Nieuw-Zeeland, dag 40

Voor vandaag had ik dus niet veel te doen en voor de dag daarna nog minder. Ik had 's ochtends dus alle tijd van de wereld. Ik werd rond kwart over 7 wakker en daarna heb ik nog tot 8 uur in mij bed naar muziek liggen luisteren. Toen ben ik gaan ontbijten en mij klaar gaan maken. Uiteindelijk heb ik mijn was in de wasmachine gegooid en opgehangen. Het past re niet allemaal Op de waslijn , dus moest ik de sokken en onderbroeken in mijn hutje hangen.

Rond kwart over 10 besloot ik de bush walk op de camping te doen. Ik kwam eerst langs de llama's. Eentje had leuke kleuren, maar de ander was gewoon leuk. Hij wilde graag geaaid worden en kwam met zijn gezicht helemaal naar je gezicht. Daarna begon ze alledrie achter elkaar aan te rennen en te spugen. Toen ben ik maar verder gegaan. Op de bush walk kun je gloeiwormen zien, maar dus niet overdag. Verder was het geen bijzondere wandeling. Ik was al snel klaar, dus ik besloot maar een ro die over de camping te lopen. Door de camping liep een klein riviertje, wat denk ik heerlijk is in de zomer.

Rond 12 uur heb ik geluncht en toen heb ik nog wat zitten lezen. Daarna ben ik naar een huis gelopen, waar iemand houtsnijwerk deed en handbooglessen gaf. Helaas was ie niet thuis, dus ben ik naar het kayakkantoor gelopen voor de Wi-Fi. Daar heb ik een tijdje de Wi-Fi gebruikt onder het genot van een beker warme chocolademelk. Om kwart over 3 was ik wel klaar en ben ik terug naar het handboogschieten gelopen. Nu was het wel open, maar ik zatg niemand. Ik heb toen wat rondgekkeen, maar toen ik bijna wilde gaan, kwam er net iemand aan, die de eigenaar, David, riep.

De eigenaar was een man, die houten meubelen maakte en nu ook handbogen sinds een paar jaar, en hij vond het gewoon leuk om mensen daar wat over te leren. Het zag er wel professioneel uit: ik kreeg bescherming voor mijn arm, een handschoen en een koker met pijlen en toen gingen we naar buiten. Daar heeft ie de techniek uitgelegd en het voor gedaan en daarna was het mijn beurt. De eerste paar keren schoot ik in de grond, maar langzaam kreeg ik de techniek in de gaten en kwam ik dichter en dichter bij mijn doel. Uiteindeliijk had ik de techniek zo ver door dat het volgens David vooral oefenen was. Hij zei zelfs dat ik er volgens hem wel talent voor had. Nadat we een hele tijd samen hebben staan schieten, had hij er wel vertrouwen in dat ik het alleen kon. Ik heb toen nog even geschoten, maar mijn vingers begonnen pijn te doen. Ik heb toen nog een tijdje met David staan kletsen en rond half 6 ben ik terug naar de camping gelopen.

Onderweg gaf mijn slipper het op en moest ik op blote voeten terug. Gelukkig is dat hier heel normaal, maar ik vond het nogal pijnlijk. Toen ik terug was, wilde ik snel wat koken, maar een hele grope had alle pitten en bijna alle pannen in gebruik en ze zeiden dood leuk dat ze nog wel even bezig waren. Ik moest dus helemaal naar een andere keuken lopen. En toen ik het pakje noodles te ver open trok, had ik het wel weer even helemaal gehad. Na het eten heb ik mijn was opgevouwen en nog wat naar muziek zitten luisteren en gelezen en dat was het wel.