Nieuw-Zeeland, dag 57

Vannacht dacht ik weer ontspannen te kunnen slapen, maar ik had het nog steeds erg koud, dus werd ik daar wakker van. En toen bleek de Zwitserse jongen op mijn kamer wel zo luid te ademen dat ik uiteindelijk mijn oordoppen maar weer te voorschijn heb moeten halen. Ik werd dus wakker met hoofdpijn. Ik heb mij toen eerst klaargemaakt, al kon ik wel lekker rustig aandoen. Rond kwart voor 9 ben ik met een Duitse man, met wie ik al vaker in de bus had gezeten, naar de boot gelopen. Daar was ik er extra alert op dat ik de tassen in de goede container deed en daarna moesten we wachten tot we in konden stappen.

Deze keer zat de boot behoorlijk vol en toevallig kwam ik langs de zoon van de man, die mij gisteren honing had gegeven, te zitten. Die man vroeg wat mijn plannen waren, dus ik zei dat ik tot 4 uur op de bus naar Invercargill moest wachten. Hij bood daarom aan om mij in Invercargill af te zetten. Dat was te mooi om nee tegen te zeggen. Gelukkig was de zee een stuk rustiger. Alleen het stuk, waar de 2 oceanen bij elkaar komen, was wat ruiger, maar niks vergeleken met de heenweg. Bij aankomst moesten we nog even op de bagage wachten, maar daarna ben ik met die man naar Invercargill gereden. Op de weg de stad in had ik het hostel al gezien en niet ver daar vandaan werd ik afgezet.

Bij het hostel kon ik nog niet inchecken, maar ik kon wel in de keuken gaan zitten. Daar heb immers gegeten, met huis gebeld en aan mijn blog gewerkt. Ik had ook een antwoord terug op mijn klacht aan Stray. Dat was zo goed als hetzelfde antwoord als een ander meisje had gekregen, maar we kregen wel 150 dollar aangeboden. Ik was het liefst gaan slapen, maar tegen de tijd dat ik in kon checken, wilde ik ook nog wat van de stad zien. Nadat ik mijn spullen dus had weggelegd, ben ik de stad ingegaan en ik was verbaasd hoe groot de stad was. Ik denk dat het niet veel kleiner is dan Rotorua, alleen is er weinig op de wegen.

Ik ben naar Queens Park gelopen, dat volgens mij de enige echte bezienswaardigheid was. Hier hadden ze een gratis museum. De trekpleister hier was Henry, een honderdjarige tuatara. Een tuatara is een Nieuw-Zeelandse reptiel en die bestaan al heel lang. Interessant is dat ze een derde oog op hun hoofd hebben om het seizoen vast te stellen. Ik heb een paar tuatara's gezien, maar ik weet niet wie Henry was. Verder heb ik nog wat rondgelopen door het museum. De tentoonstelling met bruidsjurken uit de omgeving door de jaren heen vond ik wel interessant. Ze hadden ook een stuk ingericht als een Victoriaans huis en een tentoonstelling over het subantarctisch gebied. Hier hadden ze ook wat verhalen over schipbreuken. Er was een groep overlevenden, die wel 20 maanden ergens op een eiland had overleefd en het grootste deel leefde nog toen ze werden gered. Verder hadden ze nog over verschillende dingen tentoonstellingen, maar ik had geen zin om daar uitgebreid naar te kijken.

Ik ben daarna echt het park ingelopen. De rozentuin was vol in bloei en rook dus erg lekker. Ik wilde naar een jongensschool lopen, dat mij een mooi gebouw leek. Ik was alleen zo moe, dat ik besloot om te draaien. Er was een dierenpark, maar ik zag alleen herten, varkens, kippen en een konijn. Ik had dus geen zin om daar echt voor om te lopen. Ook was er een volière. Ze hadden daar vooral parkieten, maar ook weer kaka's. Nu heb ik ook echt een kea kunnen zien. Die staan bekend als ondeugende vogels, die zelfs het rubber tussen de auto deuren uit pikt, voor de lol.

Daarna had ik nog naar de kathedraal en de kerk willen lopen, maar ik besloot dat maar morgen te doen en nu alleen nog naar de supermarkt te gaan. Wel kwam ik nog langs de watertoren en het theater/gemeentehuis. Op basis van die gebouwen denk ik dat het ooit best een welvarende stad is geweest. In de supermarkt hadden ze een stukje lasagne met pompoen, spinazie en feta in de aanbieding. Dat kon ik niet laten liggen, want zo vaak heb ik hier geen lasagne. Die heb ik daarna in het hostel lekker op zitten eten. Terwijl ik zat te eten, kwamen er een paar Nederlandse meisjes binnen van de nieuwe Straybus en die hadden ook al gehoord van onze bus en mijn verloren bagage.

Na het eten heb ik nog een tijdje met 2 mensen op mijn kamer zitten kletsen. Daarna ben ik nog even terug gelopen naar de winkel, omdat ik was vergeten om wat te halen. Toen ik terug was, heb ik tot 8 uur nog wat zitten lezen en toen was ik zo moe dat ik op bed nog wat muziek heb zitten luisteren, maar rond 9 uur ben ik gaan slapen.