Nieuw-Zeeland, dag 20
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
23 November 2016 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Vandaag had ik dus ineens een vrije dag zonder tours. Ik kon dus lekker rustig aan doen 's ochtends, maar ik had wel een super stijve nek, waarschijnlijk door een verkeerde beweging bij het raften. Ik heb gedoucht en de was gedaan en aan mijn blog gewerkt. Ondertussen waren Yanné en de kinderen op weg naar school gegaan. Rond half 10 ben ik ook op weg gegaan. Eerst ben ik op mijn gemak door Kuirau Park gelopen om wat naar de kokende modder en hot water pools te kijken. Daarna heb ik met pap gebeld op weg naar de bus. Ik kon de bushalte alleen niet vinden. Daarom heb ik maar bij de toeristeninformatie gevraagd waar de bus naar Whakerwarewa Forest ging. De bus was aardig te laat, maar gelukkig kon de buschauffeur raden dat ik geen idee had waar ik uit moest stappen. Hij stopte dus uit zichzelf bij de goede halte. Dat was niet ver van de stad af, maar ik heb mijn energie gespaard voor de wandeling.
Whakarewarewa Forest is bekend om de Californian Redwoods. Het zijn geen sequoia's, maar het zijn wel gigantische, roodachtige bomen. Je kon hier een treetop wandeling doen, maar daar moest je natuurlijk voor betalen, dus dat heb ik niet gedaan. Ik ben naar de toeristeninformatie gegaan om te vragen welke wandeling ik het beste kon doen en het eerste voorstel vond ik ook meteen het beste, dus ik was er snel uit. Daarna heb ik wat gegeten tegenover het gebouw, waar de Kerstman in het weekend zit.
Nadat ik wat had gegeten, ben ik aan de 2 uur durende wandeling begonnen en deze keer duurde hij ook echt 2 uur. Het eerste stuk ging tussen de Redwoods door. Sommige waren heel lang en dun, andere waren heel lang en super dik. Na een tijdje begon het bos dunner te worden en moest ik omhoog lopen en omdat de zon behoorlijk scheen en ik een lange broek aan had, zweette ik me kapot. Eigenlijk was het niet echt grappig hoe warm ik het had. Het liefst was ik omgedraaid om een jurk of korte broek aan te trekken. Alleen daar had ik geen tijd voor. Dus ben ik maar door gelopen.
Er was een uitkijkpunt of een van de geothermische parken rond Rotorua, dus vandaar kon ik mooi hot pools zien en alle stoom die daarvan omhoog kwam. Daarna was het behoorlijk wat trappen op om een berg/heuvel op te komen. Hier was ergens nog een uitkijkpunt, maar behalve de heuvels en bossen was er niet zoveel te zien. Van de kaart klopte dan ook niet zo veel. Volgens de kaart was daar ook iets geothermisch te zien. Maar er was ook regelmatig een rechte lijn op de kaart, terwijl het pad behoorlijk kronkelde.
Na de berg had ik gelukkig het steilste stuk gehad en na een tijdje kwam ik in een bos dat best in een avonturenfilm had kunnen zitten. Ik kon er ook best wat hobbits zien rondlopen, maar het leek vooral op het bos in Legend of the Seeker en toen bedacht ik me dat deze serie ook in Nieuw-Zeeland was opgenomen. Onderweg heb ik nog even ergens op een bankje gezeten om eindelijk wat water bij te tanken. Gelukkig had ik nu het grootste deel gehad en vanaf hier was het grotendeels langs een zandweg lopen, die vooral door mountainbikers wordt gebruikt. Er was ook een heuvel voor mountainbikers en die zag er behoorlijk hardcore uit.
Na 2 uur wandelen was ik eindelijk terug bij de toeristeninformatie en ik verging van de hitte. Hier heb ik Yanné gevraagd wat de plannen waren. We zouden 's avonds namelijk bij een vriendin van haar gaan eten en die woonde hier niet ver vandaan, dus als ze daar al was, zou ze mij op komen halen. Ze had besloten om toch wat later te gaan, dus ben ik met de bus terug naar het centrum gegaan en terug naar huis gelopen, waar Yanné net in de auto stapte om Jago op te halen. Ze had een cake gebakken, dus ze vroeg of ik die na een tijdje op het rek kon laten afkoelen.
Ik wilde net andere kleren aan gaan trekken toen Yanné's broer weer binnen kwam gelopen. Eigenlijk vind ik het maar een vervelende vent. Hij zit over van alles te wauwelen en maakt allerlei vreemde opmerkingen over van alles en nog wat. Gelukkig was Yanné niet lang weg en toen zij erachter kwam dat haar broer een hoop goedkope bier in haar koelkast had gezet, werd ze nogal boos op haar broer en moest hij het er allemaal weer uit halen. Toen was hij zo weer weg. Rond half 5 gingen we naar die vriendin, Angela. Onderweg heeft Yanné punten verdiend, omdat ze altijd een spelletje spelen waarbij je punten krijgt als je een auto in een bepaalde kleur ziet.
Ik vond het een beetje ongemakkelijk in het begin om in een vreemd huis te eten bij iemand die ik helemaal niet ken. Toen ik binnenkwam, stelde Yanné mij voor en ik werd meteen door Angela omhelsd, wat voor mij ook weer een beetje ongemakkelijk voelt. Gelukkig was niet de hele avond ongemakkelijk en iedereen was in ieder geval heel aardig. Ik heb wat geholpen in de afwas en daarna wilde Yanné de tuin zien, die eigenlijk een grote groentetuin was. We kwamen erachter dat er een of ander Nieuw-Zeelandse prikplant in het gazon groeide, maar het was al zo veel dat het geen zin had om het eruit te trekken. Daarna hebben Yanné en ik wat planten geplant, die zij had meegenomen voor Angela. Ondertussen kwam Angela's man, Riley, de tuin in. Hij is een fotograaf en wilde foto's van mij en Yanné maken, omdat we allebei een bloemenjurk aan hadden.
Tegen de tijd dat we gingen eten, was er nog een vriendin binnen gekomen, die ook bleef eten, en Angela was weg, omdat ze naar een vergadering ofzo moest. Door al het gezwets was het behoorlijk laat tegen de tijd dat we konden eten, wat Yanné niet zo fijn vond, omdat het de volgende dag gewoon weer een schooldag was. Toen het tijd was voor de cake waren Angela's vader en Yanné's moeder, die ook weer vrienden waren, ook binnen gekomen. Ondertussen waren Angela's kinderen moeilijk aan het doen over veganistisch eten en de dochter lustte de cake niet, maar later wel de veganistische pudding. De zoon voelde zich niet lekker en heeft een halfuur op de wc gezeten, wat ie blijkbaar wel vaker deed. Het was dus een beetje een gekkenhuis. Ondertussen heb ik vooral met Angela's vader gekletst en die was heel aardig. Hij bood zelfs aan om mij een waterval in de buurt van Rotorua te laten zien.
Tegen 9 uur hadden we eindelijk weer de fietsjes op de auto en konden we op weg naar huis. Daar plofte Yanné moe op de bank. Zij vond het ook een beetje een gekkenhuis daar. We hebben nog wel wat gekletst, maar al snel waren we moe.
Whakarewarewa Forest is bekend om de Californian Redwoods. Het zijn geen sequoia's, maar het zijn wel gigantische, roodachtige bomen. Je kon hier een treetop wandeling doen, maar daar moest je natuurlijk voor betalen, dus dat heb ik niet gedaan. Ik ben naar de toeristeninformatie gegaan om te vragen welke wandeling ik het beste kon doen en het eerste voorstel vond ik ook meteen het beste, dus ik was er snel uit. Daarna heb ik wat gegeten tegenover het gebouw, waar de Kerstman in het weekend zit.
Nadat ik wat had gegeten, ben ik aan de 2 uur durende wandeling begonnen en deze keer duurde hij ook echt 2 uur. Het eerste stuk ging tussen de Redwoods door. Sommige waren heel lang en dun, andere waren heel lang en super dik. Na een tijdje begon het bos dunner te worden en moest ik omhoog lopen en omdat de zon behoorlijk scheen en ik een lange broek aan had, zweette ik me kapot. Eigenlijk was het niet echt grappig hoe warm ik het had. Het liefst was ik omgedraaid om een jurk of korte broek aan te trekken. Alleen daar had ik geen tijd voor. Dus ben ik maar door gelopen.
Er was een uitkijkpunt of een van de geothermische parken rond Rotorua, dus vandaar kon ik mooi hot pools zien en alle stoom die daarvan omhoog kwam. Daarna was het behoorlijk wat trappen op om een berg/heuvel op te komen. Hier was ergens nog een uitkijkpunt, maar behalve de heuvels en bossen was er niet zoveel te zien. Van de kaart klopte dan ook niet zo veel. Volgens de kaart was daar ook iets geothermisch te zien. Maar er was ook regelmatig een rechte lijn op de kaart, terwijl het pad behoorlijk kronkelde.
