Nieuw-Zeeland, dag 75

Ik had heerlijk geslapen en ik werd pas wakker van mijn wekker. Nadat ik had ontbeten heb ik mijn blog weer bijgewerkt, dat wat langer duurde dan ik had gedacht. Ik ben dus na een tijdje gestopt om mij klaar te maken en ergens te komen vandaag. Ik wilde naar Ferrymead Heritage Park, maar ik moest even controleren bij de buschauffeur of de route dien ik op internet had gevonden klopte. Deze chauffeur was ook weer heel aardig. Hij haalde een kaart te voorschijn en legde uit dat er een omleiding was, maar dat ik vlakbij uit kon stappen. Toen we daar waren, heeft hij op een plattegrondje met de bus tijden nog aangegeven waar ik moest zijn. Het kon dus niet meer fout gaan.

Even later was ik bij Ferrymead Heritage Park, een soort openluchtmuseum met oude huizen, zodat het op een koloniaal dorpje lijkt. Het eerste gebouw was een kerk, die hier weer was neergezet. Dit was een beetje het centrale punt voor het sociale leven in het dorp. In de kerk hadden ze informatie over 2 families uit het dorpje waar deze kerk stond. Zij waren sterk betrokken bij de kerk. Nu ging ik de hoofdstraat in, waar ook een oude tram rond reed. Ze hadden een oud huisje, dat vooral van modder enzo gemaakt was. Dit was een huisje vann de eerste kolonisten, die weinig hout hadden hier in Canterbury. De meubels waren een beetje misplaatst. Ze waren veel te goed voor zo'n hutje. Dat kwam omdat de kolonisten deze spullen meenamen in Engeland en hoopten ooit een passend huis te hebben.

Het volgende huis was een gewoon arbeidershuisje, maar van een wat later tijd. Ik vond het er goed uit zien voor een arbeidershuisje. Het volgende huis was van de familie Gordon begin 1900. Opvallend was dat het een Ierse familie was, die goed af was. Vooral 2 dochters waren interessant. Zij waren suffragettes en bevriend met Kate Sheppard, de belangrijkste suffragette in Nieuw-Zeeland, die later ook in andere landen actief was. Een van de dochters nam later studenten als huurders in huis en de laatste was de jonge Rutherford, die als eerste een atoom splitste. Hij begon een relatie met haar dochter en later zijn ze getrouwd.

Hiernaast was de gevangenis, een gebouwtje met een cel en een kantoortje. In de kleinere plaatsjes werden de raddraaiers daar een nacht opgesloten en de echte criminelen werden vanaf hier doorgestuurd naar een grotere plaats. Hiernaast was het huis van de politie. Ik dacht dat het een kantoor was, dus ik was verbaasd om een slaapkamer en kinderkamer te zien. De vrouw daar legde me uit dat de politieofficier in kleine plaatsjes een eigen huis kreeg. Hij had ook veel afwisselender taken. Ik raakte aan de praat met die vrouw en uiteindelijk heb ik haar een kort lesje in de Nederlandse geschieden is gegeven, wat wel vaker voorkomt als mensen het verschil tussen Nederland en Holland niet weten.

Nu had ik het interessantste deel wel gehad. Er was een oude brandweerwagen, modeltreinen, oude vliegtuigen en oude landbouwvoertuigen. Ook hadden ze een smit en iets over fietsen. Fietsen was namelijk al snel populair, omdat het vlak is in Canterbury. Ik vind alleen al die vervoersmiddelen niet interessant. Er waren nog wel wat gebouwen, die interessant hadden kunnen zijn, maar veel was ook gesloten. Er was dan ook niet veel publiek. Het theater en de bioscoop waren dicht en ook het postkantoor leek niet open. De general store kon je wel even inkijken net als de barber. Het bakkerijtje was eigenlijk gewoon een modern cafeetje met een colakoelkast erin. Ook niet echt iets bezienswaardig.

Wel heb ik nog even het schooltje bekeken. Ze hebben oude schoolbanken gebruikt, dus er staat nog van alles in gekrast. Rond 12 uur was ik dus wel klaar en ik was blij dat ik de studenten korting toch had gekregen met mijn International Youth Card. Bij de uitgang vroeg de vrouw daar of ik nog met de tram was geweest. Dat hoefde van mij niet zo nodig, want die ging alleen maar rond de gebouwen dien ik al had gezien en het tramdepot. Ik ben dus weer teruggelopen naar de bushalte en het was ondertussen behoorlijk heet. Gelukkig hoefde ik niet lang op de bus te wachten.

In het centrum ben ik weer uitgestapt, omdat ik nog naar de winkel moest. Omdat het zo warm was, heb ik ook maar weer een keer een ijsje gekocht. Nadat ik bij de winkelstad geweest, wilde ik bij de bibliotheek mijn foto's overzetten. Ik merkte dat de foto's van de laatste keer niet meer op de USB stonden. Toch leek hij ze nu wel over te zetten. Toen ik allen moest uitloggen, omdat mijn tijd er op zat, en weer opnieuw moest inloggen, bleek hij ze weer niet overgezet te hebben. Toen ben ik maar gestopt, want dit zou waarschijnlijk eeuwen in beslag gaan nemen als ik ieder halfuur weer opnieuw een computer moet krijgen. Ik ben dus teruggelopen naar het hostel, waar ik mijn blog van vanochtend heb afgemaakt. Daarna heb ik wat zitten mijlezen tot etenstijd en toen moest ik mijn tas inpakken voor morgen. Dat duurde allemaal niet zo lang, dus daarna kon ik weer lezen tot het bedtijd was. Ik was toen zo stijf als wat, omdat ik de hele tijd op de grond had gezeten, zodat mijn tablet kon opladen. Ik raakte aan de praat met het Duitse meisje op mijn kamer, dus uiteindelijk lag ik later op bed dan gepland.