Australië, dag 250
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
08 Oktober 2016 | Australië, Surfers Paradise
Vandaag moest ik om kwart voor 9 met de bus naar Surfers Paradise en omdat ik wist dat ze hier de bagage zouden wegen en ik toch iedere keer zo vroeg wakker was, had ik besloten om rond half 8 te gaan. Daarom had ik de dag van tevoren al soort van uitgecheckt. Ik was weer voor de wekker wakker, maar ik was niet de enige. Er waren nog 2 meisjes op, die onze badkamer bezetten, dus heb ik maar eerst ontbeten. Daarna was het nog steeds bezet, dus ben ik naar de algemene badkamer gegaan. Uiteindelijk was ik nog steeds voor half 8 klaar en kon ik naar het station lopen.
Gelukkig zei de vrouw bijn de balie niks over mijn weekendtas, waar ik mijn rugzak in kon proppen, en mijn backpack was onder de 20 kilo. Daarna moest ik nog een hele tijd wachten en in die tijd heb ik zitten lezen. Uiteindelijk ben ik naar de bus gelopen, waar ik nog even moest wachten, maar gelukkig was de bus op tijd. De busreis was niet zo lang en ik heb de hele tijd zitten lezen. Ik had het bijna uit toen we er waren en de hoofdpersoon was net dood.
Het hostel had gezegd dat ik maar moest bellen, zodat ze konden kijken of iemand mij op kon halen, maar ik had de straat al gezien vanuit de bus, dus ik besloot te lopen. Ik kon nog niet inchecken, dus heb ik alleen mijn bagage in de bagageruimte gedaan. Omdat ik toch niet echt wist wat ik hier wilde doen, besloot ik eerst mijn boek uit te lezen. Ik heb verder bij de receptie gevraagd wat er zoal te doen was. Zij raadden aan met de lift in de Sky Tower omhoog te gaan. Ze zeiden dat dit het hoogsten gebouw op het zuidelijk halfrond is, maar dat was de toren in Melbourne ook al en ik geloof die gids daar eerder.
Uiteindelijk besloot ik maar naar het centrum te lopen om eens te kijken wat daar was. Het was vol met mensen, waarschijnlijk allemaal toeristen, en het was behoorlijk warm. Ik ben het winkelcentrum dus maar ingevlucht, waar ik water heb gekocht en bij een broodjeszaak heb geluncht. Daarna ben ik naar de toeristeninformatiebalie daar gelopen. Die man had een beetje melk te met iets te bedenken dat ik wel leuk zou vinden, maar na een tijdje waren er toch een paar opties, die ik maar langs begon te lopen. Boven kon je een historische foto laten maken. Dat lijkt me nog steeds leuk, maar is wat minder in je eentje. Daarna ben ik naar het Ripleys Believe It or Not Museum gelopen. Best interessant al die vreemde figuren, maar het zijn gewoon poppen, dus vond ik het wel een beetje duur. Daarna ben ik op zoek gegaan naar Infinity, een doolhof met optische illusies. Was ook niet goedkoop, maar het leek me wel leuk. Punt was alleen dat ik bang was dat het een lastig doolhof was en met z'n tweeën is dat wel grappig, maar in je eentje niet. Dus besloot ik op zoek te gaan naar een Draculahuis ofzo, een spookhuis.
Net voordat ik het had gevonden, werd ik alleen afgeleid. In de buurt van Surfers Paradise was namelijk een show, die er heel leuk uitzag opende flyer. Het was alleen heelm duur, maar bij dit reisbureau hadden ze een speciale aanbieding, dus ik besloot daar maar eens naar te vragen. Het was nog steeds duur, maar vervoer was geregeld en ik had al vaak over die show na zitten denken. Ik besloot het dus toch te doen.
