Australië, dag 243

Vandaag moesten we om half 8 gaan, dus had ik om half 7 de wekker gezet, maar van tevoren ging de wekker van een van de Zwitserse meisjes nogal luid af, waardoor ik wakker schrok. Ik heb me klaargemaakt en ben gaan ontbijten. Het ontbijt was een stuk uitgebreider dan ik gewend ben en omdat ze behoorlijk wat groenten bij het cooked breakfast hadden, heb ik daar wat van gepakt. Ik vond de hash browns lekker, maar het waren een soort rösti's, dus ik vond ze meer voor het avondeten. Rond half 8 zei Davy dat we wat later gingen, omdat de Zwitserse meisjes er nog niet waren, wat mij nogal verbaasde, omdat ze tegelijjk met mij waren opgestaan.

Toch waren we niet veel later ondereweg voor een stranddagje. Om het resort uit te komen, moesten we een flinke heuvel over en volgens Davy waren er mensen geweest die vanacht geprobeerd hadden om in een kliko de heuvel af te scheuren. Hij zei dat dit niemand ooit lukte, behalve hem. Onderweg was weer een hoop gehobbel en toen Davy een shortcut voor 1 seconde winst maakte, was het behoorlijk krap en leek het of we verschillende bomen zouden raken. De eerste stop was bij Eurong Beach Resort, omdat er verder maar weinig wc's waren vandaag. Ondanks dat Eurong zo'n 20 kilometer verderop was, duurde het ongeveer 40 minuten om daar te komen door alle hobbels.

Vanaf Eurong zaten we meteen op het strand, 75 Mile Beach. Het was behoorlijk hobbelig, omdat we op het losse zand moesten rijden. Het was ook verbazend druk met verkeer hier en overal langs het strand waren kampeerders. We moesten onze ogen open houden, vanwege het walvisseizoen, en omdat Fraser Island uitsteekst, komen de walvissen hier vlak langs de kust voorbij gezwommen. En jawel, al vrij snel zagen we verschillende walvissen. De eerste keer zagen we wat vinnen en een staart. Davy begon te toeteren, omdat de walvis volgens hem naar ons zwaaide. Even later was ik net te laat, omdat ik een grote plons zag. Een walvis moet toen net omhoog zijn geprongen. Vanaf toen zag ik regelmatig walvissen. Vaak waren ze verder weg, dus je zag niet heel veel, maar soms kon je daadwerkelijk een vin of staart uitmaken. Ik was verbaasd over hoeveel walvissen hier waren.

Onderweg zijn we gestopt, zodat mensen een scenic flight konden doen, dat best veel mensen deden. Wij zijn ondertussen verder gescheurd en gehobbeld over het strand tot de Pinnacles ofwel de Coloured Sands. Dit is een duin, waarvan een deel is afgebroken, waardoor je mooie zandformaties met verschillende kleuren had, die geërodeerd waren door wind en regen. Terwijl wij hier rondkeken, heeft Davy de vliegers even verderop opgepikt.

Vanaf hier zijn we naar Indian Head gereden. Onderweg moesten we een stukje van het strand af omdat er wat rotsen waren. Een auto probeerde er overheen te gaan, maar dat zag er niet zo goed uit. Indian Head heet zo, omdat James Cook hier aankwam terwijl er een Aboriginalceremonie aan de gang was. De Aboriginals waren benieuwd wat er aankwam, dus liepen ze allemaal deze rots op. James noemde ze Indians, dus vandaar. Indian Head is een van de 3 vulkanische rotsen hier en daarom omheen is al het zand afgezet.

Hier moesten we dus omhoog voor uitzich en Davy had weer gewaarschuwd voor slangen. Dus toen een meisje het op een gillen zette, omdat ze geritsel hoorde, moest ik wel lachten. Bovenaan was geen schaduw, maar toch hebben we hier aardig een tijdje staan kijken. Natuurlijk was het uitzicht over het eiland heel mooi, maar nog beter was het uitzicht naar beneden. In het begin was er nog wat walvisactiviteit, maar dat was inde verte. Onderaan Indian Head zwom echter een hele school dolfijnen rond en omdat het wat zo helder was, kon je ze super goed zien. Een school tonijn zwom er recht op af, maar boog net op tijd af. Aan de andere kant van Indian Head kon je een donkere vorm in het water zien en volgens Davy was dat een haai. Genoeg te zien hier dus.

