Australië, dag 90
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
01 Mei 2016 | Australië, Belair
Vandaag wilde ik naar Old Government House gaan. Dat ligt in Belair National Park, net buiten Adelaide. Helaas moest ik eerst op stap met mijn fototoestel. Sinds de avond ervoor wilde hij niet meer opladen en helaas had het niet geholpen om hem de hele nacht aan de oplader te leggen. Gelukkig waren er wel camerawinkels open op zondag, het slechte nieuws was dat ze pas later in de ochtend open gingen. Omdat ik er zo vroeg mogelijk wilde zijn, moest ik voor de deur wachten. Dit was een algemene elektronicazaak en zij konden mij niet echt helpen, dus verwezen ze menaar een andere. Ik ging dus naar de andere winkel en daar zeiden ze dat ik waarschijnlijk gewoon een nieuwe batterij nodig had, dus heb ik maar een nieuwe batterij gekocht. Ik kon n u in ieder geval vandaag gewoon foto's maken.
Tegen de tijd dat ik dat allemaal had geregeld, was het al zo ongeveer middag. Ik ben dus snel naar het treinstation gegaan om naar Belair National Park te gaan. In de trein heb ik mijn broodjes voor de lunch gegeten. Het was ongeveer een halfuurtje in de trein en toen kwam ik op een station in een bos terecht, waar echt niks was. Voordeel was dat ik meteenin het National Park was.
Op een bord vond ik een trail waarbij je langs Old Government House kwam, dus ben ik via een andere trail daar naartoe gelopen. Het National Park was meer een how en deed me een beetje aan Duivelsberg denken. Ik vroeg me dus ook af waarom het een National Park was. In ieder geval was het lekker weer voor een boswandeling. Veel mensen hadden hetzelfde idee, want er waren behoorlijk wat families.
Het was geen lange wandeling naar Old Government House. Daar was ik volgens mij een van de weinige bezoekers van die dag. De entreekosten kunnen niet het probleem zijn geweest, want het was een gouden munt. Dat betekent 1 of 2 dollar. In ieder geval had ik een privé rondleiding voor die prijs. Helaas mocht je geen foto's maken, maar ja.
Old Government House is geen groot huis en het is ook niet naar waarheid ingericht. Ze hebben er meubels uit die tijd in gezet en meer een inrichting van een huis uit die tijd gemaakt. Zo waren er jurken te zien, maar de vrouw van de gouverneur kwam hier eigenlijk nooit. Het huis was gebouwd door een van de gouverneurs in de negentiende eeuw als een zomerverblijf. Hij kwam hier dan om te jagen bijvoorbeeld. Deze gouverneur had het stuk grond van het national park gekocht hiervoor. Dit samen met zijn andere uitgaven zorgden ervoor dat de staat bijna bankroet ging. In ieder geval ging het stuk grond naar de staat toen hij geen gouverneur meer was en daarom is het nu een national park. Niet omdat er zo'n bijzondere natuur was, al was er wel een bijzonder soort bomen, die ik niet kon vinden.
Wat wel apart was aan het huis, was dat ze een binnenzwembad hadden. Het stelde niet veel voor, want met 1 slag zou je tegen de andere kant botsen, maar voor die tijd moet dat een grote luxe zijn geweest. Nadat ik een hele tijd met de vrijwilliger hier had staan praten, ging ik naar het bediendenverblijf. Daar was een andere vrijwilliger speciaal voor mij naartoe gegaan. Hier waren de keuken en 2 slaapkamers voor bedienden, ook niet naar waarheid ingericht. Ook hier heb ik een hele tijd met de vrijwilliger staan praten.
Toen ik het huis had gezien, heb ik de route afgelopen. Daarna heb ik bij het water op een bankje mijn sinaasappel gegeten. Dat was een gevetzak, maar gelukkig kon ik vlakbij bij de wc mijn handen wassen. Daarna ben ik terug naar het station gelopen. Daar moest ik nog even op de trein wachten. Toen ik terug in Adelaide was, zag ik dat de trein donderdag gratis was, omdat er een flinke storing was geweest een tijd geleden. Als ze dat nou eens in Nederland zouden doen.