Na dat dit allemaal geregeld was, ben ik naar het strand gelopen, want dat hoort er toch wel bij als je naar Surfers Paradise gaat. Vanaf hier kon je alle wolkenkrabbers van de stad zien en ze waren echt hoog. Ik ben een stukje over het strand gelopen, waar ik uit moest kijken dat ik niet over mensen liep. Vooral omdat ik merkte dat hier ook walvissen zaten en nadat ik eerst alleen een plons had gezien, zag ik even later echt een walvis met zijn kop omhoog komen. Vet. Omdat ik dus niet de hele tijd naar de zee kon staren, heb ik even naar surfers zitten kijken, maar al snel werd ik afgeleid door een toernooi van iets dat verdacht veel op korfbal leek. Ik dacht dat dit netbal was. Ik heb even staan kijken, maar erg goed waren ze niet. De korf was niet heel hoog en ze misten nog steeds als ze er recht onder stonden, maar niemand raakte daarvan gefrustreerd. Uiteindelijk heb ik iemand gevraagd wat het was en zij zei dat het inderdaad netbal was, maar dan beach netbal, dus met andere regels. Ik had best wel mee willen doen, dus die vrouw zei dat ik eens moest kijken of ze misschien voor een wedstrijdje in Sydney iemand nodig hadden. Dus dat ga ik maar doen als ik daar ben, want het was allemaal meer voor de lol dan voor de win. Precies zoals ik het leuk vind.
Vervolgens ben ik terug richting het hostel gelopen, waar ik in heb gecheckt en gewoon rustig aan heb gedaan. Er waren 3 kamers, die een woonkamer en keuken en badkamer moesten delen. Af en toe moest ik een ekster en ibis wegjagen, die een zak chips in de woonkamer hadden ontdekt. Ze waren behoorlijk koppig en zelfs toen ik daar zat te lezen, probeerde de knie het nog een paar keer. Tegen 4 uur heb ik mij klaargemaakt om te gaan en tegen kwart over 5 ben richting de plek, waar ik op zou worden gehaald, gelopen. Ik werd netjes op tijd opgehaald, maar volgens minnaars ik de enige backpacker en de enige die alleen was.
De show heette High Country Outback Spectacular. Nu wist ik wel dat de omgeving bij Mansfield High Country is, maar bij de ingang stond ook echt een wegwijzer met Mansfield en omliggende plaatsjes erop. Bij de entree kreeg ik een cowboyhoed en maakten ze foto's voor een groen scherm. De paarden lucht kwam me al tegemoet en jawel, de foyer was een soort combinatie van een stal en saloon met allemaal foto's van rodeo's, schaap scheren en dat soort dingen. Je kon hier op de foto met de paarden uit de show, maar ik was meer geïnteresseerd in de honden, 4 border collies. Ik zou tevreden zijn geweest met ze even aaien, maar ze waren gewend om op de foto te gaan, dus ging ik maar op de foto. Later heb ik nog even met een van de trainers staan praten.
Terwijl ik stond te wachten om de zaal in te mogen, heb ik met Niekn staan bellen. Ondertussen was er livemuziek. Dat was echte countrymuziek, maar Niek vond het als carnaval klinken. Uiteindelijk stond een deel van de zaal ook een soort dansje te doen dat goed gepast zou hebben bij de kinderentertainment op een camping. Tegen kwart over 7 konden we de zaal in. Ik zat op de tweede rij, dus ik had een super goede plaats. Ondertussen had ik wel behoorlijk honger, dus ik was blij toen ze meteen met de soep kwamen. Later vroeg iemand of ik nog wat soep wilde, dus kreeg ik nog een beetje.
