Nieuw-Zeeland, dag 19

Vanochtend was ik al voor mijn wekker wakker, omdat Yanné op tijd weg moest om haar kinderen naar school te brengen. Ik ben ook maar opgestaan en het was even kijken hoe de ochtendroutine hier is. Ik moest om half 9 in het centrum zijn om te gaan raften en Yanné had aangeboden om mij af te zetten als ze de kinderen naar school bracht, maar ik was al zo vroeg klaar en het was zo'n lekker weer dat ik naar het centrum besloot te lopen. Op weg naar het centrum zag ik allemaal rook uit een tuin en de rioleringsputten komen. Dat bleek gewoon stoom te zijn door alle geothermale activiteit hier.

Ik was netjes op tijd bij de afgesproken plek, maar het busje was wat te laat, dus ik had net opgebeld om te vragen of ze me misschien waren vergeten toen het busje aankwam. We moesten nog een paar mensen ophalen en toen gingen we naar een soort clubhuis van de organisatie, waar we een wetsuit, soort regenjas, reddingsvest, waterschoentjes en een helm kregen. Toen we ons daar allemaal in gehesen hadden, gingen we met een stuk of 24 mensen en ongeveer 8 gidsen op weg. Onderweg kregen we een safety briefing over wat je moest doen als je uit de boot viel enzo. Dat maakte me wel een beetje zenuwachtig.

Bij de rivier werden onze helmen en reddingsvesten nog een keer gecontroleerd en daarna konden we naar de rivier, waar de eersten al de boten en of deels naartoe hadden gebracht. De rivier was een belangrijke plek voor de Maoristam hier. Zij hingen hun doden in de rivier, zodat de alen ze op konden eten. Zij aten dan weer de alen, zodat de ziel in de stam bleef en dat was hoe ze volgens hen oorlogen wonnen. Na een jaar haalden ze het lichaam weer uit de rivier en de botten stopten ze dan in nissen in de rotsen aan de oever. Onze gids heeft een soort gebed in het Maori opgezegd en wij moesten ook ergens wat roepen, maar ik heb geen idee meer wat. En toen konden we van start.

Ik zat in een boot met een meisje van de Straybus en een paar internationale leerlingen en een leraar. Iedere boot had een eigen gids en eerst hebben we vooral geoefend met peddelen en vasthouden en dat soort dingen. In het begin ging het allemaal behoorlijk oneven. Mijn kant van de boot roeide goed, maar de andere kant bedeelde korte slagen en de 2 voorin moesten beter op elkaar letten, maar dat hebben we later weer goed gemaakt. Hetn was een behoorlijk wilde rivier en het leek eigenlijk wel op de Piranha in de Efteling. Het water was nooit stil, bijna overal waren stroomversnellingen of watervalletjes. Het was wel even wat anders dan kayakken. We mochten alleen peddelen als onze gids dat zei en we gingen niet echt in een normale rechte lijn.

Al snel waren we bij onze eerste waterval. Dit waren er 2 achter elkaar, dus onze gids had uitgelegd dat we tussendoor kort moesten peddelen en dan weer in de boot moesten duiken om ons goed vast te houden. Ze hadden een goed systeem met fluitjes om ervoor te zorgen dat de boten niet op elkaar terecht kwamen. Voordat we de waterval afgingen moesten we weer wat in het Maori roepen en dat deden we iedere keer bij een waterval, al weet ik echt niet meer wat het iedere keer was. Toen we de eerste waterval af waren, riep onze gids dat we ineen gedoken moesten blijven zitten totdat we de tweede ook af waren. Hij legde uit dat we goed genoeg hadden geld deels voor de eerste waterval, dus hoefden we tussendoor niet te peddelen.

