Australië, dag 229

Vandaag moest ik uitchecken, dus nadat ik had ontbeten, heb ik rustig al mijn spullen ingepakt en naar de dataopslag gebracht. Daarna wilde ik naar het Military Museum voor de Defence of Darwin Experience om meer te weten te komen over het bombardement. Dus om 9 uur stond ik op de bus te wachten. Deze was laat en het werd steeds vervelender omdat het erg warm was in de zon. De bus heeft mij een stukje op weg geholpen, maar ik wist dat ik nog 40 minuten toestoppen. Dit leek mij geen probleem.

Met mij stapte een ouder echtpaar uit de bus. Hier ben ik even mee opgelopen, maar omdat ik wat sneller liep, liep ik al snel alleen. Ik moest helemaal naar het uiteinde van East Point, een schiereiland. De wandeling ging langs de kust, waar je mooi uitzicht had op de skyline van Darwin en de blauwe zee ervoor. Er was ook strand, maar je kon hier niet zwemmen vanwege salty's. Toch zag ik kinderen in het water spelen. Er was ook een meer op het schiereiland, waar je dan wel weer kon zwemmen. Het laatste stuk ging door een soort regenwoud en tegen die tijd had kon Het helemaal gehad. Het was zo warm en vochtig dat het zweet over m kun gezicht liep en de route liet me helemaal om het museum heen lopen. Gelukkig hadden ze in het museum airco, maar mijn tweede vraag was toch hoe ik sneller terug kon komen. Er waren alleen dure opties. Even later kwam het echtpaar ook moe binnen, dus we besloten een taxi te delen.

Het interessantste in het museum was de Defence of Darwin Experience. Dat was een soort film met oude beelden en licht en geluid, die over het bombardement vertelde in de vorm van quotes. Verder was het vooral veel feitelijke informatie, weinig persoonlijke verhalen. Ik bedacht me dat het maar goed was dat ze na Pearl Harbor al waren begonnen met evacueren. Wel hadden ze filmpjes van mensen over de tentoonstelling. Ik heb een filmpje gekeken met een interview met een verpleegster, die toen in de buurt van Darwin werkte, en met een man, die als jongen op een handelsschip werkte en tijdens het bombardement toevallig in Darwin was. Die waren interessant om te zien.

Daarna heb ik buiten nog wat rondgekeken, waar ze tanks, kanonnen en militaire voertuigen hadden, maar dat is niet zo mijn ding. Ik heb dus maar bij de uitgang op het echtpaar zitten wachten. Gelukkig waren zij ook eerder klaar dan de afgesproken tijd, omdat ze niet wisten hoe laat hun schip weer vertrok. We zijn toen met de taxi teruggegaan en ik ben recht voor mijn hostel afgezet. Super lief. Omdat ik geen gepast geld had, wilden zij de taxirit voor mij betalen.

Toen ik terug was, heb ik niet veel meer gedaan. Ik heb de laatste foto's overgezet, met thuis gebeld en een dikke krokodil gezien. James had namelijk gezegd dat je een paar krokodillen kon zien vanuit het souvenirwinkeltje bij Crocosaurus Cove. Om 4 uur ben ik met de 2 Oostenrijkers uit de tourgroep met de bus naar het vliegveld gegaan om naar Cairns te vliegen. We waren er ruim 3 uur van tevoren, dus we konden nog niet inchecken. Zodra dat kon, heb ik dat gedaan. Handig dat je hier zoveel tassen mag inchecken als je wilt, zolang ze het gewicht niet overschrijden. Bij de veiligheidscontrole waren ze totaal niet geïnteresseerd in vloeistoffen. Als ik dat had geweten, had ik een extra fles water meegenomen.

Daarna was het weer wachten. Bijna alles was dicht, maar ik kon nog wel een lekkere ijs kopen. Het vliegtuig was totaal niet vol; meerdere rijen waren leeg. Ik heb af en toe wat met de man naast mij zitten praten of zitten lezen. Omdat ik bij het raam zat, kon ik de lichten zien, die heel vreemd bewogen. Later zag ik dat dit kwam doordat ze op het water zaten. Na het landen ging alles vrij snel, omdat het maar een klein vliegveld was. Bij de balie van de shuttlebus stond zelfs een bordje, waarop ik, en nog wat andere, werden verwelkomd. Ik was ondertussen nogal moe, dus ik was blij dat Calypso Inn de eerste stop was. De 2 Duitse meisjes, die tegelijk met mij inchecken, zaten in dezelfde maker. Ik heb nog even met ze gepraat, maar ik ben snel daarna naar bed gegaan.