De show vertelde een beetje verhalen of legendes uit de Outback aan de hand van mensen, die dan zogenaamd in de High Country aan het kamperen waren. Er zaten echt veel bekende dingen in, zoals utes, swags en Craigs Hut. Ondertussen stalen de paarden en hun rijders de show. Die konden er echt wat van met hun stunten. Terwijl we van de show zaten te genieten, konden we ook van ons eten genieten. Ik had natuurlijk vegetarisch, dus lekkerveelm groenten en serieus, de aardappelpurree was echt lekker. Als toetje hadden ze een allegaartje met room en salted caramel. Voor vegetariërs hadden ze wat anders. Ik wist niet wat het was, maar ze zeiden dat dit was, omdat ze voor het allegaartje dierlijk vet hadden gebruikt. Dat maakte mij niet uit, dus kreeg ik mijn taartje je die was lekker. Ondertussen liepen mensen af en aan met water, limonade, bier en wijn. Het was allemaal echt goed georganiseerd.
De border cookies hadden helaas niet echt een grote rol, maar wie er wel in voor kwam, was Red Dog. Dat was een hond in de jaren 70, die overal rondzwerfde in Western Australia op zoek naar zijn overleden baasje, kort gezegd. Toen ik in Hawker was, had ik de film daarvan gezien, dus dat vond ik leuk. Ook kwam de Merrijig Rodeo erin voor, waar ik was geweest toen ik in Mansfield was. Het was nu iets anders, maar zeker leuk. We hadden een kleur om de hoed en dat waren de 2 teams. Ik zat bij rood en volgens mij hebben die alles gewonnen. Een van de opdrachten was een kalf de goede richting op leiden. Het rode team deed dat heel makkelijk, maar bij het blauwe liep het kalf broekzakken verkeerde kant op.
Aan het einde van de show was ik in ieder geval erg onder de indruk. Omdat ik zo vooraan zat, was ik als eerste bij de bus, waar de buschauffeur mij meteen herkende. Ik weet niet of het de naam was of het feit dat ik alleen was. Naast mij kwamen 2 Nederlanders te zitten, waar ik mee heb zitten praten totdat zij uit moesten stappen. Volgens mij dacht de buschauffeur dat ik in een of ander duur hotel sliep, want hij stopte ergens en zij dat dit dichterbij was. Ik vond het prima, want ik verwachtte niet dat hij mij bij mijn hostel af zou zetten. Overal liep uitgaansvolk rond, maar blijkbaar was het nog te vroeg voor dronken volk. Ik had verwacht dat het hostel leeg zou zijn, omdat er een kroegentocht was georganiseerd. Toch waren er een paar meisjes in de kamer. Gelukkig waren ze rustig, dus kon ik gewoon slapen.
Gelukkig zei de vrouw bijn de balie niks over mijn weekendtas, waar ik mijn rugzak in kon proppen, en mijn backpack was onder de 20 kilo. Daarna moest ik nog een hele tijd wachten en in die tijd heb ik zitten lezen. Uiteindelijk ben ik naar de bus gelopen, waar ik nog even moest wachten, maar gelukkig was de bus op tijd. De busreis was niet zo lang en ik heb de hele tijd zitten lezen. Ik had het bijna uit toen we er waren en de hoofdpersoon was net dood.
Het hostel had gezegd dat ik maar moest bellen, zodat ze konden kijken of iemand mij op kon halen, maar ik had de straat al gezien vanuit de bus, dus ik besloot te lopen. Ik kon nog niet inchecken, dus heb ik alleen mijn bagage in de bagageruimte gedaan. Omdat ik toch niet echt wist wat ik hier wilde doen, besloot ik eerst mijn boek uit te lezen. Ik heb verder bij de receptie gevraagd wat er zoal te doen was. Zij raadden aan met de lift in de Sky Tower omhoog te gaan. Ze zeiden dat dit het hoogsten gebouw op het zuidelijk halfrond is, maar dat was de toren in Melbourne ook al en ik geloof die gids daar eerder.
Uiteindelijk besloot ik maar naar het centrum te lopen om eens te kijken wat daar was. Het was vol met mensen, waarschijnlijk allemaal toeristen, en het was behoorlijk warm. Ik ben het winkelcentrum dus maar ingevlucht, waar ik water heb gekocht en bij een broodjeszaak heb geluncht. Daarna ben ik naar de toeristeninformatiebalie daar gelopen. Die man had een beetje melk te met iets te bedenken dat ik wel leuk zou vinden, maar na een tijdje waren er toch een paar opties, die ik maar langs begon te lopen. Boven kon je een historische foto laten maken. Dat lijkt me nog steeds leuk, maar is wat minder in je eentje. Daarna ben ik naar het Ripleys Believe It or Not Museum gelopen. Best interessant al die vreemde figuren, maar het zijn gewoon poppen, dus vond ik het wel een beetje duur. Daarna ben ik op zoek gegaan naar Infinity, een doolhof met optische illusies. Was ook niet goedkoop, maar het leek me wel leuk. Punt was alleen dat ik bang was dat het een lastig doolhof was en met z'n tweeën is dat wel grappig, maar in je eentje niet. Dus besloot ik op zoek te gaan naar een Draculahuis ofzo, een spookhuis.
Net voordat ik het had gevonden, werd ik alleen afgeleid. In de buurt van Surfers Paradise was namelijk een show, die er heel leuk uitzag opende flyer. Het was alleen heelm duur, maar bij dit reisbureau hadden ze een speciale aanbieding, dus ik besloot daar maar eens naar te vragen. Het was nog steeds duur, maar vervoer was geregeld en ik had al vaak over die show na zitten denken. Ik besloot het dus toch te doen.
Na dat dit allemaal geregeld was, ben ik naar het strand gelopen, want dat hoort er toch wel bij als je naar Surfers Paradise gaat. Vanaf hier kon je alle wolkenkrabbers van de stad zien en ze waren echt hoog. Ik ben een stukje over het strand gelopen, waar ik uit moest kijken dat ik niet over mensen liep. Vooral omdat ik merkte dat hier ook walvissen zaten en nadat ik eerst alleen een plons had gezien, zag ik even later echt een walvis met zijn kop omhoog komen. Vet. Omdat ik dus niet de hele tijd naar de zee kon staren, heb ik even naar surfers zitten kijken, maar al snel werd ik afgeleid door een toernooi van iets dat verdacht veel op korfbal leek. Ik dacht dat dit netbal was. Ik heb even staan kijken, maar erg goed waren ze niet. De korf was niet heel hoog en ze misten nog steeds als ze er recht onder stonden, maar niemand raakte daarvan gefrustreerd. Uiteindelijk heb ik iemand gevraagd wat het was en zij zei dat het inderdaad netbal was, maar dan beach netbal, dus met andere regels. Ik had best wel mee willen doen, dus die vrouw zei dat ik eens moest kijken of ze misschien voor een wedstrijdje in Sydney iemand nodig hadden. Dus dat ga ik maar doen als ik daar ben, want het was allemaal meer voor de lol dan voor de win. Precies zoals ik het leuk vind.
Vervolgens ben ik terug richting het hostel gelopen, waar ik in heb gecheckt en gewoon rustig aan heb gedaan. Er waren 3 kamers, die een woonkamer en keuken en badkamer moesten delen. Af en toe moest ik een ekster en ibis wegjagen, die een zak chips in de woonkamer hadden ontdekt. Ze waren behoorlijk koppig en zelfs toen ik daar zat te lezen, probeerde de knie het nog een paar keer. Tegen 4 uur heb ik mij klaargemaakt om te gaan en tegen kwart over 5 ben richting de plek, waar ik op zou worden gehaald, gelopen. Ik werd netjes op tijd opgehaald, maar volgens minnaars ik de enige backpacker en de enige die alleen was.