Na een korte tijd waren we bij het letterlijke hoogtepunt van de trip, een 7 meter hoge waterval. Dat is de hoogste waterval ter wereld, waar je commercieel vanaf kunt gaan. We kregen nog de optie om er omheen te lopen, maar dat deed niemand en ook ik had tegen deze tijd genoeg vertrouwen om het aan te durven. We kregen nog een keer een herhaling van wat we moesten doen als je uit de boot viel en daar gingen we. En we kwamen allemaal weer in de boot boven water, al waren we zeiknat daarna. Onze gids vertelde dat hij net terug was van 2 weken ouderschapsverlof en dat hij had verwacht dat we om zouden vallen ofzo, maar hij zei dat we goed peddelden. Ook deanderen boten zijn geen mensen verloren.

Met alle actie was het minder vanzelfsprekend om op de natuur te letten, maar het was hier erg mooi met de kolkende rivier en alle rotsen aan de oever met allemaal groen erop. We hadden nog verschillende watervallen. Bij eentje zei de gids dat ie mijn peddel nodig had en dat ik voor op de boot moest gaan zitten met mijn voeten over de rand. Ik vroeg me af of ik erop bleef zitten, maar zelfs met een flinke golf water bleef ik zitten. Bij sommige boten gingen er mensen aan de buitenkant van de boot hangen bij deze waterval. De laatste 2 boten hadden zelfs niemand meer in de boot behalve hun gids. Ook was er een waterval waarbij we in de boot moesten gaan staan. Bij 1 waterval was ik blij met mijn helm, want ik voelde dat mijn helm en die van de persoon voor mij botsten. Toen we de laatste waterval af waren gegaan, moesten ik en het meisje van de Straybus helemaal voor in de boot gaan zitten. De gids zei dat als je uit de boot viel je naar een bepaalde plek moest zwemmen, want als je 2 keer de hoek om ging, zou je dood gaan. Erg geruststellend. De rest moest toen tegen de waterval in peddelen en wij kregen dus een behoorlijke golf water over ons heen.

Dat was het einde van het raften. We moesten onze boot weer terug tillen en daarna hebben we nog een groepsfoto gemaakt. Toen was het tijd om weer terug te gaan naar het clubhuis, waar we ons om konden kleden en de foto's van onze boot konden bekijken. Helaas waren die wel duur. Na een tijdje zijn we weer terug naar de stad gebracht. Onderweg werden we nog veeln trok werd door de politie, die dat steekproefsgewijs standaard doet hier. Het was een uitgebreide controle, maar alles was in orde, ondanks dat we geen gordels droegen. Dat moet alleen als die er zijn.

Terug in Rotorua ben ik eerst naar de toeristeninformatie gegaan en daarna naar Peter Pans. Daar bleek dat de tour naar White Island morgen niet door gaat, omdat ik de enige was die had geboekt. Gelukkig heb ik aardig wat tijd in Rotorua en kon het naar zondag worden verzet. Daarna ben ik terug naar huis gelopen via Kuirau. Dat is een gewoon stadspark, maar dan met geothermische activiteit, zoals bubbelende modder en hot pools. De lucht in Rotorua is inderdaad apart en soms ruikt het echt naar rotte eieren, maar omdat het een natuurlijke lucht is, is het lang niet zo erg als in India. Thuis heb ik wat gebeld voor tours enzo en daarna was Yanné weer thuis. Ik heb haar even geholpen in de tuin en toen moest haar oudste zoon naar dramales.

Ikm had gezegd dat ik vandaag wel zou koken, omdat ze pas later thuis zou zijn. Ik had dus overlegd wat ik het beste kon maken, gezien het feit dat jongens meestal niet veel groenten lusten. Daarna heeft ze mij afgezet bij de supermarkt, waar ik boodschappen heb gedaan en toen heb ik staan koken. Rond half 7 waren ze weer terug en rond 7 uur konden we eten en ze bij de het heel lekker, al lusten Jago en Pieran niet alle groenten. Ondertussen kwam de broer van Yanné weer binnen gewandeld, maar al snel na het eten is hij weer gegaan. Yanné moest de was nog vouwen en ondertussen hebben we gekletst, maar tegen half 11 waren we allebei moe en zijn we naar bed gegaan.