Nieuw-Zeeland, dag 53

Weer werd ik vannacht wakker door mijn jeukende hand, maar toen ik hem onder de koude kraan had gehouden, kon ik weer slapen. Rond kwart over 7 was ik wel wakker, dus ben ik maar zachtjes opgestaan om te ontbijten. Daarna heb ik naar huis gebeld en pap zei dat ze net klaar waren met eten. Daar was ik wel verbaasd over. Het was wel moeilijk om iemand te verstaan, omdat er zoveel op de achtergrond werd gepraat. Na het telefoontje heb ik weer moeten bellen en mailtjes versturen om praktische dingen te regelen. Tegen 10 uur was ik eindelijk zo goed als klaar. Ik moest alleen nog naar het kantoor van de boot om Milford Sound en Stewart Island te regelen. Ik besloot deze keer maar naar het centrum te lopen, want de fiets was niet erg comfortabel.

Eerst heb ik lunch gehaald bij de supermarkt. Ik had zo'n hele dure verwacht, maar het was een normale supermarkt. Daarna ben ik naar het kantoor gegaan en nadat ze doorhadden wat ik wilde, deden ze er niet moeilijk over. Alleen het systeem deed moeilijk, maar ik heb de goede tijd voor de ferry van Stewart Island. Toen ik hier klaar was, heb ik wat in de souvenirwinkeltjes rond gesnuffeld en daarna heb ik bij de toeristeninformatie gevraagd welke wandeling ik konn. Daar zeiden ze dat de beste wandeling langs het meer was en dan een stukje over de Kepler Track, een van de Great Walks. Ik vond gisteren de wandeling langs het meer een beetje saai, maar zij zei dat dit de beste wandeling was.

Ik heb eerst op een bankje geluncht en daarna ben ik weer naar de bird sanctuary gelopen. Nu waren er 3 takahe's te zien, 2 pleegouders en een baby. Vanaf hier ben ik verder langs het meer gelopen en het was nu een stuk drukker. Het probleem meteen meer is dat het uitzicht niet echt veranderd. Je kijkt steeds naar hetzelfde. Maar toen ik Marie tegenkwam, zei zij dat de Kepler Track wel mooi was. Ik ben dus maar doorgelopen. Ze had wel gelijk. De Kepler Track was een mooi bospad en hier had ik best wat langer kunnen lopen, maar ondertussen was ik al best moe van het wandelen en ik moest ook weer het saaie stuk terug. Ik heb dus maar ergens op een boomstam gepauzeerd en ben weer terug gelopen en ondertussen heb ik maar muziek geluisterd.

Toen ik weer terug in het centrum was, had ik echt zin in sap. Ik ben dus een cafeetje ingelopen en heb wat ananassap gedronken. Ondertussen zat ik de menukaart te bekijken en hier hadden ze pavlova. Dat is een dessert, waarvan de Nieuw-Zeelanders zeggen dat het Nieuw-Zeelands is en de Australiërs zeggen dat het Australisch is. Hoe het ook zij, ik besloot het eindelijk maar eens te proberen. Ik heb dus bij de balie gevraagd of ik dat kon bestellen. Volgens mij vond die vrouw het wel wat vreemd, want ze vroeg of ik mijn groentes wel op had, maar ik kreeg hem wel. Het was een pavlova met blauwe bessen en het was best lekker, maar niet iets om te vaak te eten.

Toen ik de pavlova op had, ben ik eerst naar de supermarkt gelopen om brood en pasta te halen en daarna ben ik terug naar de accommodatie gelopen. Daar wilde ik weer wat praktische dingen opzoeken, die ik onderweg had bedacht. Ondertussen was Sabina kaarten voor thuis aan het schrijven, dus konden we ook een beetje kletsen. Rond half 6 heb ik wat van de restjes van gisteren gegeten. Na het eten heb ik nog met Pete en Floris, de Nederlandse man, die gisteren ook mee had gegeten, gekletst. Maar rond kwart voor 11 besloot ik toch maar naar bed te gaan.