Australië, dag 10

Vandaag moest ik vroeg opstaan, want ik zou om half acht iets verderop, bij een ander hostel, opgehaald worden. Nadat ik had gegeten en al mijn spullen in mijn tas had gepropt, ton g ik dus daar naartoe. Ik dacht dat er gewoon een bus langs zou komen, die mij op zou pikken, maar er waren heel veel tours, die dit als ophaalpunt hadden, waardoor het nogal chaotisch was. Ik kon ook niemand vinden, die een tweedaagse tour naar de Blue Mountains had. Nadat ik de goede bus had gevonden, bleek dat dit kwam doordat de een- en tweedaagse tour samen gingen en de meesten maar één dag gingen. Niet helemaal wat ik had gehoopt, want nu was de kans alsnog klein dat ik iemand voor de tweede dag zou vinden. Er was ook geen trailer for de bagage, dus zaten ik en twee anderen ingebouwd achter alle bagage. Na de eerste stop had de gids dit gefikst en zat ik alleen naast een berg bagage.

De eerste stop was bij Featherdale Wildlife Park, waar ze allerlei inheemse dieren hadden. Je kon eten kopen voor sommige dieren, dus de meeste waren niet direct heel bang voor mensen. Dit was leuk, omdat een heel aantal dieren gewoon rond liep of hopte. Ik vond vooral de wombats leuk. Die zien eruit als grote cavia's. Ze hadden ook koala's, maar de meeste sliepen. Één was wakker en die kon je aaien. Het duurde even, maar hij was wel zacht. Hij zag er ook echt sloom uit en hij hing een beetje in een tak en kreeg af en toe een takje met blaadjes om te eten, zodat hij niet weg zou lopen. Je mocht hem ook alleen maar op zijn rug aaien, omdat ie anders naar beneden zou klimmen en ook weg zou lopen.

De volgende stop was in de Blue Mountains. In de tijd dat de gids ging parkeren, hadden wij tijd om het uitzicht op de Blue Mountains te bekijken. Die naam is niet voor niks, want er hing een blauwe damp over het dal. Dit komt door de olie van de eucalyptusbomen, die in de lucht blijft hangen. Toen de bus geparkeerd was, gingen we een trail lopen. We liepen het dal in en ondertussen vertelde de gids van alles over de natuur hier. Het was grotendeels droog hier, maar wat het zo bijzonder maakte, was dat er kleine stukjes waren, waar water door de rotsen sijpelde, waardoor er een stukje regenwoud ontstond. Hier had je dus Weeping Rocks, die veel meer huilden dan die in Zion. Tijdens deze trail hadden we ook uitzicht op Wentworth Falls, een mooie waterval. De terugweg was vooral omhoog, wat best wel zwaar was met de hitte, maar de gids waarschuwde ons dat deze trail de makkelijke was.

Nadat de gids onze lunch had opgehaald, gingen we in een park lunchen. Ik verwachtte er niet zoveel van, ook omdat ik vegetariër ben, maar de kun h was eigenlijk heel lekker. Het vegetarische broodje had lekker veel gegrilde groenten en geitenkaas. We hadden ook nog een brownie. Die was heel erg chocolatey, dus erg vullend, maar wel heel lekker. Daarna ben ik met een Engels en Canadees meisje, met wie ik die dag het meeste deed, naar Echo Point gelopen, waar we uitzicht hadden op de Three Sisters, het beroemdste punt in de Blue Mountains.

Na de lunch hebben we nog een trail gelopen en daarvoor hadden we de brownie wel nodig. Tijdens deze trail hadden we goed uitzicht op de Three Sisters. Het verhaal was dat een tovenaar drie dochters had en om ze tegen een of ander monster te beschermen, veranderde hij ze in die rotsen. Daarna kwam het monster achter hem aan, dus veranderde hij zichzelf in een vogel en nu kun je die vogel nog steeds zien graven om zijn toverstok terug te vinden.

Tijdens deze trail liepen we meer in het regenwoud. Toen we bij een waterval met giftig water kwamen, zei onze gids dat we de natuur moesten en dat we dan een gezicht in de waterval zouden zien. Het gezicht zag ik, maar ik weet niet of ik de natuur echt voelde. De gids heeft ook een noodroep geoefend, die gebruikt werd, omdat het tegen de rotsen weerkaatst. Ik denk niet dat ze die nog gebruiken, want mensen gebruiken hem gewoon om een keer te proberen.

We liepen verder en verder naar beneden en na een tijd kregen we een keuze. De gids had de opera nr gekregen om ons niet mee te nemen naar de Scenic Railway, omdat het net iemand Chinees Nieuwjaar was geweest, dus het zou stikken van de Chinezen en hij kon niet garanderen dat we in het treintje konden. In dat geval moest je een pokke-end omhoog lopen en snel ook. Daarom konden we ook naar de Katoomba Falls lopen, zodat je minder ver omhoog hoefde te lopen. Dat hebben ik en een paar anderen gedaan. De gids waarschuwde ons om niet over het hek te klimmen. Dat leek mij vrij logisch, maar ieder jaar vielener toch wat mensen naar beneden. Eenmaal bij de waterval durfde ik niet eens over het hek. Het was een super diepe afgrond en ik zag mijn voet al achter het hek hangen, waardoor ik ineens naar voren zou schieten. Sommigen klommen wel over het hek voor een foto.

Naar boven was zwaar, want het was alleen maar naar boven. Vooral het Engelse meisje had er moeite mee, maar we hoefden niet op haar te wachten. Eenmaal boven waren we weer bij het begin van de Scenic Railway. De anderen waren daarmee naar boven gekomen en de gids was helemaal terug naar boven gelopen.

Dat was het einde van de tour. Degenen, die twee dagen hadden, werden bin het hostel afgezet en de rest ging verder. De mensen, die in het hostel bleven, waren allemaal met een groep met een eigen gids en eigen kamer, dus ik voelde me weer aardig alleen. Ondertussen begon het ook nog te regenen, dus al met al was het een trieste sfeer. Ik heb een beetje rond gekeken en eten voor 's avonds gekocht. Toen ik wilde koken, bleek dat ik melk nodig had, dus ben ik naar de Aldi gerend en heb een diepvriesmaaltind gekocht. Ik dacht dat die vegetarisch was, maar er zat kip in. Toen de receptie net ging sluiten, sloot ik me uit mijn maker, maar gelukkig konden ze mij er nog in laten.

Er waren vooral oudere mensen in het hostel, dus niet echt het reisgezelschap dat ik voor de volgende dag zocht. Ik had ook behoorlijke hoofdpijn, dus ik lag op tijd op bed. Toch was ik een van de laatsten in mijn maker, want de rest lag al op bed. Het was in ieder geval lekker rustig met al die oudere mensen.