Toen we weer beneden waren, zijn we achter Indian Head langs gereden om naar Corroboree Beach te rijden en vanaf daar naar de Champagne Rock Pools. Davy heeft ons bovenaan de heuvel afgezet, waardoor we alleen nog over de boardwalk hoefden te lopen. Bij de Pools was het super druk. Dit zijn eigenlijk gewoon poelen met zou water op het strand en soms klotsen de golven er overheen. Maar gezien het feit dat er hier zoveel haaien in de zee zitten, is dit het enige zoutwater waarin je kunt zwemmen hier. Ik heb hier even wat in het water gelopen en wat naar de schelpen op de rotsen, zoals oesters, gekeken. Toen ben ik naar de andere kant van de boardwalk gelopen en helemaal naar beneden, waar Davy met de bus stond.

Daar wilde ik eerst wat schrijven in de schaduw, maar al snel was ik met Davy aan het kletsen, die geprobeerd heeft om mijn reisverslag te lezen, maar het hield bij onder de indruk zijn van mijn handschrift. Ondertussen waren er wat walvissen heel actief in de verte en er waren er zelfs weer een paar die omhoog sprongen. Davy zag ook nog een mantaray omhoog springen, maar die heb ik gemist. Wel waren de dolfijnen weer aanwezig en die heb ik wel gezien. De haaien waren vast ook aanwezig, maar die heb ik niet gezien, maar toch was ik verbaasd hoe ver de vissers het water in liepen.

Om kwart over 1 was iedereen weer terug voor de lunch en de meesten waren blij met het beeste schaduw bij de rotsen. Na de lunch moesten we weer verder. Chris, de Duitse jongen naast wie ik zat, en ik vonden het wel amusant hoe de hele dag al iedereen de bus in klom en meteen naar de doos met cookies keek. Je zag ze nadenken: zal ik wel of niet. We moesten weer terug naar 75 Mile Beach en een heel stuk weer naar beneden. Het ging nu een stuk sneller, omdat het eb was, dus het zand was harder en vlakker. Davy scheurde dan ook over het strand heen en ondertussen toeterde hij naar jan en allemaan, die bij de auto aan het strand zat, en iedereen zwaaide vrolijk terug.

Onze bestemming was het wrak van de SS Maheno. Dit schip was in de jaren '30 door de Japanners gekocht, maar omdat ze ook een ander schip hadden gekocht, hadden ze geen geld meer om ze allebei terug te varen. Daarom hadden ze de propellers van de Maheno verkocht en wilden ze haar naar Japan slepen. Maar onderweg raakte ze los en nu konden ze niks meer doen. Ze is dus hier op het strand terecht gekomen en ligt daar nog steeds, ondertussen behoorlijk roestig. Ondanks dat de helft onder het strand ligt, is het interessant om zo'n scheepswrak te zien en het ziet er ook een beetje spookachtig uit. Davy heeft ons het roer laten zien, dat nog wel uit het zand stak. Hierop zaten allerlei slakken en schelpdieren, die ook op walvissen groeien. Ook was er een grappig organisme. Als je hem kietelde, sloot hij en liep er water uit.

Vanaf hier gingen we naar Eli Creek, eenzelfde creek als gisteren, maar nu waren we bij de monding op het strand. Ook hier was kraakhelder water en deze keer ook een heleboel mensen. We zijn eerst over de boardwalk de creek opgelopen en tegen de tijd dat we terug waren, had Davy wat opblaasbanden opgepompt zodat mensen de creek af konden dobberen. Davy probeerde mij over te halen om te zwemmen, maar dit was niet diep genoeg. Wel ben ik door het water de creek opgelopen en weer terug. Op sommige plekken was het best diep, dus ik moest mijn jurk goed omhoog houden. De stroming was ook best wel sterk. Het was leuker om door de creek te lopen dan over de boardwalk, want het was zo een stuk mooier. Op de een of andere manier deed het me aan Lord of the Rings denken.

Weer terug bij de bus waren een paar Zwitserse meisjes aan het volleyballen en eentje vroeg of ik mee wilde doen. Ik heb maar meegedaan en gelukkig kon de rest er ook niet zoveel van. Tussendoor kwamen er telkens mensen bij en gingen er mensen weg. We hebben ook nog een tijdje met de frisbee gegooid, maar dat was een stuk lastiger. Net voordat we moesten gaan stonden er weer koffie en thee met cookies klaar en ik was verbaasd dat we met z'n allen 2 trommels cookies in 1 dag op hadden gegeten.

Vanaf Eli Creek gingen we weer terug naar Eurong. Er zijn hier dus heel veel vissers op het strand, maar blijkbaar zat er eentje in de weg, want Davy noemde hem een wanker en reed er rakelings langs op. We kwamen nog ander vervelend volk tegen. Dit was een groepje mannen, dat blijkbaar vervelend was geweest bij Eli Creek en nu een barbecue had, terwijl je hier geen vuur mocht hebben. Davy heeft de bus dus omgedraaid en heeft een hartig woordje met ze gepraat, terwijl de hele bus aan het raam geplakt zat om niks te missen.

Spannender was dat we eindelijk een dingo zagen. Overal op het eiland waarschuwen ze daarvoor en mensen in Australië zijn zelfs een beetje bang voor dingo's en nu zag ik goed waarom. Deze dingo was vanachter naar mensen aan de waterkant gelopen en zij hadden absoluut niks in de gaten. In eerste instantie dacht ik dat het gewoon een hond was. Davy draaide de bus dus weer om om de dingo weg te jagen. Toen hij in de gaten had dat de bus de baas was, heeft hij wat rond gelopen op het strand en zich een vis gevonden in het zand. Terwijl hij die op zat te peuzelen, reed Davy om de dingo heen zodat wij goede foto's konden maken.

Bij Eurong, na 10 uur op het strand, kregen we tijd om een ijsje te kopen en veel mensen kochten ook bier. We hadden nu dus echt een strandpartybus. De muziek ging aan en een hoop zaten mee te blèren. Een van de Canadese meisjes achter mij vond ik een beetje irritant zo luid als ze was. Volgens mij had Davy de grootste lol met alle hobbels in de weg en het bier, want het leek hobbeliger dan vanochtend. Hij zei wel wanneer mensen konden drinken en vooral wanneer niet, maar dat was meestal een seconde voor de hobbel. Ondertussen moest Chris maar lege flesjes in de prullenbak gooien.

Het was ondertussen ook al donker, terwijl het wordt afgeraden om hier in het donker te rijden. Het werd extra party doordat Davy soms met de lichten in de bus knipperde. Hij liet ook zien hoe donker het was zonder licht, maar dat het zand op de weg soort van oplicht. Hij zei dat hij het hele stuk zonder lich zou kunnen rijden. Serieuzer momentje wat toen Davy dacht dat hij een red belly snake had overgereden en ging controleren of ie dood was. Volgens mij zijn ze nogal giftig, dus ik bedacht me dat het nogal balen zou zijn geweest als hij was gebeten, vooral nu bijna iedereen had zitten drinken.

Bij het resort zijn we bij de Dingo Bar afgezet, waar bijna iedereen meteen ging eten. Vandaag was er vooral pizza en pasta, wat smaakvoller was dan gisteren. Om 8 uur moesten we een groepsfoto maken en afscheid nemen van een deel van de groep, die een tweedaagse tour hadden. Om half 9 zou trivia beeginnen. Het was wat later, maar ik was wel benieuwd, dus ik heb met wat andere een groepje gevormd. We speelden voor 3 kannen cocktails en we moesten een groepsnaam bedenken. Ik weet niet waarom, maar wij waren Dingo Davy's Dirty Slaves. Tegen het einde was iedereen in onze groep, dus we hadden helemaal geen zin meer om te winnen, behalve voor de winst. Toen we wonnen, hebben de anderen dus meteen drinkpartners gezocht. Ik ben snel gaan douchen zodra de uitslag bekend was en daarna naar bed gegaan. Ik was verbaasd dat al mijn Zwitserse kamergenootjes als lagen te slapen.