Nieuw-Zeeland, dag 46

Vannacht heb ik heerlijk geslapen, want ik had de kamer helemaal voor mezelf. Heerlijk. Ik was wel vroeg wakker en om 7 uur ben ik maar opgestaan en naar het ontbijt gelopen. Het stond nog niet klaar, maar er was al wel iemand bezig om het klaar te zetten. Toen ik mijn ontbijt op had, heb ik nog 4 boterhammen voor de lunch gesmeerd. Ik vond dat ik daar wel recht op had, want ik had de eerste dag geen ontbijt gehad. Na het ontbijt heb ik weer eens een keer met Niek gebeld en rond half 9 wilde ik de wandeling naar de glacier gaan doen. Ik was alleen net 2 hoeken om toen het toch wel hard begon te regenen. Ik ben toen dus maar omgedraaid.

Ik dacht dat het weer zo'n rondhangdag als gisteren zou worden, dus ik heb eerst maar even pap en mam gebeld. Tegen de tijd dat ik klaar was, was het gestopt met regenen en wilde ik weer een poging gaan wagen. Barbara, het Duitse meisje van gisteren, en Bart, de Nederlandse jongen, wilden ook de wandeling gaan doen, dus heb ik no geven gewacht tot zij klaar waren en toen zijn we met z'n drieën gegaan. Eerst moesten we naar de carpark lopen. Het eerste stuk was gewoon langs de weg, maar we hadden in ieder geval al een mooi uitzicht op de gletsjervallei en het snelstromende riviertje.

Al snel liepen we op een fatsoenlijk pad door een regenwoud. Het blijft mooi hoe groen alles is en hoeveel mos en ook verschillende soorten mos hier groeien. Maar er is een reden dat alles zo groen is en na een tijdje begon het weer te regenen. Gelukkig waren we bijna bij de carpark en daar hadden ze een soort kooi om fietsen te stallen. Daar hebben we mooi geschuild en dat kwam echt goed uit, want het kwam weer met bakken uit de lucht. Ondertussen heb ik mijn poncho uit Paihia eindelijk maar eens uitgeprobeerd. In de kooi hebben we zo ongeveer een halfuur moeten schuilen totdat het droog genoeg was om weer verder te gaan. Ondertussen was er een hele verzameling Duitsers ook komen schuilen.

Nu konden we aan de echte wandeling beginnen. Het eerste stukje ging nog door het bos, maar al snel was het alleen maar rotsen. Dit moet een tijd terug het gebied van de gletsjer moeten zijn geweest. Er waren onderweg namelijk al verschillende bordjes geweest die aangaven dat hier de toegang tot de gletsjer was. Hier had je een mooi uitzicht over het dal tussen de bergen. De rivier, die van de gletsjer kwam, stroomde er doorheen en er waren aardig wat watervallen, die van de bergen naar beneden kwamen. Ze waren dus behoorlijk hoog. Er was in ieder geval genoeg te fotograferen, ook omdat het er mooi uitzag met de wolken, die over de bergtoppen en de watervallen hingen.

We hadden de gletsjer al een tijd kunnen zien, maar na ongeveer 45 minuten kwamen we bij het einde van de trail. Dit was het dichtste dat je bij de gletsjer kon komen zonder helikopter. Barbara was helemaal onder de indruk, omdat ze de gletsjer nog niet had gezien. Bart en ik hadden hem al wel gezien, maar het was toch leuk om hem nog een keer van onder te zien. Zaterdag had ik gedacht dat we aardig hoog op de gletsjer waren geweest, maar nu bleek dat we eigenlijk best ver onderaan de toegangskaarten geweest. Het blijft vreemd hoe de afstanden hier heel anders lijken dan ze in werkelijkheid zijn.

Nadat we hier een tijdje hadden gepauzeerd, stelde ik voor om toch maar weer terug te lopen, omdat er weer een donkere wolk aan leek te komen. We begonnen er een patroon in te zien. Iedere keer was het ongeveer een uur droog en een uur regen. Na een tijdje moest ik mijn jas dus maar weer aantrekken en net voor de carpark begon het inderdaad weer te regenen. Gelukkig waren we net op tijd terug bij de carpark en toen ik na de wc naar onze fietsenstalling liep, regende het niet meer zo hard. We zijn dus maar weer verder gelopen, al hadden we onderweg nog wel wat regen. Maar even later brak de zon weer door en tegen de tijd dat we terug waren bij het hostel had ik het weer behoorlijk heet.

In het hostel heb ik nog een tijdje bij een groepje Duitsers gezeten, die nog allemaal moesten lunchen en het ook wel moeilijk vonden om Engels te blijven praten. Barbara wilde naar de Hot Pools gaan en omdat ik daar nog een armbandje voor had van de gletsjertour en ik niet zo nodig hoefde te gaan, heb ik die afgeknipt en aan haar gegeven. Daarna heb onweer gebruik gemaakt van de computer om te kijken of ik nog ergens kon couchsurfen. Al snel kwam Barbara weer binnen, omdat het armbandje niet meer geldig bleek te zijn. Barbara stelde voor om naar een meer te lopen, waarvan ze bij de toeristeninformatie hadden gezegd dat die de moeite waard was.

Samen zijn we dus op stap gegaan. Het was een aardig eind lopen en het was gewoon langs een weg, die hier snelweg is. Het was gezellig kletsen, maar na een uur hadden we het wel gehad. Dus toen we een gallery tegen kwamen, zijn we daar maar naartoe gegaan. Hier hadden ze allemaal foto's van het Zuidereiland op posterformaat. Ze waren erg mooi, maar wel erg duur. De meesten waren 2500 dollar, met als toppunt 30000 ofzo. Na de gallery besloten we maar weer terug te lopen, omdat dit ook geen weg was, waar je tegen de schemering wilt lopen. Tegen kwart over 6 waren we weer terug in het hostel en verbazend genoeg hadden we deze keer alleen maar zon gehad. Ik had het dus weer behoorlijk warm.

De soep stond weer klaar en het leek nu iets andere soep te zijn met meer groenten, maar het bleek toch dezelfde soep te zijn. Ik heb hem toch maar gegeten, maar ik ben er niet rouwig om dat dit de laatste keer is. Na het eten heb ik weer verder gezocht voor couchsurfing, maar de Wi-Fi gooide mij er steeds uit. Ik was dus blij toen ik de com liter weer kon gebruiken. Toen ik daar zo'n beetje klaar mee was, heb ik mijn tas alvast ingepakt voor morgen en dat was het wel.