Nieuw-Zeeland, dag 67
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
09 Januari 2017 | Nieuw Zeeland, Lake Tekapo
Ik moest vandaag iets meer haasten om op tijd klaar te zijn, omdat we om 8 uur zouden vertrekken en Twinkles rond kwart voor 8 wilde beginnen met bagage inladen. Om kwart voor 8 was het dus behoorlijk vol in de hal en even later kwam de bus aangereden. Ik zou niet helemaal meegaan tot Christchurch, maar uitstappen bij Lake Tekapo, dus ik moest ervoor zorgen dat mijn bagage ergens vooraan zat. Ik zat weer aan dezelfde kant in de bus in de hoop dat ik nog wat mooie foto's met Mount Cook en het meer kon maken, maar dat lukte niet echt. Onderweg was er nog een opstopping, omdat er schapen over de weg werden goeie door een herder en zijn honden.
Het was maar iets van anderhalf uur naar Lake Tekapo. Onderweg zag het er weer super droog uit en hier was het ook heel rotsachtig. Het had wel wat weg van de Flinders Ranges toen ik in Hawker aankwam. In de bergen zag je de wolken over de toppen naar beneden komen. Dat zag er wel mooi uit. We waren nu in Mackenzie Country, vernoemd naar James, Jack of iets in die richting Mackenzie. Dat was geen beste man, want hij was een schapendief. Hij had in 1 keer iets van 1000 schapen gestolen en 160 kilometer meegenomen. Hoe hij dacht dat dit niet op zou vallen, weet ik niet. Hij was al 2 keer uit de gevangenis ontsnapt en de derde keer hadden ze daar geen zin meer in en dus hebben ze hem het land uitgezet.
Rond half 10 waren we bij Lake Tekapo. De stop was bij de openbare toiletten en omdat die niet op Google Maps zijn te vinden, wist ik niet hoe ver het naar het hostel was. Gelukkig zag ik het hostel net voor de openbare toiletten. Ik had gedacht dat ik de enige was, die hier uit zou stappen, maar gelukkig waren er nog 2 anderen en eentje zat in hetzelfde hostel. Helaas konden we pas om 2 uur inchecken, dus hebben we onze bagage opgeslagen en zijn we wat gaan doen. Eerst zijn we naar de Church of the Good Shepherd gelopen. Dat is dè trekpleister hier en er stonden dus verschillende bussen op de parkeerplaats. Het is maar een ienimini kerkje, dus het leek behoorlijk druk.
De Lonely Planet had het gehad over een afleidend raam en nu begreep ik wat ze bedoelden. Op de plek waar meestal hoog in de muur een glas-in-lood raam zit, was hier een gewoon raam. Maar dan heel groot en op ooghoogte. Dit raam keek uit op het gletsjermeer Tekapo, dus weer super blauw, met de besneeuwde bergen aan het einde. Ik snap wel waarom ze dit kerkje hadden gebouwd ter ere van de glorie van God en de eerste kolonisten. De Aziaten vond ik wel weer ergerlijk. Overal moeten ze foto's maken, zelfs in de kerk, terwijl op een bordje stond dat dit niet mocht omdat het een heilige plek is. Zouden we in hun land eens moeten doen. Ook blokkeren ze iedere keer hele stukken, omdat ze niet 1 foto van iemand willen maken, maar tig. Ik doe dus nu maar gewoon net of ik stom ben en niet in de gaten heb dat ze een foto aan het maken zijn. Vlakbij de kerk hadden ze nog een monument voor de schapenhonden, omdat die heel belangrijk zijn voor het gebied hier.
Vervolgens ben ik terug naar het hostel gelopen, omdat ik daar Wi-Fi had en ik nog wat praktische dingen moest regelen. Ik raakte aan de praat met een Zwitser, maar na een tijdje werden we weggestuurd omdat ze hier ook al moesten schoonmaken. Volgens mijn hebben ze gewoon afspraken met de cafeetjes hier, want dat is een beetje het alternatief. Ik ben dus naar het cafeetje gegaan, waar Katherine en Mischa van de Straybus al zaten. Ik had al honger, dus heb ik maar lunch gekocht. Ze konden geen vegetarisch broodje gezond voor mij maken, dus heb ik een lasagnetopper geprobeerd. Dat is een soort stukje lasagne gepaneerd en gefrituurd. Was best prima. Maar de caramel cookie slice was nog lekkerder.
Mischa had zijn eigen lunch , dus zijn we even later buiten ergens aan een picknicktafel gaan zitten en we hadden geluk, want we zaten uit de wind. Hier hebben we een hele tijd gezeten. Mischa wilde eigenlijk voor 2 uur al de walking trail naar Mount John doen, omdat hij nog naar Twizel wilde liften, maar hij had een soort food coma en lag bijna te slapen aan de picknicktafel. Even voor 2 uur zijn we terug naar het hostel gelopen en nu konden we wel inchecken. Katherine en ik hebben dus onze spullen weggelegd en toen wilden we gaan wandelen.
Het was ondertussen helemaal dicht getrokken en het zag ernaar uit dat het weleens behoorlijk kon gaan regenen. En dat terwijl het de hele ochtend zo'n lekker weer was geweest. Toch zijn we gaan wandelen en tegen de tijd dat we bij de voet van de berg waren, was het toch wel warm. Bij de receptie hadden ze gezegd dat het pad heel steil was. Het viel wel mee, maar toch zijn we tussendoor af en toe gestopt om op adem te komen. Na ongeveer een halfuur waren we op de top, waar ze een observatorium hadden. De omgeving hier was namelijk een Dark Sky Reserve, waar je dus goed sterren kon kijken. In Tekapo mocht je dan ook niet het licht aanzetten na 11 uur en je moest je gordijnen dicht doen als je licht aan wilt zetten.
Vanaf de berg hadden we een super mooi uitzicht op het meer en de omgeving. Het was een vlakte met aan alle kanten bergen. Er lag sneeuw op de bergen, maar de vlakte was echt kurkdroog. Helaas had het uitzicht op het meer mooier kunnen zijn, want het was bewolkt, dus het water was minder blauw. Toch was het wel de hele klim waard geweest. We konden in de verte regen zien en die kwam onze kant op. Gelukkig regende het niet erg hard en zijn we nog om het observatorium gelopen. Katherine had best de lange weg terug willen lopen, maar Mischa had daar geen tijd voor en dus zijn we dezelfde weg terug gelopen.
Toen we beneden waren en weer terug richting het hostel liepen, scheen de zon weer volop en ik was nu toch wel blij dat het niet zo zonnig was toen we omhoog waren gelopen. Laten we zeggen dat het nu duidelijk was waarom alles er hier zo uitgedroogd uitziet. Toch was het niet helemaal kaal, want er stonden behoorlijk wat bloemen in bloei. Er waren nog wat late lupine's, maar vooral veel paarse bloemen en dat zag er erg mooi uit. Terug bij het hostel hebben we afscheid genomen van Mischa en daarna zijn Katherine en ik naar de supermarkt gegaan, waar het erg druk was. Ik heb 's avonds nog een hele tijd met Katherine zitten praten. Toen ik naar bed wilde gaan, besloot ik maar meteen mijn oordoppen in te doen en een slaaptablet te pakken. Ik had een persoon die op onze kamer zat al flink horen ademen en dat terwijl ze alleen maar aan tafel zat te lezen ofzo. Maar met die slaaptablet lag ik zo te slapen.
Het was maar iets van anderhalf uur naar Lake Tekapo. Onderweg zag het er weer super droog uit en hier was het ook heel rotsachtig. Het had wel wat weg van de Flinders Ranges toen ik in Hawker aankwam. In de bergen zag je de wolken over de toppen naar beneden komen. Dat zag er wel mooi uit. We waren nu in Mackenzie Country, vernoemd naar James, Jack of iets in die richting Mackenzie. Dat was geen beste man, want hij was een schapendief. Hij had in 1 keer iets van 1000 schapen gestolen en 160 kilometer meegenomen. Hoe hij dacht dat dit niet op zou vallen, weet ik niet. Hij was al 2 keer uit de gevangenis ontsnapt en de derde keer hadden ze daar geen zin meer in en dus hebben ze hem het land uitgezet.
Rond half 10 waren we bij Lake Tekapo. De stop was bij de openbare toiletten en omdat die niet op Google Maps zijn te vinden, wist ik niet hoe ver het naar het hostel was. Gelukkig zag ik het hostel net voor de openbare toiletten. Ik had gedacht dat ik de enige was, die hier uit zou stappen, maar gelukkig waren er nog 2 anderen en eentje zat in hetzelfde hostel. Helaas konden we pas om 2 uur inchecken, dus hebben we onze bagage opgeslagen en zijn we wat gaan doen. Eerst zijn we naar de Church of the Good Shepherd gelopen. Dat is dè trekpleister hier en er stonden dus verschillende bussen op de parkeerplaats. Het is maar een ienimini kerkje, dus het leek behoorlijk druk.
De Lonely Planet had het gehad over een afleidend raam en nu begreep ik wat ze bedoelden. Op de plek waar meestal hoog in de muur een glas-in-lood raam zit, was hier een gewoon raam. Maar dan heel groot en op ooghoogte. Dit raam keek uit op het gletsjermeer Tekapo, dus weer super blauw, met de besneeuwde bergen aan het einde. Ik snap wel waarom ze dit kerkje hadden gebouwd ter ere van de glorie van God en de eerste kolonisten. De Aziaten vond ik wel weer ergerlijk. Overal moeten ze foto's maken, zelfs in de kerk, terwijl op een bordje stond dat dit niet mocht omdat het een heilige plek is. Zouden we in hun land eens moeten doen. Ook blokkeren ze iedere keer hele stukken, omdat ze niet 1 foto van iemand willen maken, maar tig. Ik doe dus nu maar gewoon net of ik stom ben en niet in de gaten heb dat ze een foto aan het maken zijn. Vlakbij de kerk hadden ze nog een monument voor de schapenhonden, omdat die heel belangrijk zijn voor het gebied hier.
Vervolgens ben ik terug naar het hostel gelopen, omdat ik daar Wi-Fi had en ik nog wat praktische dingen moest regelen. Ik raakte aan de praat met een Zwitser, maar na een tijdje werden we weggestuurd omdat ze hier ook al moesten schoonmaken. Volgens mijn hebben ze gewoon afspraken met de cafeetjes hier, want dat is een beetje het alternatief. Ik ben dus naar het cafeetje gegaan, waar Katherine en Mischa van de Straybus al zaten. Ik had al honger, dus heb ik maar lunch gekocht. Ze konden geen vegetarisch broodje gezond voor mij maken, dus heb ik een lasagnetopper geprobeerd. Dat is een soort stukje lasagne gepaneerd en gefrituurd. Was best prima. Maar de caramel cookie slice was nog lekkerder.
Mischa had zijn eigen lunch , dus zijn we even later buiten ergens aan een picknicktafel gaan zitten en we hadden geluk, want we zaten uit de wind. Hier hebben we een hele tijd gezeten. Mischa wilde eigenlijk voor 2 uur al de walking trail naar Mount John doen, omdat hij nog naar Twizel wilde liften, maar hij had een soort food coma en lag bijna te slapen aan de picknicktafel. Even voor 2 uur zijn we terug naar het hostel gelopen en nu konden we wel inchecken. Katherine en ik hebben dus onze spullen weggelegd en toen wilden we gaan wandelen.
Het was ondertussen helemaal dicht getrokken en het zag ernaar uit dat het weleens behoorlijk kon gaan regenen. En dat terwijl het de hele ochtend zo'n lekker weer was geweest. Toch zijn we gaan wandelen en tegen de tijd dat we bij de voet van de berg waren, was het toch wel warm. Bij de receptie hadden ze gezegd dat het pad heel steil was. Het viel wel mee, maar toch zijn we tussendoor af en toe gestopt om op adem te komen. Na ongeveer een halfuur waren we op de top, waar ze een observatorium hadden. De omgeving hier was namelijk een Dark Sky Reserve, waar je dus goed sterren kon kijken. In Tekapo mocht je dan ook niet het licht aanzetten na 11 uur en je moest je gordijnen dicht doen als je licht aan wilt zetten.
Vanaf de berg hadden we een super mooi uitzicht op het meer en de omgeving. Het was een vlakte met aan alle kanten bergen. Er lag sneeuw op de bergen, maar de vlakte was echt kurkdroog. Helaas had het uitzicht op het meer mooier kunnen zijn, want het was bewolkt, dus het water was minder blauw. Toch was het wel de hele klim waard geweest. We konden in de verte regen zien en die kwam onze kant op. Gelukkig regende het niet erg hard en zijn we nog om het observatorium gelopen. Katherine had best de lange weg terug willen lopen, maar Mischa had daar geen tijd voor en dus zijn we dezelfde weg terug gelopen.
Toen we beneden waren en weer terug richting het hostel liepen, scheen de zon weer volop en ik was nu toch wel blij dat het niet zo zonnig was toen we omhoog waren gelopen. Laten we zeggen dat het nu duidelijk was waarom alles er hier zo uitgedroogd uitziet. Toch was het niet helemaal kaal, want er stonden behoorlijk wat bloemen in bloei. Er waren nog wat late lupine's, maar vooral veel paarse bloemen en dat zag er erg mooi uit. Terug bij het hostel hebben we afscheid genomen van Mischa en daarna zijn Katherine en ik naar de supermarkt gegaan, waar het erg druk was. Ik heb 's avonds nog een hele tijd met Katherine zitten praten. Toen ik naar bed wilde gaan, besloot ik maar meteen mijn oordoppen in te doen en een slaaptablet te pakken. Ik had een persoon die op onze kamer zat al flink horen ademen en dat terwijl ze alleen maar aan tafel zat te lezen ofzo. Maar met die slaaptablet lag ik zo te slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
