Nieuw-Zeeland, dag 86-87

Vannacht heb ik heel slecht geslapen. Het was warm, iedere keer als er mensen terug kwamen, stonden ze voor de deur te praten en ik lag te piekeren over mijn bagage en de vlucht naar huis. Ik wilde zo graag naar huis dat ik al weken dacht dat er iets tussen zou komen. In ieder geval besloot ik rond kwart over 6 maar op te staan toen iemand anders op de kamer ook opstond. Nu had ik zeker genoeg tijd om naar de boekenwinkel te gaan, waar ik me al 3 maanden op had zitten verheugen. Ik had nu rustig de tijd om nog een laatste douche te nemen voordat ik mijn eigen badkamer weer terug had. Het was zo warm dat ik rustig een jurkje aan kon trekken en zo hoefde ik nog niet de kleren aan, die ik de komende ruim 30 uur aan moest hebben.

Nadat ik mijn tassen verbazend snel had ingepakt, heb ik uitgecheckt en mijn bagage in de opslag gelegd. Daarna ben ik naar het treinstation te gaan om te vragen wat de beste manier was om naar de boekwinkel te gaan. Dat was de trein en die vertrok even later al. In tegenstelling tot de bussen hier, gaf die wel fatsoenlijk aan bij welke halte je was. Ik was dus al zo in Newmarket. De boekenwinkel was nog niet open en ik kon ook geen bordje zien dat aangaf hoe laat ie open was.

Ik ben toen maar het winkelcentrum ingegaan. Daar waren ook nog bijna alle winkels gesloten en ik zag iets over Auckland Day, dus ik begon me al af te vragen of de boekenwinkel wel open zou gaan. Ik ben in ieder geval maar eerst naar de supermarkt gegaan om nog wat groenten te halen voor vanmiddag. Ik verwachtte namelijk niet echt fatsoenlijke groenten te krijgen de komende anderhalve dag. Daarna heb ik even door het winkelcentrum rondgelopen, maar er was nog niet echt iets open. Boven in de food court had ik echter goed zicht op de boekwinkel, dus heb ik daar zitten kijken tot de winkel open ging en toen ben ik naar beneden gelopen.

Ik heb ongeveer een uur lekker in de boekwinkel zitten kijken en eindelijk kon ik ook boeken kopen, dus heb ik er 3 gekocht. Ze mochten alleen niet te zwaar zijn, want ze moesten ook nog mee het vliegtuig in. Daarna ben ik weer met de trein teruggegaan. Ik was de eerste klant van de persoon, die de tickets verkocht, want dit was zijn eerste werkdag, dus heb ik hem nog maar succes gewenst. Ik ben naar het kantoor van de shuttlebus gelopen om te kijken of er een plek om te lunchen in de buurt was. Daarna ben ik teruggegaan naar het hostel om mijn bagage op te halen. Ik heb me nog maar niet omgekleed, want het was behoorlijk warm buiten en ik moest nog met mijn bagage rondlopen.

Met mijn bagage ben ik naar de bus gelopen, die mij naar de shuttlebus bracht. Vanaf daar ben ik naar een cafeetje gelopen. Ik wilde nog een mince and cheese pie eten, maar die hadden ze niet. Daarom heb ik maar een mince pie gegeten. Smaakt bijna hetzelfde. Ik had ook nog een pecan slice. Die vulde behoorlijk, maar was wel lekker. Nadat ik mijn lunch op had, ben ik maar gewoon met de bus naar het vliegveld gegaan. Ik zou er dan veel te vroeg zijn, maar hier had ik niet meer echt wat te doen en ik wilde zeker op tijd zijn. De bus nam nu volgens mij een omweg via Mount Eden, die hij niet op de heenweg had gemaakt.

Op het vliegveld kon ik dus voorlopig nog niet inchecken, maar dat kon al eerder dan ik verwachtte, namelijk in 50 minuten. Ik heb Yannick, de Zwitserse jongen van de Straybus, die dezelfde vlucht had, dus maar even geappt. Daarna ben ik mij gaan omkleden en toen heb ik mijn tassen gewogen. Mijn handbagage was te zwaar, dus uiteindelijk heb ik toch maar wat meer in mijn backpack moeten stoppen en nog wist ik niet zeker of mijn tas te groot was. Ik heb dus eigenlijk zenuwachtig staan wachten en een paar keer op en neer gelopen.