Na de berg had ik gelukkig het steilste stuk gehad en na een tijdje kwam ik in een bos dat best in een avonturenfilm had kunnen zitten. Ik kon er ook best wat hobbits zien rondlopen, maar het leek vooral op het bos in Legend of the Seeker en toen bedacht ik me dat deze serie ook in Nieuw-Zeeland was opgenomen. Onderweg heb ik nog even ergens op een bankje gezeten om eindelijk wat water bij te tanken. Gelukkig had ik nu het grootste deel gehad en vanaf hier was het grotendeels langs een zandweg lopen, die vooral door mountainbikers wordt gebruikt. Er was ook een heuvel voor mountainbikers en die zag er behoorlijk hardcore uit.
Na 2 uur wandelen was ik eindelijk terug bij de toeristeninformatie en ik verging van de hitte. Hier heb ik Yanné gevraagd wat de plannen waren. We zouden 's avonds namelijk bij een vriendin van haar gaan eten en die woonde hier niet ver vandaan, dus als ze daar al was, zou ze mij op komen halen. Ze had besloten om toch wat later te gaan, dus ben ik met de bus terug naar het centrum gegaan en terug naar huis gelopen, waar Yanné net in de auto stapte om Jago op te halen. Ze had een cake gebakken, dus ze vroeg of ik die na een tijdje op het rek kon laten afkoelen.
Ik wilde net andere kleren aan gaan trekken toen Yanné's broer weer binnen kwam gelopen. Eigenlijk vind ik het maar een vervelende vent. Hij zit over van alles te wauwelen en maakt allerlei vreemde opmerkingen over van alles en nog wat. Gelukkig was Yanné niet lang weg en toen zij erachter kwam dat haar broer een hoop goedkope bier in haar koelkast had gezet, werd ze nogal boos op haar broer en moest hij het er allemaal weer uit halen. Toen was hij zo weer weg. Rond half 5 gingen we naar die vriendin, Angela. Onderweg heeft Yanné punten verdiend, omdat ze altijd een spelletje spelen waarbij je punten krijgt als je een auto in een bepaalde kleur ziet.
Ik vond het een beetje ongemakkelijk in het begin om in een vreemd huis te eten bij iemand die ik helemaal niet ken. Toen ik binnenkwam, stelde Yanné mij voor en ik werd meteen door Angela omhelsd, wat voor mij ook weer een beetje ongemakkelijk voelt. Gelukkig was niet de hele avond ongemakkelijk en iedereen was in ieder geval heel aardig. Ik heb wat geholpen in de afwas en daarna wilde Yanné de tuin zien, die eigenlijk een grote groentetuin was. We kwamen erachter dat er een of ander Nieuw-Zeelandse prikplant in het gazon groeide, maar het was al zo veel dat het geen zin had om het eruit te trekken. Daarna hebben Yanné en ik wat planten geplant, die zij had meegenomen voor Angela. Ondertussen kwam Angela's man, Riley, de tuin in. Hij is een fotograaf en wilde foto's van mij en Yanné maken, omdat we allebei een bloemenjurk aan hadden.
Tegen de tijd dat we gingen eten, was er nog een vriendin binnen gekomen, die ook bleef eten, en Angela was weg, omdat ze naar een vergadering ofzo moest. Door al het gezwets was het behoorlijk laat tegen de tijd dat we konden eten, wat Yanné niet zo fijn vond, omdat het de volgende dag gewoon weer een schooldag was. Toen het tijd was voor de cake waren Angela's vader en Yanné's moeder, die ook weer vrienden waren, ook binnen gekomen. Ondertussen waren Angela's kinderen moeilijk aan het doen over veganistisch eten en de dochter lustte de cake niet, maar later wel de veganistische pudding. De zoon voelde zich niet lekker en heeft een halfuur op de wc gezeten, wat ie blijkbaar wel vaker deed. Het was dus een beetje een gekkenhuis. Ondertussen heb ik vooral met Angela's vader gekletst en die was heel aardig. Hij bood zelfs aan om mij een waterval in de buurt van Rotorua te laten zien.
Tegen 9 uur hadden we eindelijk weer de fietsjes op de auto en konden we op weg naar huis. Daar plofte Yanné moe op de bank. Zij vond het ook een beetje een gekkenhuis daar. We hebben nog wel wat gekletst, maar al snel waren we moe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley