Australië, dag 221
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
09 September 2016 | Australië, Alice Springs
Vandaag was ik om 6 uur wakker en toen ik naar de wc liep, leek het of niemand terug was gekomen, maar gelukkig zag ik Aly en Alex in bed liggen. Toen maakte ik me ook niet meer echt zorgen over Ani en Jo. Om 7 uur ben ik maar opgestaan om te ontbijten, maar dat stelde niet veel voor. Er was alleen van dat slappe wit brood en jam, en daarvan was er alleen nog prullenbak over, die gelukkig wel te pruimen was. Ondertussen heb ik met pap zitten bellen. Daarna heb ik wat praktische dingen gedaan en tegen die tijd had ik gezelschap van Aly en Alex, die ook niet wisten waar de rest was.
Tegen 9 uur besloten Alex en ik naar het Old Telegraph Station te lopen via het YHA om te kijken of Heather mee wilde. Heather had ons niet verwacht en was net wakker, dus ze had 10 minuutjes nodig. Daarna moest ze nog ontbijt hebben, wat mij goed uitkwam, want ik had alweer honger na het baggerontbijt. We wilden naar de supermarkt gaan om ook een picknicklunchmee te nemen, maar we konden er geen in de buurt vinden, behalve een die er heel duur uitzag. Dit was in Alice Plaza, waarvan ik al vaak reclame had gezien in de zoo, dus ik had nu het irritante deuntje in m'n hoofd. We hebben uiteindelijk bij de food court een broodje gezond gehaald.
Toen we net waren begonnen met lopen, besloot Heather om terug te gaan, omdat ze een kater had van gisteravond. Alex en ik hebben dus samen de Riverside Walk gedaan, alleen was er helemaal geen water in de rivier. We moesten de rivier oversteken, maar er was niet eens een brug, dus we moesten over los zand lopen. Zo vaak staat er water in de rivier. Ondertussen hebben we ons broodje gegeten, omdat we alweer erge honger hadden
Rond 11 uur waren we bij het Old Telegraph Station. Dit was een verzameling oude gebouwen, die wat weg hadden van een oude boerderij, en het zag er wel gezellig uit. Alex hoefde in eerste instantie niet binnen rond te kijken, maar toen ik een kaartje kocht, besloot ze toch mee te gaan. Het Old Telegraph Station is waar Alice Springs ooit is begonnen en de manager hier was toen zo'n beetje de belangrijkste persoon in Central Australia. Hier kwam de post binnen en telegrammen en ze deden hier weermetngen. Soms moesten ze zelfs als dokter optreden via telegrafeerberichten. Eenmaal per jaar werden de boodschappen hier per kameel bezorgd. Het leven was hier dus echt geïsoleerd. Een van de bewoners heeft daar zelfs het boek 'Alice...on the Line' over geschreven. Dat lijkt mij er interessant.
We konden hier de gebouwen bekijken, die soms waren ingericht zoals toen rond 1900. Er liepen ook een heleboel kinderen in kostuum rond vanwege een schooluitje. Ik wou dat wij vroeger zoiets hadden. Net buiten het hek was de Alice Springs waarnaar de stad is vernoemd. Het was een plas water in de rivier en Alice was de vrouw van een van de managers hier. Nadat we hier hadden rondgekeken zijn we met een kleine omweg terug gelopen, omdat dit een mooi pad was, waar blijkbaar nor aal gesproken dingo's en wallaby's te zien zijn. Het was een vrij rotsig pas soms en Alex was onder de indruk dat ik dit met slippers deed. Ik bedacht me onderweg dat we eigenlijk door een soort woestijn aan het lopen waren.
Tegen 1 uur kwamen we terug en hebben we samen de was gedaan,mond af we allebei niet zo veel hadden. Nadat ik alles in de droger had gedaan wilde ik naar de National Pioneer Women's Hall of Fame gaan. Eerst moest ik alleen nog een soort van lunch kopen. De Hall of Fame was in een oude gevangenis, maar het grootste gedeelte was nu Hall of Fame. Dit was er interessant met veel verhalen over de vrouwen zelf. Het ging vooral over vrouwen in de Outback in de beginperiode en het gaf mij een goed idee van hoe zwaar het leven toen was daar. Ook weet ik nu eindelijk waarom Billy Goat Hill zo heet: een weduwe was met haar 5 kinderen en 1000 geiten naar Stuart, nu Alice Springs, gekomen en heeft haar geiten toen op deze heuvel gezet.
Verder hadden ze nog wat informatie over eerste vrouwen op allerlei werkgebieden. Daarna heb ik nog even in de gevangenis rondgekeken, wat niet heel interessant was. Het enige was dat een gevangene een echt mooi schilderij op de muur van zijn cel had gemaakt, dat ze niet in hun cel sliepen vanwege de hitte en ze hadden nu de bezoekertoiletten gewoon in een cel.
Ik heb nog even met de vrouw van het winkeltje staan praten en daarna ben ik terug gegaan naar het hostel, waar iedereen van onze groep bij het zwembad rond hing. De was was totaal niet droog, dus Alex had die overal in de kamer en op het balkon gehangen, dus ik heb alles nog een keertje omgedraaid. Om half 7 was er barbecue in het hostel en daarna was er een reptielenshow. Ik wilde eigenlijk wat simpels eten, maar de rest van de groep ging barbecuen, dus heb ik maar meegedaan. De vegetarische burgers waren nog bevroren, dus het duurde een hele tijd voordat we ons broodje hamburger hadden en dat was het, geen extra salade ofzo. Niclas had nog een extra voucher ergens vandaan getoverd, dus hij was sneaky nog een steaburger gaan halen, maar ik zat niet echt heel vol.
Tegen de tijd dat ik mijn hamburger had, waren de reptielen, die we konden vasthouden, er al. Jake, de blue tongue, bleef heel rustig zitten. De schubben waren behoorlijk ruw en hij leek een beetje op een dinosaurus. Leo, de bearded dragon, was nog ruwer omdat hij stekeltjes had. Hij klampte zich vast aan mijn schouder en toen hij nog verder omhoog klom, ik stelde dat nogal. Suzy Q was een python. Het voelde bizar om haar te aaien, maar het was nog bizarrer om haar vast te houden. Al hield zij mij meer vast. Ze klampte zich helemaal om mijn nek en lichaam en ze was echt zwaar. Na een tijdje ging haar hoofd ergens naartoe waar ik niks kon zien, maar ineens ik stelde het behoor!ijk op mijn arm. Heather werd ook overgehaald om Suzy Q vast te houden, maar ze lachte als een boer met kiespijn.
Nadat ik nog even met de groep had zitten kletsen en afscheid had genomen van Heather, ben ik sokken gaan opvouwen en mijn tas inpakken. Ik heb nog afscheid genomen van Aly en Alex en daarna ben ik op tijd gaan slapen, zodat ik de volgende ochtend weer fit was.
Tegen 9 uur besloten Alex en ik naar het Old Telegraph Station te lopen via het YHA om te kijken of Heather mee wilde. Heather had ons niet verwacht en was net wakker, dus ze had 10 minuutjes nodig. Daarna moest ze nog ontbijt hebben, wat mij goed uitkwam, want ik had alweer honger na het baggerontbijt. We wilden naar de supermarkt gaan om ook een picknicklunchmee te nemen, maar we konden er geen in de buurt vinden, behalve een die er heel duur uitzag. Dit was in Alice Plaza, waarvan ik al vaak reclame had gezien in de zoo, dus ik had nu het irritante deuntje in m'n hoofd. We hebben uiteindelijk bij de food court een broodje gezond gehaald.
Toen we net waren begonnen met lopen, besloot Heather om terug te gaan, omdat ze een kater had van gisteravond. Alex en ik hebben dus samen de Riverside Walk gedaan, alleen was er helemaal geen water in de rivier. We moesten de rivier oversteken, maar er was niet eens een brug, dus we moesten over los zand lopen. Zo vaak staat er water in de rivier. Ondertussen hebben we ons broodje gegeten, omdat we alweer erge honger hadden
Rond 11 uur waren we bij het Old Telegraph Station. Dit was een verzameling oude gebouwen, die wat weg hadden van een oude boerderij, en het zag er wel gezellig uit. Alex hoefde in eerste instantie niet binnen rond te kijken, maar toen ik een kaartje kocht, besloot ze toch mee te gaan. Het Old Telegraph Station is waar Alice Springs ooit is begonnen en de manager hier was toen zo'n beetje de belangrijkste persoon in Central Australia. Hier kwam de post binnen en telegrammen en ze deden hier weermetngen. Soms moesten ze zelfs als dokter optreden via telegrafeerberichten. Eenmaal per jaar werden de boodschappen hier per kameel bezorgd. Het leven was hier dus echt geïsoleerd. Een van de bewoners heeft daar zelfs het boek 'Alice...on the Line' over geschreven. Dat lijkt mij er interessant.
We konden hier de gebouwen bekijken, die soms waren ingericht zoals toen rond 1900. Er liepen ook een heleboel kinderen in kostuum rond vanwege een schooluitje. Ik wou dat wij vroeger zoiets hadden. Net buiten het hek was de Alice Springs waarnaar de stad is vernoemd. Het was een plas water in de rivier en Alice was de vrouw van een van de managers hier. Nadat we hier hadden rondgekeken zijn we met een kleine omweg terug gelopen, omdat dit een mooi pad was, waar blijkbaar nor aal gesproken dingo's en wallaby's te zien zijn. Het was een vrij rotsig pas soms en Alex was onder de indruk dat ik dit met slippers deed. Ik bedacht me onderweg dat we eigenlijk door een soort woestijn aan het lopen waren.
Tegen 1 uur kwamen we terug en hebben we samen de was gedaan,mond af we allebei niet zo veel hadden. Nadat ik alles in de droger had gedaan wilde ik naar de National Pioneer Women's Hall of Fame gaan. Eerst moest ik alleen nog een soort van lunch kopen. De Hall of Fame was in een oude gevangenis, maar het grootste gedeelte was nu Hall of Fame. Dit was er interessant met veel verhalen over de vrouwen zelf. Het ging vooral over vrouwen in de Outback in de beginperiode en het gaf mij een goed idee van hoe zwaar het leven toen was daar. Ook weet ik nu eindelijk waarom Billy Goat Hill zo heet: een weduwe was met haar 5 kinderen en 1000 geiten naar Stuart, nu Alice Springs, gekomen en heeft haar geiten toen op deze heuvel gezet.
Verder hadden ze nog wat informatie over eerste vrouwen op allerlei werkgebieden. Daarna heb ik nog even in de gevangenis rondgekeken, wat niet heel interessant was. Het enige was dat een gevangene een echt mooi schilderij op de muur van zijn cel had gemaakt, dat ze niet in hun cel sliepen vanwege de hitte en ze hadden nu de bezoekertoiletten gewoon in een cel.
Ik heb nog even met de vrouw van het winkeltje staan praten en daarna ben ik terug gegaan naar het hostel, waar iedereen van onze groep bij het zwembad rond hing. De was was totaal niet droog, dus Alex had die overal in de kamer en op het balkon gehangen, dus ik heb alles nog een keertje omgedraaid. Om half 7 was er barbecue in het hostel en daarna was er een reptielenshow. Ik wilde eigenlijk wat simpels eten, maar de rest van de groep ging barbecuen, dus heb ik maar meegedaan. De vegetarische burgers waren nog bevroren, dus het duurde een hele tijd voordat we ons broodje hamburger hadden en dat was het, geen extra salade ofzo. Niclas had nog een extra voucher ergens vandaan getoverd, dus hij was sneaky nog een steaburger gaan halen, maar ik zat niet echt heel vol.
Tegen de tijd dat ik mijn hamburger had, waren de reptielen, die we konden vasthouden, er al. Jake, de blue tongue, bleef heel rustig zitten. De schubben waren behoorlijk ruw en hij leek een beetje op een dinosaurus. Leo, de bearded dragon, was nog ruwer omdat hij stekeltjes had. Hij klampte zich vast aan mijn schouder en toen hij nog verder omhoog klom, ik stelde dat nogal. Suzy Q was een python. Het voelde bizar om haar te aaien, maar het was nog bizarrer om haar vast te houden. Al hield zij mij meer vast. Ze klampte zich helemaal om mijn nek en lichaam en ze was echt zwaar. Na een tijdje ging haar hoofd ergens naartoe waar ik niks kon zien, maar ineens ik stelde het behoor!ijk op mijn arm. Heather werd ook overgehaald om Suzy Q vast te houden, maar ze lachte als een boer met kiespijn.
Nadat ik nog even met de groep had zitten kletsen en afscheid had genomen van Heather, ben ik sokken gaan opvouwen en mijn tas inpakken. Ik heb nog afscheid genomen van Aly en Alex en daarna ben ik op tijd gaan slapen, zodat ik de volgende ochtend weer fit was.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