Yannick was er ook eerder dan dat we hadden afgesproken, dus toen konden we al mooi inchecken. Ik mocht gelukkig mijn tas gewoon meenemen en ik hoefde tussendoor niet mijn tassen opnieuw in te checken. Ik had nu wel 3 vliegtickets. Het vreemde was dat Yannick er maar 2 had. Hij zou van Brisbane naar Dubai met hetzelfde vliegtuig gaan. Later bleek dat ik dat ook had, maar dat ik 3 tickets had omdat ik via Qantas had geboekt. Bij de douane moesten we nog een formulier invullen om het land te verlaten. Dat vond ik tenminste logisch.

Daarna gingen we door de controle. Daar werd mijn tas eruit gepikt. Eerst dacht ik dat het standaardcontrole was, maar toen vroeg die man of ik er iets van metaal in had zitten. Toen dacht ik al aan mijn zakmes, dus dat zei ik. En jawel, hij had mijn zakmes terug gevonden. Gelukkig was het klein genoeg om mee te mogen nemen. Ik heb hem dus maar bedankt voor het terugvinden van mijn zakmes.

Nu hadden Yannick en ik nog iets van 3 uur voordat ons vliegtuig vertrok en nog geen gate. Yannick wilde nog van zijn laatste geld een souvenirtje voor zijn vader kopen, dus zijn we daar voor gaan kijken. Ik heb uiteindelijk van mijn paar centjes nog een kaart gekocht. Toen Yannick wat had gevonden, zijn we ergens wat gaan drinken. Na een tijdje had hij honger, dus heb ik hem een mueslireep gegeven. Die vond hij niet zo lekker, dus hebben we onze laatste centjes bij elkaar gelegd en daar konden we net wat frietjes voor delen.

Uiteindelijk stond er op het scherm dat ons vliegtuig ging boarden, maar er was nog geen gate. Gelukkig werd er net omgeroepen waar onze gate was. Wij nog snel naar de wc gelopen, die een heel eind lopen was en toen moesten we nog een heel eind naar onze gate. Het lijkt me dat dit nogal tot vertragingen leidt, want mensen moeten wel op blijven letten en anders zijn ze meteen te laat. Toen we bij de gate waren, was er nog geen beweging. Ik heb dus nog een hele tijd met pap en mam zitten bellen, ook al was het daar nog super vroeg. Het was onderhand al 5 minuten voor vertrek en toen bleek dat ze iets nog even moesten repareren.

Na een hele tijd wachten, konden we dan eindelijk instappen. Normaal boarden ze per zone, maar nu was het eerst gezinnen en gehandicapten, gevolgd door iedereen. Ik zat helemaal achterin en had de hele rij voor mezelf. Het hele vliegtuig zat dan ook niet bepaald vol. Ik had bedacht om deze vlucht nog maar gewoon film ofzo te kijken en dat heb ik dus gedaan. Ik heb Victoria, een nieuwe serie, gekeken en Belle en het Beest. Aan het einde ben ik nog begonnen aan The Sound of Music, maar daar heb ik maar een klein stukje van kunnen zien. Er werden nog formulieren voor de Australische douane rondgebracht. Ik vroeg of dat ook moest als je alleen overstapte. Dat moest ze navragen, wat ik vreemd vond, omdat ik helemaal achterin zat. Het hoefde niet en daarna zag ik anderen hun formulier ook weer inleveren.

In Brisbane was het al pikkedonker. We hadden hier anderhalf uur, omdat er nieuwe crew zou zijn en ze moesten het eten inladen. We moesten uitstappen en weer door de douane en hier mocht ik mijn zakmes niet houden. Nu was ik hem dus definitief kwijt. Ik vind het wel stom dat ze overal weer andere regels hebben. Ik had nu ook geen fles water meer, want die had ik op het vliegveld in Auckland weer gevuld. We kwamen in een kale hal terecht en naar mijn gevoel waren we al in Dubai. Komt misschien doordat ik nooit meer dan 1 overstap heb gehad.

Hier hadden we dus ook wat vertraging, maar gelukkig hadden ze de tijd wel wat ingehaald onderweg. En ik had 3 uur in Dubai, dus dat was nu wat minder. Toen we het vliegtuig in konden, zat ik weer op een andere plaats. Ik leek weer een rij voor mij alleen te hebben, maar toen het vliegtuig al aardig vol zat, kwamen er toch nog 2 mensen naast mij zitten. Helaas. Gelukkig was het wel een aardig echtpaar en ze zijn maar 1 keer opgestaan. Ik weet niet hoe ze dat op een vlucht van 14 uur doen.

Al voor de vlucht vertrok, heb ik een glas water gevraagd om mijn slaaptablet te pakken. Om het slapen nog meer te helpen hadden ze ook weer ontspannende muziek. Ze hadden mooi stickertjes, die je op je stoel kon plakken als je wakker wilde worden gemaakt voor het eten, dus al vrij snel schrok ik wakker toen de stewardess me wakker maakte om te eten. Toen ik mijn eten op heb, heb ik weer half liggen slapen, maar na 7 uur had ik daar niet meer zo'n zin in. Ik heb dus verschillende films opgezet en weer afgezet en een paar tv-series gekeken. Ondertussen heb ik nog wat oefeningen voor mijn benen gedaan, die ook ergens tussen alle entertainment stond. Mijn benen begonnen soms dan ook aardig gevoelloos te worden. Ook waren mijn ogen en neus super droog. dat heb je met zo'n lange vlucht. In ieder geval is het bij Emirates niet zo koud als in de meeste vliegtuigen. Ik had het heel even zelfs warm.

Na iets van 14 uur begonnen we eindelijk te landen. Het blijft nog goed tijdverdrijf dan om een quiz te doen, omdat er dan de hele tijd dingen worden omgeroepen tussendoor. In Dubai moesten Yannick en ik allebei in bij een A-gate zijn. Gelukkig was dat in dezelfde terminal. We moesten namelijk weer door de controle en nu kwam me er net een grote groep Aziaten aan. Het duurde dus een tijdje voor we daar klaar waren, maar nu had ik in ieder geval niks meer dat ze af konden nemen. Yannick had nog wat geld uit Dubai van de heenweg en ook dit wilde hij opmaken. Het was alleen niet zoveel waard hier. Uiteindelijk heeft hij energiedrank en 2 pakjes kauwgum gekocht, waarvan ik er 1 heb gekregen. Daarna dacht ik nog mijn paar Australische muntjes op te maken, maar ze namen hier geen munten aan van vreemde valuta. Helaas.

Nu hadden we niet veel meer te doen, dus hebben we afscheid genomen en zijn we ieder naar onze eigen gate gegaan. Ze begonnen bij mij al heel vroeg met boarden, alleen zat je dan even verderop te wachten. Toch konden we al heel snel het vliegtuig in en ruim van te voren leek iedereen te zitten. Ik zat nu helemaal vooraan en ik kon dus zien dat de deur maar niet dicht werd gemaakt. Ze waren nog op een paar mensen aan het wachten en toen dat aantal er wel in leek te zitten, gingen we nog niet. We moesten nog op andere vliegtuigen wachten ofzo en ondertussen kwamen er nog steeds mensen binnen. Ik was nogal ongeduldig, want nu wilde ik echt gewoon naar huis. Uiteindelijk leken we te gaan, maar we zijn nog een paar keer op weg naar de vertrekbaan gestopt.

Eindelijk zaten we dan in de lucht en we kregen al weer bijna meteen te eten. Ik kreeg weer een fruitsalade met voornamelijk meloen. Ik heb het weer geprobeerd, maar ik lust het nog steeds niet. Ik heb dus maar gevraagd of ik de volgende keer het normale toetje kon krijgen en gelukkig kon dat. Tijdens de vlucht heb ik weer een beetje liggen dutten, want ik was echt moe. Ook heb ik maar weer tv-series zitten kijken en Matilda. Toen Matilda af was, mocht ik van mezelf de 2 uur wifi gebruiken van het vliegtuig. Er was namelijk nog 2 uur over en nu kon ik pap laten weten hoe het stond met de vlucht. Pap wilde meteen bellen, maar dat leek me niet zo handig. Een vliegtuig maakt toch wel veel herrie.

Eindelijk waren we dan in Nederland en gingen we landen. We landden ondanks de vertraging eerder dan de planning, maar toen moesten we nog een heel stuk rijden naar het vliegveld zelf. Ondertussen was ik zo ongeduldig als wat. Toen we op mochten staan, heb ik dus meteen mijn bagage gepakt en toen we uit mochten stappen, ben ik als een razende rudy naar de bagageband gelopen. Ze hadden als gezegd waar we moesten zijn, maar hier was nog niks. We moesten nog even wachten en ondertussen belde een al net zo ongeduldige pap. Rond 1 uur kwam de bagage dan eindelijk, maar de mijne duurde maar en duurde maar. Er stonden nog heel veel mensen, maar ik was toch bang dat mijn tas ergens was blijven liggen. Gelukkig kwam mijn bagage toch en niet eens als laatste. Ik was zo gebrand op pap en mam en Manon en Niek weer te zien dat ik me in ieder geval tijdens de reis niet druk had gemaakt om mijn tas.

Ik heb bij de douane nog maar even nagevraagd of het een probleem was als ik wat schelpen en stenen meenam en hij zei dat dit geen probleem was. Volgens mij kon ie het wel waarderen dat ik het in ieder geval vroeg. Daarna liep ik de deur uit en er stond me toch een massa mensen. Ik kon moeilijk hier de boel blokkeren, maar ik kon echt geen wijs maken uit al die gezichten, dus ben ik maar doorgelopen. Pap kwam al snel naar mij toe gelopen. Ik zei dat we maar even snel uit de weg moesten en Manon vond het volgens mij niet zo tof dat ik zo snel doorliep. Maar ik kan ook moeilijk het pad door de mensenmassa blokkeren. Maar ietsje verderop zag ik dan weer eindelijk iedereen. Dat was echt zo'n fijn gevoel. Ik had er al weken naar uit gekeken en nu was het dan eindelijk echt.

Nadat iedereen wat van mijn bagage had overgenomen, zijn we bij een eetzaakje nog een broodje gaan eten, al was dat van mij en Manon meer een wrap. Het was zo fijn en toch zo normaal om weer bij elkaar te zijn. Het is zo vanzelfsprekend dat iemand een tas overneemt en je hoeft er niet op te letten. Die vanzelfsprekendheid en gezelligheid heb ik wel echt gemist. Nadat we ons broodje op hadden en ik mijn broodje hagelslag had gegeten, namen we afscheid van Maarten en gingen we naar de auto. De hele weg naar huis hebben we zitten kletsen. Thuis kwam het volgende toch wel spannende momentje. Ik had me namelijk zorgen gemaakt dat de hondjes mij niet meer zouden herkennen. Ze waren niet bijzonder uitgelaten, Tigo in ieder geval niet meer dan normaal, maar ze waren wel enthousiast en ze vielen zo weer in het normale patroon en dat was alles dat ik wilde.

Daarna was het tijd voor de souvenirtjes. Gelukkig vond iedereen ze mooi en paste paps t-shirt. Ook Niek vond zijn Maoriketting mooi, want daar was ik niet helemaal zeker van geweest. ' s Avonds hebben we gezellig met z'n vijven gegeten. Ze hadden mij van tevoren al gevraagd wat ik wilde eten en ik had 3 dingen gezegd en 2 daarvan gingen we eten, tortelini en pizza. Dat was echt lekker en met de tiramisu als toetje zat ik super vol. We hebben eigenlijk de rest van de tijd op de bank zitten kletsen en ik was verbaasd dat ik het nog tot 8 uur heb volgehouden. Ook mam was verbaasd dat ik 's middags niet nog even op bed was gaan liggen. Ik denk dat ze mij gewoon energie geven. Maar om 8 uur was de pijp toch wel leeg en ik viel als een blok in slaap, wat mij ook wel verbaasde omdat het in Nieuw-Zeeland 8 uur 's ochtends was. Dat was dan het einde van mijn reis van bijna een jaar lang, waarbij ik veel heb gezien en meegemaakt en geleerd.