Australië, dag 94

Deze ochtend had ik de wekker op tijd gezet, omdat Keren op tijd moest gaan en ik nog afscheid wilde nemen. Op de afgesproken tijd zat ze er helemaal klaar voor, maar ze waren wel een uur te laat en ondertussen was er een meisje aan het twijfelen of ze wel wilde gaan. Beetje laat. Uiteindelijk reed er een auto voor en was het tijd om afscheid te nemen.

Daarna moest ik naar Peter Pans omdat ze daar een computer hadden, zodat ik mijn foto's op Google Drive kon zetten. Dat duurde echt eeuwen. Vannacht had ik me ineens bedacht dat ik lang niet genoeg tijd had om alles te zien dat ik wilde in Australië. Omdat ik hier toch aan het wachten was, besloot ik maar eens te vragen wat ik nog wel kon doen. Iemand heeft hier voor mij in een uurtje ofzo een heel reisschema in elkaar geflanst, zodat ik toch nog alle hoogtepunten van de East Coast zou kunnen zien. Ze zou het voor mij allemaal in detail uitstippelen en dan had ze het aan het einde van de middag klaar.

Ik wilde 's middags nog naar Hallet Cove Conservation Park, maar mijn foto's werden nog steeds geüpload. Daarom zeiden ze dat ik het wel gewoon aan kon laten staan in de middag. Zij hadden nog nooit van dit park gehoord. Nadat ik had geluncht, ging ik met de trein naar Hallet Cove. De treinen waren vandaag gratis, dus vandaar dat ik hier vandaag naartoe ging.

Vanaf het station moest ik nog even door het plaatsje lopen, waar de huizen volgens mij hartstikke duur zijn met zo'n strand. Het Conservation Park was niet heel groot, dus besloot ik gewoon de hele route door het park te lopen. Er was een boardwalk langs de kust, waar een soort rotsachtige duinen waren. Toen ik bij een uitkijkpunt naar de zee stond te kijken, zag ik ineens iets omhoog komen, dat verdacht veel op een dolfijn leek. Het was ver weg, maar even later leek het weer op een dolfijn.

Vanaf de boardwalk kon je ook naar de zee lopen. Het was een rotsenstrandje en niet echt zwemweer, maar toen ik de trappen weer omhoog liep, was het toch behoorlijk warm. Aan de andere kant van het park ben ik wee omgedraaid en even later kon ik een andere route terug lopen. Dat was meer naar boven, waardoor ik uitzicht had op waar ik net doorheen was gelopen. Daar kwam ik een vrouw tegen, die hier in de buurt woonde. Zij zei dat het heel goed mogelijk was dat ik een dolfijn had gezien. Ik heb een tijdje met haar gepraat en daarna ben ik verder gelopen.

De bezienswaardigheid in Hallet Cove is de Sugarloaf. Dit is een rots, die blijkbaar op gesmolten suiker lijkt. Het ziet er wel apart uit, ook door de kleuren. Hier heb ik een hele tijd met een oudere man staan praten over van alles en nog wat. Na een tijd zei ik dat ik weer naar het station moest. Hij zei dat hij mij daar wel met zijn auto af kon zetten. Dit vond ik wel handig, maar toen hij zei dat hij mij had zien komen aanlopen vanaf het station, begon ik me wel een beetje zorgen te maken. Maar hij heeft me netjes bij het station afgezet en dat scheelde mij weer een wandeling heuvel op.

Ik had een sms'je van Laura, van Peter Pans, gekregen dat ze mijn reisschema klaar had. Toen ik terug was bij het hostel ben ik dus daar maar langs gegaan en een collega heeft me daar het hele schema uitgelegd. Deze collega had ik al eerder wat vragen over Kangaroo Island gesteld. Hij had een Nederlandse vriendin en wist toen dat het die dag Koningsdag was. Van de prijs voor het hele reisschema schrok ik wel even, dus ik moest er nog wel even over nadenken. 's Avonds heb ik niet veel bijzonders meer gedaan.