Nieuw-Zeeland, dag 76
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
18 Januari 2017 | Nieuw Zeeland, Picton
Nadat ik de buren door het raam weer had gevraagd om stiller te zijn en zij dat weer negeerden, ben ik toch in slaap gevallen. Ik werd wel weer veel te vroeg wakker en rond 6 uur ben ik maar opgestaan. Ik heb eerst ontbeten en daarna geprobeerd om zachtjes mijn laatste spullen in te pakken. Ik moest weer terug naar het Strayhostel om vandaag met de bus naar Picton te gaan. Ik zweette me kapot toen ik daar was, maar in ieder geval had ik genoeg tijd om af te koelen. We hadden weer een kleine bus en Cookie reed alweer van Queenstown naar Auckland. Onze bus zat lang niet helemaal vol, maar volgens mij was om half 8 wel iedereen er die er zou moeten zijn.
We reden eerst naar het vliegveld, waar iemand moest uitstappen en een paar instapten. Daarna hadden we vooral een lange rit voor de boeg. We gingen over de Lewis Pass. Dat zou ook een mooie route moeten zijn, maar ik vond hem niet op kunnen tegen de Arthur Pass. Dat kan ook komen doordat het vandaag niet echt top weer was en langzaam begon het steeds harder te regenen. We hadden dus niet echt geweldig uitzicht en het past gewoon niet als het landschap veelm droog gras heeft, maar het regent. Ondertussen heb ik dus vooral met de Duitse jongen aan de andere kant van het gangpad zitten kletsen. Er werd overal veel aan de weg gewerkt vanwege de aardbeving in Kaikoura. Normaal wordt deze weg niet zoveel gebruikt, maar het kan ook door schade komen.
Tegen de middag kwamen we in Murchison, waar we weer bij hetzelfde cafeetje stopten als op weg naar het zuiden. Daarna zijn we weer weer stuk richting Abel Tasman National Park gereden, maar nu sloegen we af bij de Nelson Lakes. We stopten bij Lake Rotoiti. Dit is schijnbaar het helderste meer ter wereld, maar het uitzicht was hier vandaag niet echt helder, waardoor het meer er heel gewoon uitzag. Niemand stond echt te springen om de bus uit te mogen, want het regende pijpenstelen. Toch is bijna iedereen wel even voor een foto uitgestapt. Net voor Picton zijn we nog ergens gestopt om wijn te proeven.Cookie was hier nog nooit eerder geweest, dus hij wist ook niet echt wat te verwachten. Het proeven was gratis, maar de wijn was blijkbaar behoorlijk prijzig.
Rond half 5 waren we in Picton, waar het weer tot Cookie's verbazing ook bagger was. Hij heeft met ons een rondje door het dorpje gemaakt, dat ooit in de run was voor hoofdstad. Daarna zijn we bij het Strayhostel afgezet en gelukkig was het nu maar een klein stukje lopen naar mijn hostel. In mijn kamer zat een kat, die wel vriendelijk was, maar eigenlik niet op wilde sluiten. Gelukkig kwamen er nieuwe kamergenoten, dus mochten die dat oplossen. Even later bedacht ik me dat ik een meisjesslaapzaal zou hebben, maar toen kwam er net iemand om mij naar de goede kamer te wijzen. Ik heb wat zitten lezen en wat gegeten en om 7 uur was er gratis dessert, appelcake. Lekker. Daarna heb ik weer wat gelezen en toen ben ik gaan slapen. Nog 10 dagen en dan zit ik in het vliegtuig naar huis.
We reden eerst naar het vliegveld, waar iemand moest uitstappen en een paar instapten. Daarna hadden we vooral een lange rit voor de boeg. We gingen over de Lewis Pass. Dat zou ook een mooie route moeten zijn, maar ik vond hem niet op kunnen tegen de Arthur Pass. Dat kan ook komen doordat het vandaag niet echt top weer was en langzaam begon het steeds harder te regenen. We hadden dus niet echt geweldig uitzicht en het past gewoon niet als het landschap veelm droog gras heeft, maar het regent. Ondertussen heb ik dus vooral met de Duitse jongen aan de andere kant van het gangpad zitten kletsen. Er werd overal veel aan de weg gewerkt vanwege de aardbeving in Kaikoura. Normaal wordt deze weg niet zoveel gebruikt, maar het kan ook door schade komen.
Tegen de middag kwamen we in Murchison, waar we weer bij hetzelfde cafeetje stopten als op weg naar het zuiden. Daarna zijn we weer weer stuk richting Abel Tasman National Park gereden, maar nu sloegen we af bij de Nelson Lakes. We stopten bij Lake Rotoiti. Dit is schijnbaar het helderste meer ter wereld, maar het uitzicht was hier vandaag niet echt helder, waardoor het meer er heel gewoon uitzag. Niemand stond echt te springen om de bus uit te mogen, want het regende pijpenstelen. Toch is bijna iedereen wel even voor een foto uitgestapt. Net voor Picton zijn we nog ergens gestopt om wijn te proeven.Cookie was hier nog nooit eerder geweest, dus hij wist ook niet echt wat te verwachten. Het proeven was gratis, maar de wijn was blijkbaar behoorlijk prijzig.
Rond half 5 waren we in Picton, waar het weer tot Cookie's verbazing ook bagger was. Hij heeft met ons een rondje door het dorpje gemaakt, dat ooit in de run was voor hoofdstad. Daarna zijn we bij het Strayhostel afgezet en gelukkig was het nu maar een klein stukje lopen naar mijn hostel. In mijn kamer zat een kat, die wel vriendelijk was, maar eigenlik niet op wilde sluiten. Gelukkig kwamen er nieuwe kamergenoten, dus mochten die dat oplossen. Even later bedacht ik me dat ik een meisjesslaapzaal zou hebben, maar toen kwam er net iemand om mij naar de goede kamer te wijzen. Ik heb wat zitten lezen en wat gegeten en om 7 uur was er gratis dessert, appelcake. Lekker. Daarna heb ik weer wat gelezen en toen ben ik gaan slapen. Nog 10 dagen en dan zit ik in het vliegtuig naar huis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley