Australië, dag 24-79, deel 1

Op 25 februari vertrok de bus naar Mansfield om half 9 en ik was er natuurlijk ruim op tijd. Het was ruim 3 uur in de bus zitten en iets voor 12 stapte ik in Mansfield uit de bus. Daar stond Dave mij op te wachten. Hem herkende ik nog van mijn bezoek aan de Zoo, want hij had ons rondgeleid. Toen hij mij zag, herkende hij mij ook weer, dus dat maakte het makkelijk. In de dierentuin werd ik even in het huis rondgeleid en Dave liet mij zien waar ik zou slapen. Dat was niet in het huis zelf, maar in een gebouw vlakbij. Ook werd ik voorgesteld aan iedereen. Bronwen is de eigenaar van de Zoo en Dave is haar partner. Alisha en Jordan zijn Bronwens kinderen. Zij zijn 23 en 17 jaar oud.

Na de lunch hebben Dave en ik de herten gevoerd en het binnenverblijf van de wombats schoon gemaakt. 's Avonds moesten een paar dieren nog eten krijgen, waaronder de leeuwen, maar ik merkte dat ik me een beetje licht in het hoofd voelde. Ik wilde niet afhaken op mijn eerste dag in de zoo, maar toen ik me begon te voelen alsof ik van mijn stokje zou gaan, heb ik dat toch maar gezegd. Ik ben toen in de buggy gebleven en Dave heeft de laatste dieren gevoerd. Gelukkig ging het weer beter toen ik een tijdje rustig op de veranda had gezeten met limonade.

's Avonds hebben we met z'n allen buiten op de veranda gegeten. Vanaf de veranda heb je uitzicht op Mount Buller, dat in juni het duurste ski resort ter wereld is. Dave heeft me nog wat sterren en sterrenbeelden aangewezen, want die kun je hier heel goed zien. En natuurlijk zijn er hier andere sterren te zien dan in Nederland. Toen ik naar bed wilde gaan, heeft Bronwen mij op het hart gedrukt om een zaklamp mee te nemen, omdat er een aantal giftige slangen rond hangen en die gaan in de avond op het grind liggen. Dat was mijn eerste dag.

In de dierentuin was er iedere dag grotendeels hetzelfde ritme. Daarom ga ik die niet allemaal opschrijven. Ik zal een idee geven van een dag in de zoo en daarna wat bijzondere momenten opschrijven.

Iedere ochtend stond ik rond half 8 op en dan ging ik naar het huis voor ontbijt. Dat hadden we in de kamer op de bank, omdat ze geen eettafel hadden, behalve op de veranda. Tijdens het ontbijt keken we de Today Show, een soort nieuws/praatprogramma en meestal ging het over misdrijven of auto-ongelukken in de grote steden. Geen wonder dat mensen van het platteland absoluut niet naar de steden willen.

Tussen half 9 en 9 ga ik het eten voor de dieren voorbereiden. De eerste paar dagen hielp Dave mee, maar al snel vertrouwde hij mij dat toe en niet veel later liet hij het voeren ook aan mij over. Het was leuk om te horen van Alisha dat hij blij met mij was omdat ik het voer voorbereiden in een paar dagen onder de knie had en dat hij vond dat ik goed met de dieren omging. Het voer voorbereiden was niet zo moeilijk. We hadden emmertjes en een soort inloop koelkast met allerlei groenten en fruit. Verder hadden we brood en ponymix. Je hoeft alleen maar te onthouden wie ponymix of graan ofzo krijgt en voor de rest maak je een lekker fruit- en groentehapje.

Voordat ik al het voer klaar had, kregen Fergus en zijn vrienden, antelopes, hun eten. In het begin kwamen ze niet naar het hek, maar langzaam maar zeker durfden ze dichterbij te komen. Na een paar dagen kwamen ze gewoon eten terwijl ik nog aan het voeren was, maar als ik een onverwachte beweging maakte schoten ze altijd nog weg.

Alle emmers met voer gingen op een bepaalde volgorde in de buggy, zodat ik niet telkens hoefde te zoeken onderweg. En net voordat ik klaar was, kwam Dave nog even het vlees voor de dingo's snijden. Dat vond ik er iets te vies uit zien om zelf te doen. Gizmo en Molly, de 2 hondjes, en Fishbowl of Fishy, de kat, kregen dan ook een stukje vlees, dus ik had altijd wel gezelschap van hongerige dieren tijdens het voer maken. Daarna sprong Gizmo regelmatig in de buggy om met mij mee te gaan tijdens het voeren. Ze zat er dan ook bij alsof ze de zoo runde.

Gewoonlijk begon ik mijn rondje bij de possum, ook wel Possy of Goldie. Dit is meer een nachtdier. Hij zat dan ook altijd in een soort houten doos in een tak. Hij kwam wel altijd even met zijn hoofd en arm naar buiten om een stukje brood aan te pakken. Zijn nagels waren best scherp, dus in het vervolg zorgde ik ervoor dat het stukje brood groot genoeg was. Blijkbaar was peer z'n lievelingseten, maar daarvoor kwam hij niet uit zijn doos, dus hield ik het maar bij brood. Omdat hij een beetje vet was volgens Dave, legde ik het meeste eten verder weg, maar meestal lag het daar de volgende dag nog of het lag ergens halverwege, meegenomen door een rat. Een keer stond Possy buiten zijn doos. Daar schrok ik gewoon van omdat ie dat nooit deed. Hij was volgens mij erg hongerig, want toen ik hem zijn brood gaf, klom ie weer terug in de doos. Dat zag er grappig uit, want hij had wat moeite om zijn achterlijf erin te krijgen. Hij heeft dan ook niet voor niks een stuk van de opening weg gegeten.

Dat was het voor nu. Volgende keer: de aapjes.