Nieuw-Zeeland, dag 15
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
18 November 2016 | Nieuw Zeeland, Coromandel
Gelukkig was het een rustig hostel, want om kwart voor 5 ging dus mijn wekker. Hetn was nog hartstikke donker buiten en dat maakte het moeilijk om zo stil mogelijk te zijn, want ik stootte mijn hoofd een paar keer tegen mijn bed. Toen ik wilde gaan ontbijten, moest ik even zoeken naar het licht en toen bleek er een oude vrouw op de bank te slapen. Maar ik moest toch wat eten. Die vrouw werd dus wakker, maar dat vond ze niet zo erg. Ze was hier gaan liggen omdat ze veel had liggen hoesten en ze wilde niet haar hele kamer wakker maken. Als snuiters nou ook zo sociaal waren. Ik was ruim op tijd klaar, dus ik kon ruim van tevoren naar het strand lopen, omdat ik daar nog niet was geweest. Hetn was niet moeilijk te vinden, maar het was behoorlijk koud.
Op het strand waren 2 gidsen al de kayaks klaar aan het leggen. Ik was de eerste, maar om kwart voor 6 was de rest er ook. We waren maar met 8 en volgens mij deden ze deze sunrise trip alleen voor Stray, want in de folder stond alleen december en januari. Ze hadden ook al gezegd dat ze dit alleen deden als de weersverwachtingen heel goed waren, dus dat was positief. Het waren wel luxe kayaks. Er zat een roer in, dat de persoon achterin met z'n voeten moest besturen, en we kregen een soort rok aan, waarmee je de zitting af kon sluiten. Daardoor werd je niet nat en het was een stuk warmer. Dat was ook wel nodig, want tegen de tijd dat we de kayak in konden, waren mijn voeten bevroren.
Ik zat samen met Weka in de kayak en we waren het erover eens dat we goede kayakmaatjes waren. Hij had dan ook al vaak gekayakt. Toen we net het water in waren geduwd, kwam de zon mooi op vanachter een klif, dus dat alleen all was wel bijzonder om vanaf het water te zien. Toen iedereen in het water zat en we onze foto's hadden gemaakt, gingen we op weg naar Cathedral Cove via verschillende baaien. De eerste was Gemstone Bay. Hier vonden de Maori vroeger een soort vulkanische edelstenen, die ze als gereedschap gebruikten. Ondertussen zijn de meeste van die stenen al door mensen opgevist, maar als je er vind, mag je ze absoluut niet meenemen, want het hele gebied is nu een Marine Reserve.
De volgende baai was nog mooier met een soort zeegrot, waar we niet in konden en een mooie witte klif. Blijkbaar denken sommige mensen dat die grot al Cathedral Cove is. Hier gingen we wat dichter naar het strand, omdat dit Stingray Bay is, oftewel hier zitten roggen en die houden vanondiep water. Ik heb er 2 kunnen zien, maar het is wel moeilijk om ze van rotsen te onderscheiden.Helaas hebben we geen orca's gezien. Die komen hier ook af en toe voor en houden wel van een rog. Het water was overal super helder en op veel plekken kon je de bodem zien. Dat kwam ook omdat het op veel plekken helemaal niet diep was en je kon de rotsen dus goed zien. Op sommige plekken gingen we vlak langs de kust en moest je uitkijken dat je niet op een rots botste. Dit ondiepe water, maakte wel dat je hier ook goed kunt snorkelen.
De volgende baai was Mares Leg Cove. Hier hebben we niet heel lang rondgehangen, want de volgende baai was Cathedral Cove, de bezienswaardigheid hier en een van de redenen dat ik naar Nieuw-Zeeland wilde. Het is super bekend en op veel foto's te zien, maar ik kende het van Narnia en ik heb dat altijd een mooie locatie gevonden. Het had natuurlijk kunnen regenen, maar het weer was stralend, dus het zag er precies zo uit als in de film. Wat ook meehielp, was dat er maar 2 andere mensen ofzo op het strand waren, omdat het zo vroeg was, dus het leek echt een afgelegen locatie.
