Australië, dag 228

Vandaag wilde ik mezelf toestaan om in ieder geval een beetje uit te slapen, maar rond 7 uur was ik wel wakker. Ik ben dus maar gaan ontbijten. Nadat ik me klaargemaakt had, was mijn eerst prioriteit water kopen, omdat het water hier echt naar een zwembad smaakt. Daarna heb ik allerlei praktische dingen gedaan, zoals oogdruppels kopen en de was doe . Ook ben ik naar Peter Pan, het reisbureau, om mijn vouchers voor de rest van mijn trips in Australië op te halen. Toen ik een USB stick had gekocht, nadat die gozer stond te verkondigen dat Nederlanders mooi waren en vroeg of hij mij door de stad kon rondleiden, kon ik bij Peter Pans mooi al mijn foto’s overzetten.

Tegen de middag had ik de meeste praktische dingen wel gedaan en was het tijd om wat van Darwin te gaan verkennen. Ik ben eerst naar de toeristeninformatie gelopen en daar hadden ze een wandelroute door historisch Darwin, dus ben ik daar maar aan begonnen. Ik vond het wel mooi dat ze de ruïne van het oude gemeentehuis hadden laten staan als herinnering aan de cycloon Tracy. De Tree of Knowledge, een banyanboom, stond op goede plek, namelijk bij de bibliotheek. Dit was vroeger Chinatown, maar door het bombardement was daar niet veel meer van over. Daar tegenover hadden ze nagebouwde scheepsbellen van Darwins schip om hem te gedenken. Even verderop stond ook nog alleen de facade van de oude kerk overeind en voor de rest hadden ze er een heel moderne kerk omheen gebouwd.

Toen ik bij de Waterfront kwam, begon het te regenen en tegen de tijd dat ik via de loopbrug en de lift beneden was, regende het behoorlijk hard. Ik had het behoorlijk warm, dus besloot ik maar gewoon naar de winkeltjes aan de overkant te lopen. Dat was niet veel, dus wilde ik door de regen naar Stokes Hill Wharf lopen om daar naar het museum van de Royal Flying Doctors Service te lopen. Het begon alleen zo hard te regenen dat ik toch maar onder een afdakje heb gewacht. Toen het maar niet stopte, ben ik maar richting de WWII Oil Storage Tunnels gelopen.

Deze tunnels lagen in een heuvel met een soort jungle erop. Ik was de enige daar binnen en het was net het regeringsstelsel uit Mockingjay. Ik weet niet precies hoe ze de olie opsloegen, want dat boeide me minder. Volgens mij ging het in afgesloten gangen. Voorheen hadden ze net een opslag af, maar die werd gebombardeerd, dus besloten ze maar ondergronds te bouwen. Ze hadden hier ook wat informatie over het bombardement en de Tweede Wereldoorlog, maar weinig persoonlijke verhalen. Daarom besloot ik dat ik morgen naar het Military Museum wilde. Het was erg donker en stil en toen begon ik aan de monsters in Mockingjay te denken. Ik ben toen snel terug gelopen, maar net voordat ik bij een deur was, stond daar ineens iemand in de deuropening, die op een luik ofzo ging staan. Dat galmde behoorlijk door hier, dus ik schrok behoorlijk. Toen ik buiten kwam, was het weer droog.
Daarna ben ik terug richting het centrum gelopen. Bij Survivors Lookout begonnen een paar mensen tegen mij te praten, die nogal dronken klonken, dus heb ik maar gezegd dat ik ergens moest zijn. Vlakbij was Government House, waar een van de Aboriginalbediende tijdens het bombardement was omgekomen. Het was niet heel bijzonder. Wel mooi, maar gewoon een groot huis. Er was ook nog ergens een oude cottage. Dit leek me wel interessant, maar het bleek meer een soort kunstencentrum, dus ben ik terug naar het hostel gelopen, waar ik wat aan mijn blog heb zitten werken enzo.

Nadat ik wat had gegeten ’s avonds ben ik nog naar het Centennial Park gelopen, dat op de klif boven de zee ligt. Daar zijn allemaal memorials voor oorlogen en gelukkig veel schaduw en mooi uitzicht op zee. Er was ook een memorial in de buurt van waar de USS Peary was gezonken. Dit was een Amerikaans schip en dat had de meeste slachtoffers tijdens het bombardement. Het vissen voeren zag er nogal gesloten uit, dus ben ik teruggelopen naar het hostel, waar ik niet meer echt veel heb gedaan, nadat ik Niclas en Gwendolyne nog tegen was gekomen en daar even mee heb staan praten.