Nieuw-Zeeland, dag 65

Ondanks dat ik niet vroeg weg hoefde, werd ik toch vroeg wakker en rond 7 uur ben ik maar opgestaan. Ik heb eerst ontbeten en toen aan mijn blog gewerkt. Nadat ik mij had klaargemaakt, ging ik mijn tas inpakken en toen scheurde er een naad. Ik hoop dat het nog 3 weken goed gaat. Rond 9 uur was ik klaar om te gaan, maar ik kon niks met mijn tassen doen en ik wist niet echt hoe lang ik erover zou doen om bij het busstation te komen. Ik had nog steeds niet besloten of ik zou lopen, de bus zou nemen of een taxi.

Iets voor 10 uur ben ik maar begonnen met lopen. Ik besloot eens te kijken hoe het zou gaan, want nu was het bergafwaarts. We hadden niet veel regen gehad sinds ik in Dunedin was, maar natuurlijk regende het nu weer. Toen ik bij de Octagon was, was ik weer aardig buiten adem. Ik besloot dus weer bij hetzelfde cafeetje als de eerste dag wat te drinken en dan maar te besluiten wat ik zou doen. Toen ik mijn tas neerzette, schoof ie een stoel helemaal omver en de vrouw bij de kassa had medelijden met mijn rug. Ze hadden hier op een bord als special drink een steamer with toasted marshmallow staan. Ik heb maar gevraagd wat dat was, want het klonk wel interessant. Dit was opgeklopte melk met siroop. Ze hadden ook salted caramel smaak. Die rook wel lekker en dus heb ik die besteld. En ik had goed gekozen, want ik vond dit best voor herhaling vatbaar.

Nadat ik mijn steamer op had, heb ik naar mijn plattegrond zitten staren. Een man begon tegen mij aan te praten. Hij was een gids met een touringcar en hij had mij best willen brengen, maar zijn busje zat vol. Jammer. Heel toevallig kende hij ook Horst. Hij was daar van de zomer ofzo geweest en had in het Parkhotel geslapen. Uiteindelijk besloot ik toch maar weer verder te lopen. Ik wilde tot het treinstation lopen en daar weer ergens gaan zitten. Onderweg was er iemand behoorlijk aan het toeteren en toen ik toevallig omkeek, zag ik dat het die man was enn hij had inderdaad een volle bus. Bij het treinstation was het ontzettend druk, want er waren vandaag 2 cruiseschepen. Ik heb mijn tassen dus even op een bankje gezet. Ik heb mijn schouders en rug even rust gegeven en ondertussen zag ik een loopbrug over het spoor. Ik heb snel op de kaart gekeken of die ook echt de goede kant opging, want ik had net zitten denken dat het jammer was dat hier geen brug was. Die was er dus wel en nadat ik wel weer genoeg rust had gehad, heb ik het laatste stukje met wat korte pauzes afgelegd.

Nu was ik om 11 uur al bij het station, dat meer een kantoor was, terwijl de bus pas om 5 voor 2 zou gaan. Ik heb mijn tablet wat opgeladen en niet zoveel gedaan. Toen ik mijn zakmes wilde pakken om tussen de middag mijn brood te smeren, kon ik het nergens vinden. Ik denk dat het erg en uit mijn tas moet zijn gevallen. Gelukkig kon ik een mes van de kantoormiepen lenen. Na een tijdje werd het behoorlijk druk in het kantoor en er kwam een vrouw naast mij zitten, waar ik een hele tijd mee heb zitten praten. Om half 2 konden we inchecken en instappen. De chauffeur was alleen nergens te bekennen en omdat het behoorlijk regende, heeft iedereen zijn tassen maar in het bagageruim gedaan. Die moesten er dus weer allemaal uit, zodat er een systeem in zat. Toen iedereen en alles net op tijd in de bus zat, moesten we nog op de bus uit Christchurch wachten. Toen die er waren, vroeg de buschauffeur wie er nog naar de wc moest en toen liep hij nog tig keer op en neer. Uiteindelijk konden we met al een halfuur vertraging aan de trip beginnen.

De buschauffeur vertelde weer van alles over de dorpjes en de omgeving. Blijkbaar is het echt een shitty zomer, want weer hadden we zo'n beetje de hele weg regen. Ik had erop gerekend om kwart over 6 terug in Queenstown te zijn en omdat ik er erg tegenop zag om heuvelop naar het huisgenote lopen, baalde ik best wel dat we bijna een uur vertraging hadden. Het laatste en mooiste stuk tussen Roxburgh en Queenstown heb ik alleen maar naar buiten gekeken. Uiteindelijk waren we rond 7 uur in Queenstown. Ik kon niet meteen een taxi zien en ik had geen zin om er een te zoeken. Ik ben dus zo snel mogelijk en met wat moeite naar mijn hostel gelopen en het viel wel mee. Het inchecken was zo klaar en toen wilde ik snel wat eten.

Ik had gehoord van Devil Burger dat net zo goed zou moeten zijn als Fergburger, maar dan zonder de lange wachtrijen en hun menu vond ik veel beter klinken. Ik ben dus daar naartoe gelopen. Ook hier stond nu een wachtrij en het was behoorlijk vol, maar toen ik had besteld, kon ik toch nog een plaatsje vinden. Ik had een Yankee Burger, die met de augurken een beetje aan McDonald's deed denken, maar dan 10 keer beter. Er zaten verse groenten op, hij was veel groter en behalve de mosterd zat er ook aioli en een tomatenrelish op. Zeker het wachten waar dus. En in tegenstelling tot de frietjes bij de fish and chip shop was deze friet ook echt knapperig. Nadat ik had gegeten ben ik terug naar het hostel gelopen, waar ik niet meer veel heb gedaan.