Cathedral Cove heeft een soort grot/boog op het strand, die naar Mares Leg Cove leidt. Aan de andere kant straf de meest gefotografeerde rots van Nieuw-Zeeland, een soort witte, dikke pilaar. Vroeger was dit blijkbaar ook zo'n boog, maar door de erosie is die al lang geleden afgebroken. Je kon hier ook op alle kliffen goed zien hoe hoog de golven soms komen door al die erosie. Bij Cathedral Cove zijn we aan land gegaan. De gidsen zouden ons daarbij helpen, zodat we niet om zouden rollen, maar Weka had ervaring en het geheim is vaart maken, dus wij zijn zonder hulp aan land gekomen. Ik heb niet eens natte voeten gekregen, omdat ik in de kayak aan land werd gesleept.
Op het strand konden we rustig rondkijken en genieten van de rust. Iemand stelde zelfs voor om hier yogalessen te geven. Ondertussen hadden onze gidsen de bestellingen opgenomen en het café werd geopend. Op een moest kleedje en gasbrandertje hebben ze van alles gemaakt, cappuccino, thee, latte macchiatto en hot chocolate met koekjes. Ik had hot chocolate en ik heb het geprobeerd met kaneel dat best een goede combinatie is.
Nadat iedereen wat had gedronken, zijn we weer verder gegaan min een gids. Verder van de kust lagen wat eilanden en we moesten die kant op varen. Er lagen er 2 bij elkaar en samen met een derde was dit ooit een vulkaan geweest. Dat was heel lang geleden en ondertussen heeft Moeder Natuur de vulkaan dus in 3 eilandjes opgesplitst. Die vulkanische activiteit en het feit dat het hele Noordereiland eigenlijk uit de zee omhoog is gekomen, is de oorzaak van de Maorilegende dat Maui het Noordereiland omhoog heeft gevist. En met een beetje verbeelding zou het ook op een vis moeten lijken.
Bij het middelste eiland hadden ze ook een soort hole in the rock En daar zijn we doorheen gekayakt. Daarna zijn we tussen de rotsen door voor het andere eiland langs gegaan. Vanaf daar zijn we terug richting het strand gegaan. Even verderop zagen we 2 pinguïns zwemmen en na een tijdje moesten we weer allemaal raften, bij elkaar komen. We moesten terug kijken naar het grootste eiland en zeggen op welk lichaamsdeel het leek. Er kwam van alles voorbij en uiteindelijk heeft de gids het aan de hand van een verhaal verteld. Hei was een van de Maori die naar Nieuw-Zeeland kwam en hij zocht een gebied om te wonen met zijn stam. Hij zag het eiland en zei dat het de vorm van zijn neus had en dat daarom het eiland en alles wat je vanaf hier kon zien van hem was. Dat wilde ik thuis ook wel proberen. In ieder geval betekent Hahei dus De Adem Van Hei.
De Westerse naam van de hele baai is Mercury Bay, omdat Cook en zijn crew hier Mercurius zagen. Rookkamer verhaal dat even verderop Kupe aan was gekomen in Nieuw-Zeeland. Volgens de gids was hij volgens de verschillende stammen altijd in hun gebied aangekomen. Maar in alle gevallen speelde zijn vrouw ook een rol. Zoals de gids zei: als je maanden met je vrouw in een boot zit en ze zegt dat je ergens naartoe moet, doe je dat. Dit was in ieder geval de laatste stop en vanaf hier zijn we terug gegaan naar Hahei Beach, waar de volgende groep alweer was.
