Australië, dag 24-79, deel 7

In de weekenden en schoolvakanties was het drukker in de dierentuin en daarom hadden we op die dagen voertijden. Tijdens de zomertijd was het om vijf uur tijd om de leeuwen te voeren. Ik ging dan samen met Dave richting de leeuwen en terwijl ik Angel uit haar hok haalde om haar uit te laten, begon Dave met het voeren van de leeuwen. Met Angel liep ik dan naar de bezoekers, zodat die haar konden aaien. In het begin waren ze meestal een beetje bang, maar meestal waren er wel mensen, vooral kinderen, die helemaal enthousiast werden. Ondertussen vertelde Dave van alles over de leeuwen en later ook wat over de dingo's. Als het heel druk was, ging Jordan of Bronwen weleens mee om ook Paroo en Bombala uit te laten.

Na het voeren van de leeuwen, gingen we naar de kapucijaapjes, waar ik deze voerde. Ik zorgde altijd wel dat ik dan iets had dat ze lekker vinden, omdat het altijd leuker is als de aap wat aanpakt dan het op de grond gooit. Ondertussen vertelde Dave weer van alles. Daarna stond hij vaak nog te praten met mensen en ondertussen ging ik voor een wandeling met Angel. De eerste keer liepen we naar de dam en daar had ze meteen schildpadeitjes opgegraven. Ik wilde haar ook wel wat laten zwemmen, maar vooral Bombala ging echt verder het water in. Soms waren er kinderen die de dingo wilden vasthouden. Dan moest ik een extra lijn hebben, want alledrie waren ze sterk en ze konden altijd een eend grijpen of een hert als dat te dichtbij kwam.

Toen we overgingen op de wintertijd, was het voeren om half 2. Daardoor moesten we op tijd lunchen, wat niet makkelijk was tijdens de schoolvakantie omdat rond die tijd juist iedereen kwam. Tegen die tijd was Sam er ook, dus konden we meestal alle dingo's uitlaten. Het enige probleem was dat Vicky, een hertje van 4 maanden oud, ons bleef volgen en vooral Bombala was dan niet meer vooruit te krijgen. Even later was het een verandering van rollen, want Bombala was als de dood voor de leeuwen en liep helemaal aan de andere kant van het pad als we daar langs kwamen.

Tijdens de weekenden en vakanties hadden we ook weleens overnachters. Die konden ergens in de dierentuin hun tent opzetten en een nacht in de dierentuin slapen. Vooral de kinderen hadden meestal een leuke dag, want die renden een hoop rond en gaven de dieren veel eten.

Af en toe volgden de overnachters mij als ik 's ochtends de ronde met voeren maakte. Een keer had ik heel enthousiaste kinderen, die de hele weg mee renden. Ik heb ze dus maar af en toe wat laten helpen met het brood voor de herten en de eenden. Ik merkte alleen dat de kinderen het natuurlijk leuk vonden als de herten uit hun handen aten, dus dan kregen de andere helemaal niks. De keren daarna maakte ik dus duidelijk dat ze het brood moesten verdelen. Een keer had ik een gezin dat mij volgde en de jongen bleef maar zeggen dat het de beste dag van zijn leven was en toen ik iets over overnachters zei, vond die moeder dat wel een goed idee voor zijn verjaardag.

We hadden ook een alligator, Timmy, maar ik heb nog niks gezegd over zijn eten. Dat komt omdat hij maar 2 keer per week eten kreeg en ik heb hem misschien maar 2 keer in totaal echt zien eten. Hij had er geen zin in, dus op een gegeven moment stopte Dave met proberen. Nu stopt hij in de winter altijd met eten, maar daar was het nu nog te vroeg voor. In de winter hebben ze de cavia's weleens in het hok gezet, maar er gebeurde niks. De enige actie met Timmy was nadat we zijn vijver schoon hadden maken. Dave en ik waren bezig met het laatste water eruit te scheppen en Timmy had zich verstopt in de struiken. De dagen daarna siste hij als Dave hem probeerde te voeren. Hij vindt het niet leuk als zijn vijver schoon is, want hij heeft hem liever groen.

