Australië, dag 98

's Ochtends moest Laura naar het vliegveld, dus ik heb eerst afscheid van haar genomen. Daarna had ik besloten dat ik eens op zoek moest naar een tandarts. Ik had behoorlijk wat tandplak en het leek me dat een tandarts in Adelaide makkelijker te vinden zou zijn dan in Hawker. Ik was namelijk aangenomen in het motel in Hawker en daar zou ik woensdag naartoe gaan. Ik heb bij de receptie gevraagd naar een tandarts en die zeiden al dat het heel duur was. Op internet heb ik ook wat tandartsen gezocht en toen ging ik ze maar eens opzoeken.

De eerste en goedkoopste kon mij niet meer voor woensdag helpen. De tweede gelukkig wel. Helaas waren ze wettelijk verplicht om eerst een intake met een echte tandarts te doen, voordat iemand mijn tandplak weg kon halen. In ieder geval konden ze mij dinsdag helpen als ik het niet erg vond als er een paar uur tussen de 2 afspraken zat.

Het plan voor vandaag was om naar Hahndorf te gaan. Dat is een Duits uitziend stadje in de Adelaide Hills dat door de Duitse migranten is gesticht. Ik kon hier met de bus naartoe, maar ik had het maar opgegeven om dit uitstapje met Mount Lofty te combineren. Dat was zo moeilijk en moest zo precies getimed worden.

Terwijl ik in de bus zat, begon het te regenen en helaas toen ik in Hahndorf aankwam, regende het nog steeds. Ik ben dus snel naar de toeristeninformatie gelopen. Daar heb ik een plattegrond gekregen. Ook heb ik daar even in het museumpje gekeken. Dit ging een beetje over de geschiedenis van Hahndorf. Hahndorf is samen met nog wat plaatsjes hier in de omgeving door Duitse migranten gesticht. Tijdens de twee wereldoorlogen hebben deze plaatsjes hun naam verandert, zodat ze niet meer Duits leken. Hahndorf heeft de naam weer terug verandert, maar Stirling bijvoorbeeld niet. Een bekende inwoner van Hahndorf was Hans Heysen. Dit was een schilder en er is ook een trail van de Adelaide Hills tot ergens in de Flinders Ranges naar hem vernoemt.

Vanaf de toeristeninformatie wilde ik gewoon langs de huisjes lopen, die voornamelijk winkeltjes waren. Dit ging alleen niet helemaal zoals gepland. Het bleef namelijk behoorlijk regenen, dus het was meer van winkeltje naar winkeltje rennen. Er waren best wel wat leuke winkeltjes, zoals oude snoepwinkeltjes enzo. Met de meeste verkopers heb ik eventjes staan praten, al was het maar om wat langer droog en warm te blijven. De verkoopster in 1 van de snoepwinkeltjes was ook echt van Duitse afkomst en zij ging met de kerst naar de kerstmarkten in Duitsland. Ook was er een galerij van een plaatselijke schilder. Dit waren best mooie schilderijen van de natuur. De vrouw daar was wel aardig, want ze zei dat ik altijd weer terug kon komen om weer even op te warmen.

Tegen de middag ben ik een lunchzaakje ingelopen. Daar raakte ik aan de praat met andere bezoekers. In het begin was het een gewoon gesprek, maar op een gegeven moment vroeg die man mij hoe het met het geloof zat in Nederland. Rare vraag, maar goed. Uiteindelijk bleek dat het nogal een fanatieke gelovige was. Hij vond dat iedereen in God en Jezus moest geloven. Hij vergeleek het met iemand die niet wist dat de zon er was en dat je dan zou willen dat hij de zon kon zien. Ik vroeg hem wat het uitmaakte als die persoon gelukkig is zonder de zon te zien. Hij bleef erbij dat het belangrijkste in het geloof het geloof in Jezus en God is. Als dat het belangrijkste is, wil ik niet eens geloven. Gelukkig hebben zijn vrienden hem uiteindelijk meegetrokken om verder te gaan.

Ik had nu de tijd om iets voor de lunch uit te zoeken. Dat is een soort pasteitje geworden. Ik wilde nog wel iets zoets, maar ze hadden niet zoveel lekkers. Daarna ben ik weer verder gelopen, maar na een tijdje had ik het behoorlijk koud, omdat het ook hard waaide. Ik ben toen weer een zaakje ingelopen en daar heb ik een gebakje gegeten. Volgens mij hadden alle verkopers wel medelijden met mij, want ze veel zeiden dat ik daar wel even op kon warmen.

Ondertussen probeerde ik ook wat van het stadje te zien. De huisjes zagen er wel een beetje Duits uit en het weer was zeker Europees. Misschien dat de Duitsers daarom hier zijn gaan wonen. Het is niet zo droog als in de rest van Australië. Er was een winkeltje waar ze een soort Tiroler muziek hadden. Een ander winkeltje had een hoop Duitse producten, maar ook een hoop Nederlandse. De verleiding is dan heel groot om iets daarvan te kopen, vooral de hagelslag, maar dat is hier allemaal zo duur.

Tegen de tijd dat ik weer terug was bij de bushalte stormde het zowat. Borden vielen om en al dat soort dingen. Bij de bushalte moest ik nog wel een hele tijd wachten op de bus, maar ik wilde hem echt niet missen. Een tijdje heb ik met iemand staan praten, die hier gewoon kwam schuilen. Even later kwam er een vrouw, die ook met de bus kwam. Die zei dat het hier vaak slecht weer was vergeleken met de omgeving. Ik was in ieder geval blij toen de bus er weer was. Hahndorf is vast veel leuker om te bezoeken als het mooi weer is.

In Adelaide regende het nu ook behoorlijk, dus ik ben gewoon terug gegaan naar het hostel om op te warmen en verder heb ik niks bijzonders meer gedaan.