In het hostel heb ik niet veel meer gedaan, behalve mailtjes gestuurd en dat soort dingen. Wel heb ik nog bijna een tweede maaltijd gehad. Ik moest namelijk iets bij de receptie vragen. Daar werkten 2 jongens, waarvan 1 uit Nepal. Die gingen net eten en ze stonden erop dat ik ook wat probeerde. Ik ben er dus bij gaan zitten en heb wat van hun eten geprobeerd.
Tegen de tijd dat ik dat allemaal had geregeld, was het al zo ongeveer middag. Ik ben dus snel naar het treinstation gegaan om naar Belair National Park te gaan. In de trein heb ik mijn broodjes voor de lunch gegeten. Het was ongeveer een halfuurtje in de trein en toen kwam ik op een station in een bos terecht, waar echt niks was. Voordeel was dat ik meteenin het National Park was.
Op een bord vond ik een trail waarbij je langs Old Government House kwam, dus ben ik via een andere trail daar naartoe gelopen. Het National Park was meer een how en deed me een beetje aan Duivelsberg denken. Ik vroeg me dus ook af waarom het een National Park was. In ieder geval was het lekker weer voor een boswandeling. Veel mensen hadden hetzelfde idee, want er waren behoorlijk wat families.
Het was geen lange wandeling naar Old Government House. Daar was ik volgens mij een van de weinige bezoekers van die dag. De entreekosten kunnen niet het probleem zijn geweest, want het was een gouden munt. Dat betekent 1 of 2 dollar. In ieder geval had ik een privé rondleiding voor die prijs. Helaas mocht je geen foto's maken, maar ja.
Old Government House is geen groot huis en het is ook niet naar waarheid ingericht. Ze hebben er meubels uit die tijd in gezet en meer een inrichting van een huis uit die tijd gemaakt. Zo waren er jurken te zien, maar de vrouw van de gouverneur kwam hier eigenlijk nooit. Het huis was gebouwd door een van de gouverneurs in de negentiende eeuw als een zomerverblijf. Hij kwam hier dan om te jagen bijvoorbeeld. Deze gouverneur had het stuk grond van het national park gekocht hiervoor. Dit samen met zijn andere uitgaven zorgden ervoor dat de staat bijna bankroet ging. In ieder geval ging het stuk grond naar de staat toen hij geen gouverneur meer was en daarom is het nu een national park. Niet omdat er zo'n bijzondere natuur was, al was er wel een bijzonder soort bomen, die ik niet kon vinden.
Wat wel apart was aan het huis, was dat ze een binnenzwembad hadden. Het stelde niet veel voor, want met 1 slag zou je tegen de andere kant botsen, maar voor die tijd moet dat een grote luxe zijn geweest. Nadat ik een hele tijd met de vrijwilliger hier had staan praten, ging ik naar het bediendenverblijf. Daar was een andere vrijwilliger speciaal voor mij naartoe gegaan. Hier waren de keuken en 2 slaapkamers voor bedienden, ook niet naar waarheid ingericht. Ook hier heb ik een hele tijd met de vrijwilliger staan praten.
Toen ik het huis had gezien, heb ik de route afgelopen. Daarna heb ik bij het water op een bankje mijn sinaasappel gegeten. Dat was een gevetzak, maar gelukkig kon ik vlakbij bij de wc mijn handen wassen. Daarna ben ik terug naar het station gelopen. Daar moest ik nog even op de trein wachten. Toen ik terug in Adelaide was, zag ik dat de trein donderdag gratis was, omdat er een flinke storing was geweest een tijd geleden. Als ze dat nou eens in Nederland zouden doen.
In het hostel heb ik niet veel meer gedaan, behalve mailtjes gestuurd en dat soort dingen. Wel heb ik nog bijna een tweede maaltijd gehad. Ik moest namelijk iets bij de receptie vragen. Daar werkten 2 jongens, waarvan 1 uit Nepal. Die gingen net eten en ze stonden erop dat ik ook wat probeerde. Ik ben er dus bij gaan zitten en heb wat van hun eten geprobeerd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
