Australië, dag 222

Vanochtend stond ik om half 6 op, omdat ik om half 7 een tour naar Darwin had. Gelukkig hadden ze vandaag wat meer beleg bij het ontbijt, maar het probleem blijft dat het wit brood hier totaal niet vult. Nadat ik alles had ingepakt, ben ik naar beneden gegaan waar Niclas al zat te wachten. Hij en Jo en Valérie gingen oom met deze tour. Om kwart voor 7 was James, de gids, die hier ook in het hostel had verbleven, klaar om te gaan. Er waren nog 3 anderen in de groep en bij het YHA hoefden we alleen Valérie op te halen. Daarna heeft James wat praktische dingen verteld, en Jimmy, een wombatknuffel en onze busmascotte, voorgesteld. Het was een somber omdat James zo werd genoemd. Hij zei omdat hij 'short, fat and hairy' is.

Nu we allemaal in de bus zaten, konden we weer de Stuart Highway. De eerste stop was niet ver, maar ook niet heel geweldig. Dit was de Tropic of Capricorn, de lijn waar de tropen beginnen. We zaten vanaf nu dus in tropisch gebied. De marker was alleen zo lelijk dat niemand uitstapte voor een foto. We konden dus snel weer verder. Onderweg waren allemaal rode termietenheuvels, maar volgens James waren deze klein. Toch waren er mensen geweest die de moeite hadden genomen om sommige een t-shirt aan te trekken en soms zelfs een zonnebril en dit kwam regelmatig terug.

De volgende stop was bij Aiberon. Dat was vooral zodat mensen brekkie oftewel ontbijt konden kopen, maar een kunstenaar had hier ook gigantische beelden van een Aboriginals en van een Aboriginalvrouw met een kind en hagedis gemaakt. Het beeld van de vrouw was een beetje vreemd, want toen James de kraan aanzette, plaste het beeld op de hagedis. Volgens James had dit geen betekenis, maar was de kunstenaar gewoon een beetje vreemd, zoals veel mensen aan de Stuart Highway. Ook waren hier een kangoeroe en varken, die bij elkaar in de wei stonden en blijkbaar nogal bekend zijn op Facebook.

We zijn ook nog bij Barrow Creek gestopt. Hier een Overland Telegraph Station voor de telegraaflijn, die ook door Alice Springs ging, en helemaal van Londen naar Adelaide liep. Binnen heeft James ons een verhaal verteld over 2 backpackers die hier in de buurt ooit 's nachts reden. Nadat ze waren gestopt voor een auto, is de jongen verdwenen en het meisje heeft kunnen ontsnappen. Een man is daarvoor veroordeeld, maar er zitten veel gaten in de zaak.later zijn we nog bij de plek gestopt waar dit ongeveer gebeurd moet zijn. Bij Barrow Creek was ook een pub en de pubeigenaar verzamelt graag van alles uit allerlei landen, dus hij wees voor ieder van ons spul aan uit ons eigen land. Voor Nederland was er aardig wat van voetbalclubs, maar Feyenoord en Ajax mochten niet naast elkaar hangen, dus had de man er een andere club tussen moeten hangen.

De volgende stop was voor lunch, dat een stuk sneller ging met maar 8 mensen. Daarna zijn we naar Wycliffe Well gegaan, waar het blijkbaar normaler is om wel een UFO te zien als je hier kampeert dan niet. Binnen waren dan ook allerlei krantenartikelen en allen spullendie te vinden. Devils Marbles was een hoogtepunt voor vandaag. Dit is net zo'n heilige plaats als Uluru. De naam komt doordat hier vroeger altijd vee dood ging. Later kwam men erachter dat dit door een giftige plant kwam. Wel hebben de Aboriginals hier verhalen over mensen die hier verdwijnen door de Secret People, wat me een beetje aan de film 'Picnic at Hanging Rock' deed denken. Ze raadden dan ook aan om hier nooit alleen te lopen. Ik heb gewoon van de natuur genoten, al was het ondertussen behoorlijk heet. De rotsen hier zagen er een beetje uit zoals Uluru, alleen waren ze heel rond en sommige waren echt bol. En dit balanceerde dan weer allemaal op rotsen. Eentje was doormidden gespleten. James noemde het een Pacman. Hier moest iedereen in klimmmen voor een foto. Jo en ik waren wat sneller, dus we hebben aan de andere kant in de schaduw op een bankje gezeten totdat we weer werden opgepikt.

Daarna zij na we naar Tennant Creek gereden, de vijfde grootste plaats in de Northern Territory, met wel 3000 inwoners. Hier zijn we even snel naar de supermarkt gegaan en James wilde hagelslag proberen, omdat ik had gezegd dat ze dat Hier soms hebben. Hij dacht dat ik de taartdecoratie bedoelde, en helaas hadden ze niet de echte. Het viel me op dat er hier ontzettend veel Aboriginalshier waren, die allemaal een beetje rond de supermarkt zaten, maar Sam had gezegd dat dit normaal was. Hier kon ik eindelijk water kopen. Ik had echt erge dorst, want het water uit Alice Springs smaakte toch te veel naar chloor als het warm werd.

Voorbij het plaatsje Threeways moesten we een dure hoed op een termietenhoop zoeken. Een man had James verteld dat hij die per ongeluk had achtergelate. Een keer dachten we hem gevonden te hebben, maar toen ik terug was gerend, bleek het een strohoed te zijn. Na een tijdje zijn we de Old Stuart Highway Highway opgegaan. Tot 1943 was dit van Darwin tot Port Augustus zandweg, waar je 40 kilometer per uur mocht rijden. Hier hebben we ergens brandhout gezocht, wat voor mij niet zo handig was. Ik had slippers aan en er was een hoop spinifex, prikkend gras.

We hebben bij Banka Banka Station gekampeerd. Ze hadden tenten, maar het was zo warm dat iedereen het bij een swag hield. Omdat we een beetje laat waren aangekomen, heb ik samen met James en Jack, een jongen uit Wales, snel de barbecue klaargemaakt. Na de barbecue wilde de rest griezelverhalen van James horen, maar ik ben naar bed gegaan zodat ik de volgende dag niet te moe zou zijn en überhaupt nog kon slapen zonder nachtmerries.