Nieuw-Zeeland, dag 7

Ik was gisteren vroeg naar bed gegaan in de hoop dat mijn hoofdpijn vandaag over zou zijn, maar helaas had ik nog steeds hoofdpijn. Het leek mijn voorhoofdsholte te zijn, dus ikm was een beetje bezorgd dat ik straks met een voorhoofdsholteontsteking zit als ik verder moet reizen. Gisteren had ik al gereserveerd voor de film vandaag, dus ik moest toch op stap vandaag. En omdat ik de film om 11 uur had gereserveerd, kon ik niet nog de hele ochtend in het hostel rondhangen. De keuken was weer op slot, dus heb ik 2 keer moeten bellen voordat ie open werd gemaakt. Weer kwam de vreemde smoes dat iemand anders de deur weer op slotn had gemaakt en dat lijkt mij nog. Steeds erg sterk.

Tegen 9 uur kon ik gaan. Ik moest naar de ferry terminal, omdat ik in Devonport naar de film zou gaan. Devonport zou namelijk een leuke wijk zijn om te bezoeken en omdat dit aan de andere kant van de haven ligt, hadden ze een ferry and movie deal. Dit was in totaal goedkoper dan de bioscoop in het centrum. Ik had al een tijdje zin om weer een keer naar de bios te gaan en Manon en mam hadden Hacksaw Ridge aangeraden, dus besloot ik de 2 te combineren.

Ik voelde me niet toppie, maar op het bovendek van de ferry zat ik toch goed. Het waaide niet te hard, maar het zonnetje scheen, dus ik had lekker frisse lucht. In Devonport bleef ik al bij de wharf hangen, omdat er een boekenwinkel was. Op de hoofdstraat was ook nog een boekenwinkel, maar ik besloot die op de terugweg te bekijken. Bij de bioscoop was het heel rustig, maar ik was dan ook behoorlijk te vroeg. Ik ben alvast in de zaal gaan zitten, waar ik met mijn ogen dicht heb gezeten om mijn hoofd te laten rusten. Tegen de tijd dat de film begon, was er nog steeds niemand anders in de zaal, dus ik had de hele zaal voor mezelf. Ik geloof niet dat ik dat ooit eerder heb gehad.

Ook ik vond de film erg indrukwekkend, al heb ik tijdens de gevechten zelf een hele tijd gewoon niet gekeken, omdat het te gruwelijk was. Ondertussen dacht ik wel dat mensen toch ontzettend gemeen zijn en eigenlijk is de wereld maar een slechte plek, want zelfs nu wordt er op heel veel plaatsen gevochten en mensen weten de meest gruwelijke dingen te doen. Toch vond ik het heel mooi om te zien dat iemand, die ondanks dat hij voor lafaard wordt uitgemaakt, toch zijn leven riskeert om diezelfde mensen te helpen en zelfs de vijand helpt.

Na de film heb ik nog even door de hoofdstraat gelopen en winkeltjes gekeken, waaronder de apotheek om veel te dure hooikoortspillen te kopen. Op de kaart stond als bezienswaardigheid ook een chocoladezaakje, waar je kon zien hoe ze chocolaatjes maken. Dat stelde allemaal niet zoveel voor. Je kon alleen door een raam kijken naar hoe mensen stonden te werken. Ik was al vrij snel klaar hier. Ik was eigenlik van plan geweest om ook hier de vulkaan op te lopen, maar omdat ik me niet zo top voelde, heb ik dat maar gelaten. Dat betekende dat ik tegen 2 uur wel klaar was hier en terug naar de boot ben gelopen.

Terug in Auckland ben ik terug naar het hostel gelopen, omdat mijn hoofd alweer behoorlijk moe was. In het hostel zei het Canadese meisje dat je de browser moest updaten om Wi-Fi te krijgen, maar daarvoor had ik dus weer internet nodig. Ik besloot dat dus maar te laten, omdat ik morgen alweer ging. Daarna ben ik gaan stomen. Ondertussen kwam de Ierse man op mijn kamer binnen en hij vroeg of ik ziek was, dus ik legde uit dat het mijn voorhoofdsholte was. Hij had een soort pijnstillers voor die holtes rond de neus en vroeg ik of ik die wilde, dus dat vond ik wel aardig. Hopelijk helpt het.

Daarna ben ik nog een uurtje op bed gaan liggen, al weet ik niet of ik ook nog geslapen heb. Rond 5 uur heb ik wat gegeten. Daarna heb ik gedoucht, zodat ik alle tijd had om met pap en mam te bellen. 's Avonds heb ik nog een keer gestoomd en ik lag weer vroeg op bed. Het duurde alleen een tijdje voordat ik ook sliep, want ik raakte aan de praat met het Canadese meisje en de Ierse man en uiteindelijk moesten we elkaars namen raden. Ze bleken Rose en Robby te heten. Dat had ik nooit geraden. Maar ik was Sarah, dus zij hadden mijn naam ook niet kunnen raden.