Nieuw-Zeeland, dag 18

Vandaag hoefde ik niet nog naar een ophaalplaats te lopen, dus kon ik iets langer uitslapen. Ik was alleen toch rond kwart over 6 wakker, omdat een van de kamergenootjes al eerder opstond. Ik heb me klaargemaakt en m'n spullen in de bus gedaan en iets over half 8 waren we op weg. We moesten weer terug via Raglan en even later moesten 3 mensen naar voren komen. Zij waren vannochtend te laat geweest voor de bus en moesten nu zingen. Ze zongen een Italiaans liedje en het Amerikaanse meisje was back updanser. Toen de weg iets minder kronkelig werd, gingen we 'speeddaten'. De mensen, die aan het gangpad zaten, moesten ergens anders gaan zitten naast iemand met wie ze nog niet veel hadden gepraat. Ik zat naast niemand, maar ik ben toch maar naar achter gelopen en naast iemand neergeploft. Twinkles hield de tijd bij en we hebben allemaal met 5 verschillende mensen gepraat. Mijn laatste gesprekspartner was het Nederlandse meisje, dat ik ook al in Hahei tegen was gekomen. Na het speeddaten ben ik daar naast blijven zitten.

Zo kwamen we al snel in Waitomo aan. Dit is super bekend bij de toeristen, maar het plaatstje zelf heeft zo'n 48 inwoners. Eerst hebben we de mensen voor het tuben en abseilen afgezet. Het duurde een hele tijd voor we hier verder konden. Daarna hebben we de mensen in het 'centrum' afgezet bij een andere tour door de grotten hier. Het centrum stelde geen hol voor. Het was een toeristeninformatie, 2 grotten, een grocery store en cafeetje. Ondertussen was ik een beetje zenuwachtig of ik wel op tijd zou zijn bij mijn tour, maar Twinkles heeft mij daar netjes op tijd afgezet en zou mij hier na een uur weer ophalen.

Ik moest nog even wachten voordat mijn tour begon, maar iets over half 11 konden we dan gaan. Het was een behoorlijk grote groep, dus ik was blij dat ik helemaal vooraan stond. Waitomo is zo bekend vanwege de gloeiwormen in de grotten. Er zijn hier duizenden grotten met gloeiwormen erin. Maar de grotten op zichzelf zijn ook al mooi. Bij de ingang konden we een fossiel in een rots zien zitten en binnen in de grot waren allemaal mooie formaties van stalagmieten en stalactieten. Mijn eerste gloeiwormen in de grot zag ik toen de gids liet zien waar de rivier liep. Er was een flink gat in de grond en helemaal onderin stroomde de ondergrondse rivier, maar ik kon de rivier niet zien. Hier zaten wat gloeiwormpjes op het plafond. Maar de rotsformaties in het gat waren ook mooi. Het leek een gestreept kunstwerk ofzo.

Even verderop waren nog steeds stalagmieten en stalactieten, maar er waren ook rotsen, die ooit zee waren en nu waren uitgesleten door de rivier, waardoor er allemaal inhammen waren. Vanaf hier gingen we naar de kathedraal, de grootste ruimte in een grot. Hier waren weer allemaal interessante formaties en sommige hadden namen gekregen, zoals de bungyjumpende kiwi. En met wat fantasie kon je er ook echt wat in zien. Aan het einde van deze ruimte was een platform en als je onder de balustrade keek, zag je heel veel gloeiwormen. Dat zag er echt cool uit. Soms kon je ze ook gereflecteerd in de rivier zien, die hier vlak onder lag. De gids liet ons ook zien hoe die beestjes blijven hangen. Wat ze dus doen, is een lijntje spinnen en daarvan spinnen ze draadjes naar beneden en daarin vangen ze insecten, zoals een spin. Die draadjes kon je hier zien hangen. Twinkles had al verteld dat de uitwerpselen licht geven, maar de precieze chemische reactie is me nog niet duidelijk.

Vanaf hier gingen we naar de boot op de ondergrondse rivier. Het was dus behoorlijk donker toen we hier stonden te wachten, maar dat was het allemaal waard. Toen we in de boot zaten en weg gingen van het licht zat het hele plafond vol met gloeiwormen. Het was een beetje zoals in de Droomvlucht of kerstversiering. Alleen het bijzondere is dat het gewoon allemaal beestjes zijn. Ik zat er met open mond naar te kijken, maar toen bedacht ik me dat het beter was om mijn mond dicht te doen voor het geval er eentje naar beneden kwam valllen. Zo zijn we de grot uitgedobberd en dat alleen al zag er mooi uit.

Toen ik uit de boot stapte, moest ik wel snel weer naar de uitgang, omdat het al meer dan een uur later was. Bij de uitgang lieten ze me nog de foto zien, die ze hadden gemaakt aan het begin. Het is alleen een beetje jammer dat het gewoon voor een green screen is. Wel kreeg je er een boekje met informatie bij, maar nog steeds is het niet echt goedkoop. Bij de uitgang moest ik even wachten op Twinkles en toen hij er was, bleek de hele bus leeg te zijn. Hij had de mensen, die geen tour hadden, bij het cafeetje achter gelaten. Toen we die mensen opgehaald hadden, gingen we naar een groter plaatsje iets verderop. Daar konden we naar een bird sanctuary, maar niemand had daar echt interesse in, dus hadden we gewoon wat vrije tijd.

Na een uurtje zijn we weer terug naar Waitomo gereden, waar we iedereen weer opgehaald hebben. Het duurde alleen een eeuwigheid voordat we weer op weg konden en ondertussen was het behoorlijk heet geworden in de bus, omdat het super zonnig was vandaag. Toen we dan eindelijk weer op weg konden, moesten we eerst naar Hobbiton, waar de halve bus vandaag nog een tour had. Alleen duurde het langer dan verwacht voordat we daar waren, omdat er een ongeluk was geweest, waardoor we niet verder konden. Na een halfuurtje ofzo konden we weer verder en bij Hobbiton was het een beetje chaos met parkeren. De mensen daar waren niet echt vriendelijk en bleven Twinkles maar zeggen dat de bus iedere keer ergens anders naartoe moest.

Uiteindelijk konden we op weg naar Rotorua. Dit was niet zo ver meer en onderweg hebben we moordraadsels opgelost. Ik moest er als eerste uit, omdat ik had kunnen regelen dat ik bij iemand kan couchsurfen voor de week. Dat was alleen niet in het centrum, maar gelukkig kon Twinkles me in de buurt afzetten. Ondertussen was hij het verhaal over Hinemoa aan het vertellen. Zij werd verliefd op de zoon van het stamhoofd van een andere stam en omdat zij de dochter van het stamhoofd van een andere stam was, konden ze niet trouwen. Maar haar lover zong iedere avond en uiteindelijk is ze van haar eiland in Lake Rotorua naar de kant gezwommen om bij hem te zijn. Nu zijn 2 kruisende straten in Rotorua naar hen vernoemd, zodat ze voor altijd herenigd zijn.

Vanaf de plek, waar ik was afgezet was ik er zo. De zoontjes van Yanné waren buiten aan het spelen en zij zeiden dat Yanné binnen was, dus ben ik maar naar binnen gelopen. Gelukkig was Yanné heel vriendelijk. Het huis is heel anders dan thuis en er slingert van alles rond, maar het ziet er wel gezellig uit. En met het lekkere weer en de ramen en deuren open, voelt het erg zomers. Ik heb een tijdje met Yanné zitten kletsen om elkaar te leren kennen en ook een beetje over wat we verwachten, omdat ik haar heb uitgelegd dat dit mijn eerste keer couchsurfen was.

Rond half 7 hebben we gegeten en ondertussen kwam haar broer binnen. Dat was een beetje een vreemde snuiter. Na het eten mocht de hond ook naar binnen en dat is een hyperactief geval. Hij springt graag op de bank en wil niets liever dan je in je gezicht likken, maar als je hem eenmaal aait, kan ie ook wel rustig blijven zitten. Gelukkig ging Yanné ook op tijd naar bed, want ik was behoorlijk moe. Dus rond 10 uur ben ik naar mijn kamertje gegaan om te slapen.