Het was pas 9 uur toen ik klaar was en nadat ik nog een New Zealand Shepherd heb geaaid, een soort wollige border collie, was ik weer terug in het hostel. Daar waren de 2 Duitse meisjes en Duitse jongen hun reis aan het plannen, maar zij wilden naar Cathedral Cove lopen. Ik wilde de walking trail ook nog wel doen, maar omdat de middag de beste tijd was om te gaan, besloten we wat later te gaan. Ik had dus nog tijd om lekker even wat te lezen.
Rond half 12 zijn we gegaan, al voelde het voor mij als 2 uur ofzo. Het begon al goed, want het beekje dat we over moesten steken, was een beetje aan de brede kant. Net voorbij de parkeerplaats begon het druk te worden en vanaf hier is het ongeveer 40 minuutjes lopen. Onderweg kun je dus vanaf de klif naar de verschillende baaien lopen, wat wij hebben gedaan. In Stingray Bay zijn we aardig een tijdje gebleven. Ik raakte aan de praat met een Nederlands koppel en daarna heb ik nog roggen gezocht, omdat de andere er ook graag een wilde zien. Ik had er eerder al een gezien, maar nu vond ik er nog een, die heel goed te zien was. Nu het water zo blauw was, was Stingray Bay wel echt heel mooi.
Toch moesten we weer verder om bij Cathedral Cove te komen. Op sommige plekken hadden we het behoorlijk warm, doordat het zo zonnig was en soms best wel een steil pad. Ik en een ander meisje hadden dus niet zo'n zin om nog naar een klif te lopen, maar de rest is daar wel naartoe gelopen. We kwamen op Mares Leg Cove uit en het was aardig druk nu. Vanaf hier konden we naar Cathedral Cove lopen. Hier kwamen we een paar meisjes van het kayakken weer tegen. Zijn hadden moeten wachten tot het meer en was om bij Cathedral Cove te kunnen komen. Ik had gisteren al nagevraagd wat de beste tijd was om te gaan. Hier hebben we met z'n allen een beetje op het strand zitten kletsen.
Rond 3 uur zijn we terug gelopen, ook omdat het eruit zag alsof het zou gaan regenen. Het viel uiteindelijk wel mee. Terug in het hostel ben ik maar begonnen met koken. Ik had geroosterde pastinaak met kumara, de Nieuw-Zeelandse zoete aardappel, en die was lekker. Best wel zoet. Ook de feta-spinaziescone was lekker. Na hetn eten heb Ik aan mijn blog gewerkt en wat dingen uitgezocht voor de rest van de reis, maar ik lag vroeg op bed, want het was een lange dag geweest.
Op het strand waren 2 gidsen al de kayaks klaar aan het leggen. Ik was de eerste, maar om kwart voor 6 was de rest er ook. We waren maar met 8 en volgens mij deden ze deze sunrise trip alleen voor Stray, want in de folder stond alleen december en januari. Ze hadden ook al gezegd dat ze dit alleen deden als de weersverwachtingen heel goed waren, dus dat was positief. Het waren wel luxe kayaks. Er zat een roer in, dat de persoon achterin met z'n voeten moest besturen, en we kregen een soort rok aan, waarmee je de zitting af kon sluiten. Daardoor werd je niet nat en het was een stuk warmer. Dat was ook wel nodig, want tegen de tijd dat we de kayak in konden, waren mijn voeten bevroren.
Ik zat samen met Weka in de kayak en we waren het erover eens dat we goede kayakmaatjes waren. Hij had dan ook al vaak gekayakt. Toen we net het water in waren geduwd, kwam de zon mooi op vanachter een klif, dus dat alleen all was wel bijzonder om vanaf het water te zien. Toen iedereen in het water zat en we onze foto's hadden gemaakt, gingen we op weg naar Cathedral Cove via verschillende baaien. De eerste was Gemstone Bay. Hier vonden de Maori vroeger een soort vulkanische edelstenen, die ze als gereedschap gebruikten. Ondertussen zijn de meeste van die stenen al door mensen opgevist, maar als je er vind, mag je ze absoluut niet meenemen, want het hele gebied is nu een Marine Reserve.