Ondanks al het werk in de dierentuin wilde ik ook nog graag contact houden met de buienwereld. Daarom moest ik mijn telefoon opwaarderen. Dit wilde niet lukken, omdat ik mijn credit card niet kon registreren. Dus belde ik maar op naar Vodafone. Krijg ik een idiote Indiër aan de lijn. Hij vraagt naar een code, die ik niet heb, of mijn adres, dat ik niet heb. Ondertussen blijft hij maar proberen om mijn credit card te registreren. Als dat de eerste keer niet lukt, zal het de volgende keren niet ineens wel lukken. Ik had er dus genoeg van, maar hij wilde het maar opnieuw blijven proberen en vroeg maar gegevens die ik niet had. Toen hij dus weer mijn credit cardgegevens vroeg, heb ik ze niet gegeven en opgehangen. Gelukkig had ik de dag erna een iets snuggere Indische vrouw aan de lijn, die mijn telefoon wel kon opwaarderen.

Niet lang na de rodeo was er ook een of ander extreme cowboy evenement in Mansfield. Dave wilde daar graag naartoe, dus toen we voor de avondronde naar het dorp gingen, zijn we daar ook naartoe geweest. Het was al bijna voorbij, maar er was nog 1 ronde. Het was niet echt extreem, maar de rijder moest met het paard een parcours afleggen, waarbij het paard door water moest lopen en over banden enzo. Was best leuk om even te zien. Wat we ook weleens deden tijdens de avondronde door het dorp was langs de brouwerij of bakkerij gaan. Bij de brouwerij hadden ze soms barley voor ons klaar staan, waar herten blijkbaar dol op zijn. Bij de bakker kregen we weleens brood, vooral kaasbollen of zoete broodjes en soms waren ze nog prima voor de lunch de dag erna.

Ik had verteld dat ik in de middag verschillende dingen deed. Een van de dingen, die ik weleens op donderdagmiddag deed, was met Jordan naar zwemles gaan. Hij was vroeger altijd bang geweest voor water, maar leerde nu toch om te zwemmen. Hij mocht alleen nog niet zonder begeleider rijden en aangezien ik een rijbewijs had en niet zo goed was in bouwen en dat soort dingen, was ik dan Jordans begeleider. Dat was dan een uurtje lekker lezen daar buiten. Het zwembad was gewoon bij iemand in de tuin ergens in de bergen, dus heel anders dan bij het zwembad wachten in Nederland. Jordan werd wel altijd gefrustreerd van de auto, die maar langzaam de berg opkwam.

Wat ik ook een middag heb gedaan, is samen met Bronwen en Alisha 2 mini-pony's opgehaald. Een vrouw kon ze niet aan en had gebeld voor de leeuwen. Bronwen vond ze leuk voor Alisha, dus zijn we op een middag daar naartoe gegaan en hebben de 2 opgehaald. Eentje kwam meteen naar ons toe, maar die vrouw zei dat hij altijd wegrende en beet. De volgende dag bleek inderdaad dat het een vervelend klein ding was. Ze hadden ze gelukkig in een klein stuk afgezette wei gezet, maar Bronwen heeft hem lang laten rennen voordat hij eindelijk besloot om te komen. Hij begon ook moeilijk te lopen, al kwam dat ook omdat zijn hoeven niet bij waren gewerkt. Later hadden ze hem een muilkorf omgedaan, omdat hij maar bleef eten. Zoals Dave zei: 'Heb je zijn gezicht gezien?'. Ondertussen bleef hij maar met zijn muilkorf over het gras wrijven om te proberen te eten. Het was echt een kleine dikkerd.

Ik had al wat verteld over wat sterfgevallen in de zoo. Basil, een van de dromedarissen, zat een paar dagen lusteloos in een hoek van de wei en niemand wist wat hij had. En na een paar dagen bleek 's ochtends dat hij dood was. Dat betekende dat we een dromedaris te begraven hadden en het liefst voordat er bezoekers waren. Dave en Sam hebben dus in de wei een flink gat gegraven met een graafmachine en Basil daar naartoe gesleept. Later zagen we dat Cybil, zijn maatje, op zijn graf zat, dus daar waren Sam en ik een beetje bezorgd over, maar Bronwen zei dat dromedarissen gewoon van los zand hielden. In ieder geval was Cybil nu alleen in het wegjagen van Bison als ze eten kregen en hoorde ik niet meer het geluid van zijn tandenknarsen dat klonk als een metalen hek dat geolied moet worden.

