Australië, dag 237

Vandaag heb ik voor mijn doen uit kunnen slapen, kwart over 7. Toen ik uit bed kwam, had ik echt de neiging om even tegen de matras onder mij te schoppen. Daar sliep een van de meisjes, die gisteren zo luid waren, en ook vanacht was ze niet echt stil geweest en ze liep de hele tijd met haar zaklamp rond. Maar ik heb me ingehouden. Na het ontbijt heb ik aan mijn blog gewerkt en daarna ingepakt en uitgecheckt.

Toen moest ik al mijn bagage terug slepen naar het kantoor van de boot om mijn bagage op te slaan. Dat duurde nogal lang, omdat er een hele groep binnen kwam om in te checken en ze hun er om de een of andere reden tussendoor lieten gaan. Daarna ben ik naar de supermarkt gegaan, omdat ik echt dorst had en behoefte had aan water zonder chloorsmaak, en en nieuw notitieboekje moeste hebben, en een pen, die ik was vergeten uit mijn rugzak te halen. Toen kon ik naar Peter Pans om verder aan mijn blog te werken.

Rond half 12 ben ik naar Abell Point Marina gelopen, waar we moesten verzamelen voor onze zeiltocht naar de Whitsunday Islands. Ik was blij dat ik op tijd was gegaan, want het was weer te heet en mijn tas was te zwaar door de toilettas. Gelukkig was het niet moeilijk te vinden en eenmaal daar zag ik de boot Wings, waar ik moest zijn. Er was gelukkig ook wat schaduw, waar ik heb zitten wachten. Een paar kamergenoten van de vorige dag kwamen ook, maar zji zaten op een andere boot. Ook kwam ik het Italiaanse meisje, Antonella, tegen met wie ik op Magnetic Island ook al had gepraat. Zij zat op dezelfde boot en even later bleken ook de 2 Franse meisjes uit de bus op dezelfde boot te zitten.

Om half 1 werden we opgehaald door Stephen van de crew en we moesten eerst weer een formulier invullen. Rond 1 uur konden we aan boord, nadat we onze schoenen hadden ingeleverd. Na een veiligheids- en praktisch praatje konden de trossen los. We moesten er rekening mee houden dat we op een schip zaten, dus geen water konden verspillen. Als we geen water meer hadden, moesten we namelijk terug, dus 1 minuut douchen per dag. De zee begon nogal ruig. Het zag er niet zo erg uit, maar zo groot is de boot niet. Ik moest dus wel af en toe naar de zee kijken om niet misselijk te worden.

Gelukkig werd de zee rustiger toen we dichter bij de Whitsunday Islands kwamen. Na zo'n 3 uur gingn we eindelijk voor anker en kon iedereen snorkelspullen aantrekken. Maar voordat we het water in konden, was de boot alweer los geraakt en moesten we weer opnieuw voor anker. In die tijd was ik aan het klooien met mijn masker om het te laten passen en om de juiste maat flippers te vinden.

Omdat de zee dus nog behoorlijk ruig was om te zwemmen, werden we met de speedboot in het water gedropt en werden we met de speedbot weer terug naar de boot gebracht, die ondertussen alweer een heel stuk weg was gedreven. Na een tijdje begon mijn masker vol te lopen, dus kreeg ik hulp van Conner, ook crew, om die te laten passen. Toen kon ik weer fatsoenlijk snorkelen en ondanks dat het minder licht was, doordat de zon al laag hing, was het nog steeds heel mooi. Er waren verschillende kleuren en vormen. Sommig koraal was zelfs paars of een soort hele grote plaat. We hebben zelfs een schildpad gezien, die op z'n gemak rondzwom. Volgens mij was het diezelfde schildpad, die ik een paar voorbij heb zien komen. Omdat die zo populair was, moest je alleen wel uitkijken dat je geen flipper in je gezicht kreeg of iemand anders schopte.

Ik was in de een na laatste groep, die terug op de boot kwam. Het water was behoorlijk koud en de zon zat al achter het eiland, dus je moest blijven zwemmen om warm te blijven. Toen ik terug op de boot was, had ik dus wel behoefte aan een lange, warme douche, maar in plaats daarvan heb ik maar een lange broek en een vestje aangetrokken. Daarna heb ik binnen gezeten en wat zitten schrijven. Een paar mensen aan mijn tafel begonnen met een of ander spelletje en ik heb even toegekeken totdat ik het voor iemand over moest nemen. Ik heb alleen niet lang gespeeld, omdat ze avondeten klaar gingen zetten. Omdat ik vegetariër ben, mocht ik met de andere moeilijke gevallen eerst. Dee een mocht dit niet, de ander dat, maar met een paar aparte potjes had iedereen een flinke maaltijd.

Nadat onze crew had opgeruimd, lieten ze nog zien waar we vandaag waren geweest. We waren om Hook Island heen gevaren, dat James Cook zo had genoemd, omdat hij dacht dat het op een haak leek, maar het lijkt meer op een vork. Dat had hij dus ook al mis, wan thij had de eilanden niet op Whitsunday, maar de dag erna ontdekt vanwege het tijdsverschil. In ieder geval hadden we vandaag in Mackerel Bay gesnorkeld, omdat een andere baai te wild was. Daarna zijn we een stukje terug gevaren, waar de zee wat rustiger was, wat veel boten hebben gedaan. Hierna hebben we het programma voor morgen doorgenomen en wat foto's van verschillnde dieren, die hier rond zwemmen, gezien. Sommige waren wat zeldzamer dan andere, zoals de doejong, waarop blijkbaar de zeemeermin is gebaseerd. Ik zie de overeenkomst niet, maar mannen, die 6 maanden op een schip zitten, blijkbaar wel.

Na de diashow ben ik naar bed gegaan. Omdat er niet veel wastafels zijn, moeten we de tanden aan de rand van de boot poetsen. Daar leek het water net een zwembad met de lichten onder water. Er waren ook behoorlijk wat vissen te zien, maar de meeste waren maar klein Je kon ook vrij goed sterren kijken, al was het niks vergeleken met de Outback. Mijn bed leek een beetje op een MRI-scan, dus ik vroeg me af of ik daar wel kon slapen, maar toen ik eenmaal het geluid van de golven tegen de boot buiten had gesloten, sliep ik zo.