De volgende baai was nog mooier met een soort zeegrot, waar we niet in konden en een mooie witte klif. Blijkbaar denken sommige mensen dat die grot al Cathedral Cove is. Hier gingen we wat dichter naar het strand, omdat dit Stingray Bay is, oftewel hier zitten roggen en die houden vanondiep water. Ik heb er 2 kunnen zien, maar het is wel moeilijk om ze van rotsen te onderscheiden.Helaas hebben we geen orca's gezien. Die komen hier ook af en toe voor en houden wel van een rog. Het water was overal super helder en op veel plekken kon je de bodem zien. Dat kwam ook omdat het op veel plekken helemaal niet diep was en je kon de rotsen dus goed zien. Op sommige plekken gingen we vlak langs de kust en moest je uitkijken dat je niet op een rots botste. Dit ondiepe water, maakte wel dat je hier ook goed kunt snorkelen.
De volgende baai was Mares Leg Cove. Hier hebben we niet heel lang rondgehangen, want de volgende baai was Cathedral Cove, de bezienswaardigheid hier en een van de redenen dat ik naar Nieuw-Zeeland wilde. Het is super bekend en op veel foto's te zien, maar ik kende het van Narnia en ik heb dat altijd een mooie locatie gevonden. Het had natuurlijk kunnen regenen, maar het weer was stralend, dus het zag er precies zo uit als in de film. Wat ook meehielp, was dat er maar 2 andere mensen ofzo op het strand waren, omdat het zo vroeg was, dus het leek echt een afgelegen locatie.
Cathedral Cove heeft een soort grot/boog op het strand, die naar Mares Leg Cove leidt. Aan de andere kant straf de meest gefotografeerde rots van Nieuw-Zeeland, een soort witte, dikke pilaar. Vroeger was dit blijkbaar ook zo'n boog, maar door de erosie is die al lang geleden afgebroken. Je kon hier ook op alle kliffen goed zien hoe hoog de golven soms komen door al die erosie. Bij Cathedral Cove zijn we aan land gegaan. De gidsen zouden ons daarbij helpen, zodat we niet om zouden rollen, maar Weka had ervaring en het geheim is vaart maken, dus wij zijn zonder hulp aan land gekomen. Ik heb niet eens natte voeten gekregen, omdat ik in de kayak aan land werd gesleept.
Op het strand konden we rustig rondkijken en genieten van de rust. Iemand stelde zelfs voor om hier yogalessen te geven. Ondertussen hadden onze gidsen de bestellingen opgenomen en het café werd geopend. Op een moest kleedje en gasbrandertje hebben ze van alles gemaakt, cappuccino, thee, latte macchiatto en hot chocolate met koekjes. Ik had hot chocolate en ik heb het geprobeerd met kaneel dat best een goede combinatie is.
Nadat iedereen wat had gedronken, zijn we weer verder gegaan min een gids. Verder van de kust lagen wat eilanden en we moesten die kant op varen. Er lagen er 2 bij elkaar en samen met een derde was dit ooit een vulkaan geweest. Dat was heel lang geleden en ondertussen heeft Moeder Natuur de vulkaan dus in 3 eilandjes opgesplitst. Die vulkanische activiteit en het feit dat het hele Noordereiland eigenlijk uit de zee omhoog is gekomen, is de oorzaak van de Maorilegende dat Maui het Noordereiland omhoog heeft gevist. En met een beetje verbeelding zou het ook op een vis moeten lijken.