Girlywhirly, het oude hert dat we uit haar wei hadden gelaten, was volgens Dave toch niet zwanger, maar net na het super drukke Paasweeked en het voeren in de middag, zag Bronwen dat ze toch een heel klein hertje had gekregen. Bronwen was bang dat bezoekers het hertje of Girlywhirly zouden laten schrikken, dus heeft ze haar boek gepakt en is in de buurt gaan zitten, zodat ze een oogje in het zeil kon houden. Girlywhirly is op een gegeven moment een heel stuk met de baby gaan wandelen, terwijl die zo gammel liep. Ook liet ze de baby vaak alleen, maar dat is blijkbaar normaal. De volgende dag ging Bronwen kijken, maar de baby leek erg zwak. Ze heeft hem dus opgepakt en hij was helemaal koud. Ik heb dus een kruik gemaakt en handdoeken gezocht en flesjes met warm water gevuld om hem warm te maken. Jammer genoeg bleef hij slecht ademen en in de middag was hij dood. Ondanks dat er nog behoorlijk wat bezoekers waren, heeft Bronwen de baby terug gelegd, zodat Girlywhirly hem niet zou blijven zoeken. Niemand heeft gemerkt dat er een dood hertje lag en de dag daarna leek Girlywhirly niet echt geïnteresseerd meer. Toen heeft Dave de baby aan Delila, de leeuwin gevoerd.

Soms kwamen mensen dus dieren brengen, meestal voor de leeuwen, maar een keer kwamen er mensen een stuk of 5 cavia's brengen. Deze hebben we in de safety barrier bij Ziggy en Addie gezet. Nu waren de cavia's daar al niet zo snugger, want Addie probeerde ze te grijpen en had hele stukken haar uitgetrokken en nog steeds waren er cavia's die in de buurt van het hek kwamen. Nog stommer waren ze om te ontsnappen. Toen ik ze over wilde zetten naar het lege verblijf van de quoll, miste ik 6 cavia's. Het was een heel gedoe om ze te vangen en Addie heeft een goede show gehad, maar die cavia's waren nergens te bekennen. Een paar dagen later hebben we wat overblijfselen gevonden van wat een cavia leek te zijn geweest. Dit verklaarde waarom Gizmo een tijdje daarvoor heel schuldig de woonkamer kwam ingelopen 's avonds. Zij heeft waarschijnlijk de ontsnapte cavia's opgegeten en toen ik ze ging vangen werd ze helemaal enthousiast omdat ze dacht er nog meer te kunnen eten.

Het aantal cavia's liep nog verder terug. In de safety barrier bij de leeuwen zaten de vrouwtjes en we zagen er steeds minder. Nu konden ze zich verstoppen, maar bij het tellen bleken er niet veel meer over te zijn. Eerst verdachten we Gizmo, omdat die daar zo bij kon, maar toen een vossenjager 4 vossen in de zoo had doodgeschoten in 1 nacht, verdachten we de vossen. Daarom besloten we ook die cavia's naar de quoll te verplaatsen. Tegen die tijd was er echter nog maar 1 over. Daarom heb ik een mooi mannetje uitgezocht en het tussengaas in het quollenhok dichtgemaakt, zodat er hopelijk over een tijdje nieuwe cavia's zijn.

Een meer susscesvol verhaal over dieren, die naar de zoo werden gebracht, is een vogel. Het was een jonge vogel, die mensen langs de weg hadden gevonden. Hij leefde nog, maar hij deed niks meer en viel om als je hem rechtop zette. Bronwen zei dat hij in shock was en dat hij waarschijnlijk dood zou gaan, maar dat we hem maar op een rustige plek neer moesten zetten. 's Avonds ging ik daar met Dave kijken en zodra we de doos pakten, fladderde hij weg. Toen zat hij op de grond. We hadden de deur open gemaakt en toen Dave hem op wilde pakken om hem naar buiten te laten, vloog hij weg en stond Dave daar met wat staartveren in zijn hand. De vogel leek er dus goed vanaf gekomen te zijn min wat staartveren.

Volgende keer: baby hertjes.