Nieuw-Zeeland, dag 59

Natuurlijk lag er vannacht ook weer iemand te snurken, dus heb ik weer een tijdje wakker gelegen. Ik werd dan wel weer pas tegen een uur of 8 wakker, dus dat hielp dan wel weer wat. Ik heb toen eerst ontbeten en toen ik terug kwam, rook het behoorlijk naar uitgaanslucht. Ik heb me klaargemaakt en bij de receptie nog voor de kamer betaald en toen ben ik naar het centrum gelopen. Peter Pans was nog niet open, dus heb ik in de souvenirwinkeltjes gekeken en mezelf nog een ketting met pauaschelp gekocht. In Queenstown is een populaire hamburgertent, Fergburger. Normaal staat daar een rij tot de volgende hoek en moet je daar meer dan een uur wachten, maar nu viel de rij zag mee. Hij kwam maar net buiten de winkel.

Om 10 uur ben ik naar Peter Pans gegaan om te vragen hoe het nou met Kaikoura zit. Die persoon wist het niet precies, maar ze ging het uitzoeken en met haar manager overleggen, dus ik moet morgen terugkomen. Nu besloot ik nog maar even langs winkeltjes te lopen. Er was een soort oud snoepwinkeltje met een heleboel soorten fudge. Die mocht je gratis proberen, dus ik heb er een heel stuk geprobeerd en toen besloot ik toch maar een stukje te kopen. Daarna ben ik terug naar het hostel gelopen. Daar heb ik geluncht en iedereen nog een keer gelukkig nieuwjaar gewenst.

Om 1 uur ben ik weer naar het centrum gelopen, waar ik om half 2 zou worden opgehaald om te gaan paardrijden. Het duurde een hele tijd voor we opgehaald werden, maar tegen kwart voor 2 kwam er toch iemand. Toen zijn we met een fotostop naar Glenorchy gereden. Rond Glenorchy zag het eruit alsof het behoorlijk regende en het waaide nu ook behoorlijk, dus ik vroeg me wel af hoe goed weer we hadden. In Glenorchy zelf bleek het niet te regenen, maar in de bergen richting Duitsland toch wel. Toch kregen we naast laarzen en een helm ook een leren jas, die zo groot was dat ie bij mij bijna op de grond kwam. Vervolgens zijn we met een busje naar de paarden gebracht.

We kregen weer uitleg over op- en afstappen en sturen enzo en toen werden de paarden verdeeld. Ik kreeg Spencer en gelukkig hadden ze deze keer een opstapje, zodat ik niet helemaal op Spencer hoefde te klimmen. Toen we allemaal in de goede volgorde stonden, konden we beginnen. Ik liep bijna vooraan met Spencer en blijkbaar heeft dat alles met de hiërarchie tussen de paarden te maken. Al vrij snel gingen we proberen te draven. Dit vond ik niet zo comfortabel en zo zeker was ik nog niet van Spencer. Daarom gaf ik aan dat ik liever gewoon sjokte. Iedere keer als ze gingen draven, moest ik dus uit de rij en ging het paard van de begeleider tussen mij en de groep lopen, zodat Spencer niet mee ging draven. Hij vond het niet echt tof om achteraan te lopen en ik moest hem oom niet te dicht bij het paard van de begeleider laten komen, omdat dat nog een nieuweling was en dan zou Spencer hem bijten.

Het ging best prima weer terug in de rij komen, maar uiteindelijk bleef ik met Spencer achteraan. Hij had volgens mij wat moeite met de wind, want hij bleef zijn hoofd maar achterover gooien. Een van de begeleiders heeft toen een riempje losgemaakt. Ik moest er toen alleen beter op letten dat ie niet onderweg ging eten, maar ik had daar al een paar keer voor ingegrepen en daarna probeerde hij het niet meer. Toen we eenmaal achteraan liepen, nam Spencer ook rustig de tijd. We moesten ook door de rivier, die best wel diep was om sommige punten en daar nam hij gewoon zijn tijd. Op een gegeven moment vond hij het volgens mij wel een beetje te ver van de groep en begon hij uit zichzelf een stukje te draven, maar gelukkig stopte hij ook weer snel.

Het landschap zag er nu best wel anders uit dan vorige week. Het was niet echt zonnig en er hingen wolken over de bergen. Toch was het wel erg stoffig als de paarden door het zand sport en, omdat het van de week blijkbaar heel warm was geweest. Omdat Spencer en ik achteraan liepen, had ik dus af en toe wel wat zand tussen mijn tanden. Net voor we weer terug waren, moesten bijna alle paarden nog plassen, dus moesten we daar op wachten. Ik vond het paardrijden wel leuk, maar ik was ook blij toen ik er weer vanaf mocht, want mijn benen en knieën deden ondertussen best wel pijn. Het was wel weer lekker om op eigen benen te staan. Het zag er best ingewikkeld uit om van het paard af te komen, maar het viel best wel mee.

Daarna zijn we weer teruggebracht om onze spullen in te leveren en toen moesten we nog even wachten op 2 andere meisjes uit een andere groep. Het was ondertussen al 6 uur, dus het was geen wonder dat ik trek had. De terugweg heb ik met een man uit onze groep zitten praten en tegen 7 uur waren we terug in Queenstown. Ik ben toen terug naar mijn hostel gelopen, waar ik snel wat heb gekookt. Daarna bleek de hele kamer weer vol te zitten voor vannacht en heb ik even met wat kamergenootjes gepraat. Verder heb ik aan mijn blog gewerkt, maar ik was nog steeds erg moe, dus ik lag op tijd op bed.