Bij het middelste eiland hadden ze ook een soort hole in the rock En daar zijn we doorheen gekayakt. Daarna zijn we tussen de rotsen door voor het andere eiland langs gegaan. Vanaf daar zijn we terug richting het strand gegaan. Even verderop zagen we 2 pinguïns zwemmen en na een tijdje moesten we weer allemaal raften, bij elkaar komen. We moesten terug kijken naar het grootste eiland en zeggen op welk lichaamsdeel het leek. Er kwam van alles voorbij en uiteindelijk heeft de gids het aan de hand van een verhaal verteld. Hei was een van de Maori die naar Nieuw-Zeeland kwam en hij zocht een gebied om te wonen met zijn stam. Hij zag het eiland en zei dat het de vorm van zijn neus had en dat daarom het eiland en alles wat je vanaf hier kon zien van hem was. Dat wilde ik thuis ook wel proberen. In ieder geval betekent Hahei dus De Adem Van Hei.
De Westerse naam van de hele baai is Mercury Bay, omdat Cook en zijn crew hier Mercurius zagen. Rookkamer verhaal dat even verderop Kupe aan was gekomen in Nieuw-Zeeland. Volgens de gids was hij volgens de verschillende stammen altijd in hun gebied aangekomen. Maar in alle gevallen speelde zijn vrouw ook een rol. Zoals de gids zei: als je maanden met je vrouw in een boot zit en ze zegt dat je ergens naartoe moet, doe je dat. Dit was in ieder geval de laatste stop en vanaf hier zijn we terug gegaan naar Hahei Beach, waar de volgende groep alweer was.
Het was pas 9 uur toen ik klaar was en nadat ik nog een New Zealand Shepherd heb geaaid, een soort wollige border collie, was ik weer terug in het hostel. Daar waren de 2 Duitse meisjes en Duitse jongen hun reis aan het plannen, maar zij wilden naar Cathedral Cove lopen. Ik wilde de walking trail ook nog wel doen, maar omdat de middag de beste tijd was om te gaan, besloten we wat later te gaan. Ik had dus nog tijd om lekker even wat te lezen.
Rond half 12 zijn we gegaan, al voelde het voor mij als 2 uur ofzo. Het begon al goed, want het beekje dat we over moesten steken, was een beetje aan de brede kant. Net voorbij de parkeerplaats begon het druk te worden en vanaf hier is het ongeveer 40 minuutjes lopen. Onderweg kun je dus vanaf de klif naar de verschillende baaien lopen, wat wij hebben gedaan. In Stingray Bay zijn we aardig een tijdje gebleven. Ik raakte aan de praat met een Nederlands koppel en daarna heb ik nog roggen gezocht, omdat de andere er ook graag een wilde zien. Ik had er eerder al een gezien, maar nu vond ik er nog een, die heel goed te zien was. Nu het water zo blauw was, was Stingray Bay wel echt heel mooi.
Toch moesten we weer verder om bij Cathedral Cove te komen. Op sommige plekken hadden we het behoorlijk warm, doordat het zo zonnig was en soms best wel een steil pad. Ik en een ander meisje hadden dus niet zo'n zin om nog naar een klif te lopen, maar de rest is daar wel naartoe gelopen. We kwamen op Mares Leg Cove uit en het was aardig druk nu. Vanaf hier konden we naar Cathedral Cove lopen. Hier kwamen we een paar meisjes van het kayakken weer tegen. Zijn hadden moeten wachten tot het meer en was om bij Cathedral Cove te kunnen komen. Ik had gisteren al nagevraagd wat de beste tijd was om te gaan. Hier hebben we met z'n allen een beetje op het strand zitten kletsen.
Rond 3 uur zijn we terug gelopen, ook omdat het eruit zag alsof het zou gaan regenen. Het viel uiteindelijk wel mee. Terug in het hostel ben ik maar begonnen met koken. Ik had geroosterde pastinaak met kumara, de Nieuw-Zeelandse zoete aardappel, en die was lekker. Best wel zoet. Ook de feta-spinaziescone was lekker. Na hetn eten heb Ik aan mijn blog gewerkt en wat dingen uitgezocht voor de rest van de reis, maar ik lag vroeg op bed, want het was een lange dag geweest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley