaas waren er net wolken op de horizon, waardoor het minder spectaculair was als gisteren. Ondertussen heb ik met Marie, het Braziliaanse meisje, staan kletsen, maar uiteindelijk zijn we terug naar de bus gegaan, waar we nog net mee konden helpen met koken. Tegen de tijd dat we klaar waren met eten en alles opgeruimd was, was het donker.
Op de terugweg heb ik bij het tankstation weer de voorruit gewassen dat blijkbaar echt mijn taak was, want ik zat nu niet eens voorin. Daarna was er een auto, die raar aan het doen was, dus zette Sam de bus aan de kant. Daarna zei hij dat we door de auto achtervolgd werden, maar hij heeft ze af kunnen schudden. Bij de camping was er nog een lekkere cheesecake als toetje, die ik niet kon laten liggen. Nadat ik had gedoucht, heb ik nog even met Heather, een van de Engelse meisjes, gekletst. Tegen de tijd dat ik naar bed ging, waren ze begonnen met een drinkspelletje, waarschijnlijk omdat het de laatste avond was, dus ze waren nogal luidruchtig.
We moesten over een boardwalk naar een lookout en gelukkig was het nog niet druk. Niet veel later was het ineens een stuk drukker, maar wijn hadden in ieder geval een goede plek. We moesten een hele tijd wachten tot de zon op was, maar dat gaf niks. Zo mooi was het. Omdat het verderop nog regende, kon je de regen zien vallen tegen een rood-oranje lucht met Uluru in het plaatje. De zon kwam net naast Uluru op en toen ie net op was, ben ik met Alex terug gelopen, omdat het weer regende. Wel hebben we ook nog even foto's van Kata Tjuta gemaakt,waar de zon nu op reflecteerde. Gelukkig stopte het met regenen toen we bij de bus waren en konden we gewoon ons ontbijt buiten eten op de parkeerplaats.
Daarna zijn we doorgereden naar Kata Tjuta. Dit is een belangrijke plek voor de Anangu, de Aboriginals hier. Het zouden de hoofden van voorouders zijn en Kata Tjuta betekent dan ook 'vele hoofden'. Het zijn een soort bolvormige rotsen. Hier hebben we de Valley of de Winds trial gedaan en op sommige plekken was het ook heel winderig. Voordat we begonnen, heeft Sam nog even Jerry begroet, een gekko, die blijkbaar al 5 jaar achter hetzelfde informatiebord woont.
Aan het begin van de wandeling waren er heel veel mooie bloemen, die er zacht en pluizig uitzagen, maar ze voelden een beetje als gedroogde bloemen. Verderop heeft Sam uitgelegd hoe Kata Tjuta en Uluru zijn ontstaan, compleet met zandtekening en steentjes en bijbehorende geluiden. Daarna moesten we wat klimmen, maar het viel allemaal wel mee. Het was vooral zwaar omdat het toch behoorlijk warm begon te worden. Ik ben dus heel blij dat het geen zomer is, want dan is het overdag in de 40 graden en 's nachts nog tegen de 40 aan. Bij de creek, tussen de rotsen, hadden we wel wat schaduw, maar toen we het laatste stuk omhoog waren geklommen en tussen de rotsen uit kwamen, liepen we vol in de zon.
Alex was ondertussen iedereen aan het ondervragen over relaties. Ze wilde vooral romantische verhaaltjes horen, dus omdat ik niks te vertellen heb op dat gebied, heb ik haar maar verteld hoe Manon en Maarten elkaar hebben leren kennen. Later zei ze dat dat het beste verhaal was. Toen we nog zo'n 2,5 kilometer te gaan hadden, heb ik de turbo erop gezet, omdat ik echt behoefte had aan fatsoenlijke schaduw. Ik was dus als eerste bij Carmel en Adria, die een stukje op en neer zijn gelopen, en nu onder een afdak in de schaduw zaten.
Na de wandeling zijn we terug naar de camping gegaan, waar we hebben geluncht. Na de lunch moest Sam boodschappen doen, dus hadden we anderhalf uur vrije tijd. Na een tijdje werden 4 mensen opgehaald, die zouden gaan wijzigen. Ik heb ondertussen met Alex, Carmel en Adrian zitten kletsen. Toen Sam weer terug was, gingen we naar het Cultural Centre en onderweg zagen we een van de 4 mensen naar beneden komen. Het Cultural Centre vond ik erg interessant, omdat het me een beter idee gaf van de Aboriginalcultuur. Ze vertelden wat verhalen over Uluru en hoe het er volgens hun zo is uit komen te zien, zoals Kuniya, een slang die haar eieren naar Uluru had gebracht en die zijn nu nog als rotsen te zien. Ook vertelden ze wat over de taken van mannen en vrouwen en de verschillende planten die vrouwen gebruikten. Verder was er een film, die wat meer het perspectief van Aboriginals liet zien. Het was wel een beetje bizar om mensen Uluru te zien beklimmen. Ook hadden ze een thorny devil op sterk water en hij was ook wel echt cool.
Na het Cultural Centre hebben we de Mala Walk bij Uluru gedaan. Die begon waar mensen omhoog klimmen en er is dus een hekje, waar mensen zich aan vast kunnen houden, omdat het zo steil is. Je kunt nu nog steeds daar omhoog, maar de Aboriginals hebben dit liever niet en het zag er nogal gevaarlijk uit. De Mala Walk ging langs wat plaatsen, die belangrijk zijn voor de Anangu. Zo kwamen we bij een soort leer plek voor jongens waar ze de muur als schoolbord gebruikten. Ook was er een plek voor oude men se en omdat die zoveel respect verdienen, is deze plek de hele dag in de schaduw. De keuken was echt mooi, omdat het een soort inham was, die op een golf leek. Adrian zei dat het moeilijk voor te stellen was dat het normaal droog en kaal was, maar het was hier zo heet dat ik daar geen moeite mee had.
Sam legde wat dingen uit, maar bij heel veel dingen zei hij ookn dat dit biedt voor 'white fellow' is om te weten. Dit is erg frustrerend als je nieuwsgierig bent en juist zoveel mogelijk wilt weten over de cultuur. Alex gaf het daarom helemaal op en hoefde er niks meer van te weten. Bij mij leidde het juist tot vragen, zoals of een niet-Aboriginal ooit helemaal deel van de cultuur kan worden. Deze vraag werd door Sam en Carmel nogal neerbuigend afgedaan, wat mij nogal irriteerde en waardoor ik des te meer antwoord wilde, maar uiteindelijk heb ik mijn antwoord gekregen.
Na een tijdje kwamen de skydivers er weer bij en die waren bier aan het drinken,wat hier blijkbaar absoluut niet mag. Het kromme was dat even verderop weer een tafel met champagne klaarstond voor de dik betalende toeristen. Dit was bij de tweede belangrijkste waterbron bij Uluru. Hier is een 150 meter hoge waterval als het regent en dan komt het terecht in een waterpoel. Nu was er alleen een droge laag algen te zien en de waterpeil, maar de rots, waar het water vanaf komt, was indrukwekkend hoog. Dit was ook de plek waar de Anangu jaagde , omdat de dieren hier naartoe kwamen. Ze waren daarbij helemaal stil, dus de uitdaging was of wij dit ook mond en. Voor sommigen was dit te moeilijk.
Na de Mala Walk zijn we rond Uluru gereden om aan de andere kant naar een view point te gaan. Deze kant had allemaal gaten in de rots en een paar leken bij elkaar op Charles Darwin en het leek of je zijn hersenen kon zien. Bij het view point konden we weer de zonsondergang zien. Vandaag ging ie onder net naast Uluru. Helaas waren er net wolken op de horizon, waardoor het minder spectaculair was als gisteren. Ondertussen heb ik met Marie, het Braziliaanse meisje, staan kletsen, maar uiteindelijk zijn we terug naar de bus gegaan, waar we nog net mee konden helpen met koken. Tegen de tijd dat we klaar waren met eten en alles opgeruimd was, was het donker.
Op de terugweg heb ik bij het tankstation weer de voorruit gewassen dat blijkbaar echt mijn taak was, want ik zat nu niet eens voorin. Daarna was er een auto, die raar aan het doen was, dus zette Sam de bus aan de kant. Daarna zei hij dat we door de auto achtervolgd werden, maar hij heeft ze af kunnen schudden. Bij de camping was er nog een lekkere cheesecake als toetje, die ik niet kon laten liggen. Nadat ik had gedoucht, heb ik nog even met Heather, een van de Engelse meisjes, gekletst. Tegen de tijd dat ik naar bed ging, waren ze begonnen met een drinkspelletje, waarschijnlijk omdat het de laatste avond was, dus ze waren nogal luidruchtig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
