Australië, dag 24-79, deel 5

Toen ik naar de zoo kwam, was het nog warm, maar overdag was het wel te doen. In de tweede week was het echter zo warm dat het moeilijk was om 's middags nog wat te doen. Dat betekende dat we in de middag niet veel meer deden. Een middag hebben we zelfs een film zitten kijken. Toen de film voorbij was, heb ik samen met Dave de quoll begraven. Die dag kwamen mensen ons vertellen dat de quoll dood was. Dave zei dat hij het waarschijnlijk gewoon heet had, maar toen hij ging kijken, bleek hij echt dood te zijn. Ik weet niet waar hij de hele dag heeft gelegen, maar tegen vier uur was zijn begrafenis. Gelukkig is een quoll klein, maar langs de oprit liggen bijvoorbeeld ook 2 leeuwen begraven.

De hitte betekende ook dat ik 's ochtends tijdens het voeren creatief werd in het parkeren in de schaduw. Als ik dat niet deed, kon ik nauwelijks nog in de buggy zitten. Toen ik stenen moest halen voor op het graf van de quoll heb ik zelfs een voerzak op de stoel gelegd. We zaten letterlijk te wachten op de regen en Bronwen keek bijna ieder vrij moment op de weerwebsite. Regelmatig werd er 1 tot 5 milimeter voorspeld, maar dat trok telkens aan ons voorbij. We zagen het in de bergen, maar bij ons viel niks. Ook zorgde dat voor slangen, want op een avond hoorde ik een knal en toen Dave binnen kwam, zei hij dat hij een slang had doodgeschoten. De volgende dag lag die dood in de kruiwagen en dat is gelukkig de enige slang geweest die ik heb gezien.

Tijdens die hitte kreeg Dave een telefoontje over een kalf dat niet meer kon lopen. Hij kreeg regelmatig telefoontjes over zieke of oude dieren omdat iedereen wist dat we vlees nodig hadden voor de leeuwen. Volgens mij had hij niet zo'n zin om in de hitte een koe te gaan slachten, maar op een avond zijn we er toch naartoe gegaan. Ik wilde wel zien wat er allemaal gedaan moest worden. Het kalf hinkte ontzettend, maar toch kon ik het niet aanzien hoe Dave het doodschoot. Wel leek het erop alsof het niet in een keer dood was. Ik geloof dat daar iets fout ging. Daarna moest Dave het bloed eruit laten lopen en toen moest het kalf achterin de ute. Hij werd met een tractor omhoog getakeld en ook daar durfde ik niet naar te kijken. Toen we terug in de zoo waren, heb ik het villen en het eruit halen van de ingewanden maar aan me voorbij laten gaan. De volgende dag lagen er nog wel ergens wat koeienpoten, waar Gizmo heel blij mee was.

Uiteindelijk, toen ik een aantal weken in de zoo was, begon het te regenen. We hadden toen ook meteen bijna een hele dag regen. Dat maakte het 's ochtend een beetje lastig om de dieren te voeren, want ik wilde ze geen groente- en fruitsoep geven. Onderweg moest ik dus een paar keer schuilen met de buggy. Het grappige was dat Gizmo nu juist mee rende in plaats van dat ze in de buggy zat. Tegen het einde van de middag was het droger, dus toen heb ik hooi aan verschillende dieren gegeven. Daar kreeg ik het in ieder geval wel warm van. Ondanks dat Dave zei dat de rol wel uit elkaar zou vallen, deed ie dat niet echt. Ik moest dus flink trekken om het hooi los te krijgen.

De meeste dieren, die hooi kregen, waaronder de oude en zieke dieren die we van andere hadden gekregen, kregen een keer per week hooi. Ik propte me dan naast Dave in de tractor en dan reden we over alle hobbelige velden. Ik maakte dan de hekken open en dicht. Een keer heb ik toen het schrikdraad aangeraakt. Ik voelde een klap op mijn nek en bovenarm, maar ik had eerst niet in de gaten wat het was. Dave vertelde me dat Sam de draad nog een keer aan wilde raken toen hij aan het schrikdraad zat om te kijken of dat het echt was. Ook de buffalo's kregen hooi. Die waren nieuwsgierig, maar wel schuw. Een keer zaten de babybuffalo's in de vijver en ze waren niet erg geïnteresseerd om naar het hooi te komen.

Na de regen hebben we het niet meer zo heet gehad en de avonden en vooral de morgens waren een stuk kouder. Ik was daarom blij dat we een paar dingen hadden gedaan voor de regen. Zo was er een rodeo in Merrijig. Dave wilde daar heel graag naartoe, maar natuurlijk was de dierentuin nog open. Bronwen besloot daarom dat zij het avondvoeren zou doen en dat ik alvast met Dave zou gaan. Merrijig is een apart plaatsje en het centrum van het dorp is de pub. Verder is er niks.

Tijdens de rodeo was dat terrein het centrum. Het was behoorlijk druk en de meeste mensen liepen erbij als cowboy. Het was wel interessant om te zien, maar een beetje te lang voor mij. Wat ik grappig vond, was dat Alisha en haar vriendje het bijzonder vonden dat we dit niet hadden in Nederland. Er waren mensen op wilde stieren en op wilde paarden. Ze moesten er in ieder geval 8 seconden op blijven zitten en dan kregen ze nog punten voor de manier waarop. Het zag er in ieder gevaarlijk uit en bijna niemand bleef zo lang zitten. Minder gevaarlijk leek mij het kalven vangen. Verschillende mensen moesten met een lasso een kalf vangen. Verder hadden ze nog parcoursen voor met de paarden. Ik heb de uitslag niet afgewacht, maar ben rond half 11 met Bronwen naar huis gegaan.

Net na de regen was er nog een evenment in Merrijig, een family fun event. Bronwen had iemand beloofd om de dingo's daar naartoe te nemen. Bronwen, Jordan en ik gingen daar dus met Paroo en Bombala heen. Die twee konden absoluut niet stil zitten in de troop carrier, dus Jordan leerde nu te rijden met afleiding. Bij het event waren niet veel mensen, omdat het weer nu ineens een stuk minder was. De mensen waren wel geïnteresseerd in Paroo en Bombala, maar soms begon Paroo Bombala te bijten. Dat wilde Bronwen niet, omdat mensen dan bevestiging krijgen van hun vooroordelen. Dus moesten we zorgen dat die twee zich niet te erg gingen vervelen. Ook moesten we zorgen dat er geen andere honden in de buurt kwamen, omdat ze daar niet aan gewend waren.

Wordt vervolgd met een filmlocatie.