De show heette High Country Outback Spectacular. Nu wist ik wel dat de omgeving bij Mansfield High Country is, maar bij de ingang stond ook echt een wegwijzer met Mansfield en omliggende plaatsjes erop. Bij de entree kreeg ik een cowboyhoed en maakten ze foto's voor een groen scherm. De paarden lucht kwam me al tegemoet en jawel, de foyer was een soort combinatie van een stal en saloon met allemaal foto's van rodeo's, schaap scheren en dat soort dingen. Je kon hier op de foto met de paarden uit de show, maar ik was meer geïnteresseerd in de honden, 4 border collies. Ik zou tevreden zijn geweest met ze even aaien, maar ze waren gewend om op de foto te gaan, dus ging ik maar op de foto. Later heb ik nog even met een van de trainers staan praten.
Terwijl ik stond te wachten om de zaal in te mogen, heb ik met Niekn staan bellen. Ondertussen was er livemuziek. Dat was echte countrymuziek, maar Niek vond het als carnaval klinken. Uiteindelijk stond een deel van de zaal ook een soort dansje te doen dat goed gepast zou hebben bij de kinderentertainment op een camping. Tegen kwart over 7 konden we de zaal in. Ik zat op de tweede rij, dus ik had een super goede plaats. Ondertussen had ik wel behoorlijk honger, dus ik was blij toen ze meteen met de soep kwamen. Later vroeg iemand of ik nog wat soep wilde, dus kreeg ik nog een beetje.
De show vertelde een beetje verhalen of legendes uit de Outback aan de hand van mensen, die dan zogenaamd in de High Country aan het kamperen waren. Er zaten echt veel bekende dingen in, zoals utes, swags en Craigs Hut. Ondertussen stalen de paarden en hun rijders de show. Die konden er echt wat van met hun stunten. Terwijl we van de show zaten te genieten, konden we ook van ons eten genieten. Ik had natuurlijk vegetarisch, dus lekkerveelm groenten en serieus, de aardappelpurree was echt lekker. Als toetje hadden ze een allegaartje met room en salted caramel. Voor vegetariërs hadden ze wat anders. Ik wist niet wat het was, maar ze zeiden dat dit was, omdat ze voor het allegaartje dierlijk vet hadden gebruikt. Dat maakte mij niet uit, dus kreeg ik mijn taartje je die was lekker. Ondertussen liepen mensen af en aan met water, limonade, bier en wijn. Het was allemaal echt goed georganiseerd.
De border cookies hadden helaas niet echt een grote rol, maar wie er wel in voor kwam, was Red Dog. Dat was een hond in de jaren 70, die overal rondzwerfde in Western Australia op zoek naar zijn overleden baasje, kort gezegd. Toen ik in Hawker was, had ik de film daarvan gezien, dus dat vond ik leuk. Ook kwam de Merrijig Rodeo erin voor, waar ik was geweest toen ik in Mansfield was. Het was nu iets anders, maar zeker leuk. We hadden een kleur om de hoed en dat waren de 2 teams. Ik zat bij rood en volgens mij hebben die alles gewonnen. Een van de opdrachten was een kalf de goede richting op leiden. Het rode team deed dat heel makkelijk, maar bij het blauwe liep het kalf broekzakken verkeerde kant op.
Aan het einde van de show was ik in ieder geval erg onder de indruk. Omdat ik zo vooraan zat, was ik als eerste bij de bus, waar de buschauffeur mij meteen herkende. Ik weet niet of het de naam was of het feit dat ik alleen was. Naast mij kwamen 2 Nederlanders te zitten, waar ik mee heb zitten praten totdat zij uit moesten stappen. Volgens mij dacht de buschauffeur dat ik in een of ander duur hotel sliep, want hij stopte ergens en zij dat dit dichterbij was. Ik vond het prima, want ik verwachtte niet dat hij mij bij mijn hostel af zou zetten. Overal liep uitgaansvolk rond, maar blijkbaar was het nog te vroeg voor dronken volk. Ik had verwacht dat het hostel leeg zou zijn, omdat er een kroegentocht was georganiseerd. Toch waren er een paar meisjes in de kamer. Gelukkig waren ze rustig, dus kon ik gewoon slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
