Nieuw-Zeeland, dag 2

Ik kon vannacht niet meteen slapen, maar toen ik eenmaal sliep, sliep ik als een blok en ik werd een beetje verbaasd wakker dat het al kwart over 7 was. De keuken zou om 6 uur al open moeten zijn gegaan, maar hij was nog niet open. Ik heb toen maar mijn was gedaan en naar de foldertjes gekeken, maar om 8 uur was de keuken nog niet open. Gelukkig had er iemand gebeld en kwam de manager toen de keuken open maken. Toen kon ik eindelijk wat eten en ik moet zeggen dat ik ondertussen ook wel honger had.

Na het ontbijt ben ik samen met Marlin richting het centrum gelopen. Zijn had met een vriendin, die in Nieuw-Zeeland woont afgesproken, en ik wilde eerst naar de toeristeninformatie voor een fatsoenlijke plattegrond. Marlin had er ook een nodig en ondanks dat het niet echt een goede plattegrond was, heb ik er maar 2 meegenomen. Daarna wilde ik naar Peter Pans om mijn vouchers voor de uitstapjes op te halen. Het Nederlandse meisje dat alles voor mij had geboekt, was er niet, dus moest iemand anders uitzoeken hoe het allemaal zat.

Daarna wilde ik een stadswandeling maken, die in de Lonely Planet stond. Die begon vlakbij een park, dus ben ik die kant opgelopen, maar waar ik dacht dat de ingang moest zijn, was er geen, dus moest ik om het park heen lopen. Ik had dus net zo goed niet helemaal naar die straat kunnen lopen. In het park heb ik ook mijn lunch gegeten, maar ik had geen drinken, omdat ik had gedacht wel een supermarkt tegen te komen. Niet dus.

Vanaf het park wilde ik naar de Toen Hall en uiteindelijk kwam ik weer uit, waar ik al eerder was geweest. Gezien het feit dat het park niet echt bijzonder was, had ik me dus een heel wat sjouwen kunnen besparen, maar ach. Ik vond het wat vreemd dat er een tattoozaak onder de Town Hall zat, maar toen ik bij de voorkant was, leek het gebouw nu in gebruik te zijn als theater. Dit lag aan Aotea Square.

Ik had gedacht dat dat een druk en gezellig plein was, maar eigenlijk was er niet zo heel veel gaande, behalve een levend standbeeld. Wel waren er mensen die een informatietafel over veganisme aan het opzetten waren. Dat vond ik wel interessant, dus ben ik er maar naartoe gelopen. Ik heb er volgens mij wel een uur staan praten en een veganistisch chocoladecupcakeje gehad, dat ook nog lekker was ook. Ik vond eigenlijk wel dat ze gelijk hadden, dus met de informatie die ik heb gekregen, wil ik het wel een keer proberen. Ondertussen was die vrouw een duif gaan redden, die er niet zo best uitzag. Blijkbaar geven ze de duiven hier gif omdat er te veel zijn. Na dit praatje ben ik langs het Civic Theater gelopen. Dat was mooi van buiten, maar volgens de Lonely Planet ook heel mooi van binnen. Helaas was het niet open.

De volgende stop was de Auckland Art Gallery, wat mij was aangeraden vanwege een tentoonstelling met schilderijen van Maori's. Ik heb dat voor het laatst bewaard. Er was maar heel weinig Europese kunst en het meeste was ook niet eens mooi. Het merendeel was kunst uit Nieuw-Zeeland en moderner. Maar de tentoonstelling was zeker interessant. Het waren allemaal schilderijen van een Tsjechische schilder uit de tweede helft van de negentiende eeuw en ik vond het echt mooie en realistische schilderijen. Hij had er wat gemaakt van pakeha, Europese Nieuw-Zeelanders, maar het grootste deel was van Maori's, vooral van opperhoofden enzo en door alle tekeningen op hun gezicht zagen zelfs de oude mensen er behoorlijk strijdlustig uit. Het leuke was dat je via sommige schilderijen ook echt wat van de cultuur leerde. Dat was niet alleen een portret. Zo weet ik nu dat weven belangrijk is in de cultuur en dat al die tekeningen op het gezicht werden getatoeëerd.

Na de tentoonstelling ben ik naar het Albert Park gegaan. Aan de andere kant daarvan was de University Clock Tower, maar volgens mij kon je daar niet in. Vanaf daar ben ik via een boekwinkel naar het Straykantoor gegaan om wat te vragen over mijn buspas voor Nieuw-Zeeland. Toen wilde ik naar de kathedraal, maar onderweg kwam ik een supermarkt tegen, waar ik water heb gekocht, want ondertussen had ik toch wel dorst. De kathedraal was helemaal niet groot, in ieder geval niet wat ik van een kathedraal verwacht. Ik ben wel naar binnen gelopen, maar omdat er verschillende mensen zaten te bidden, ben ik niet helemaal rond gelopen. Vanaf hier ben ik naar de Amy Tower gelopen. Dat is overduidelijk het hoogste gebouw in Auckland, maar het is niet echt heel groot. Je kunt er zo omheen lopen. Het lijkt meer een grote paal voor een gebouw. Blijkbaar kun je hier vanaf skydiven of bungyjumpen en ik heb wel mensen bovenin gezien, maar helaas heb ik niemand zien vallen.

Nu wilde ik nog naar het Wynyard Quarter, omdat ze bij de toeristeninformatie hadden gezegd dat er een interessante tentoonstelling over cultuur was. Het was een stuk lopen en het was gewoon een fototentoonstelling, die alleen vertelde wat je op de foto's zag, maar er waren wel mooie foto's bij en zelfs een filmpje van de aurora australis, de tegenhanger van het noorderlicht. Dat was wel mooi. Vanaf hier ben ik terug gelopen naar het centrum, waar ik nog geïnformeerd heb naar een simkaart en daarna ben ik terug naar het hostel gelopen.

Toen ik terug was bij het hostel was ik behoorlijk moe en ik had het hartstikke warm. Dat kwam door alle heuvels, die hier behoorlijk steil zijn. Blijkbaar zijn dit geen gewone heuvels maar vulkanen. Ook het weer helpt niet mee. De zon is best wel warm als ie schijnt, maar ik heb vandaag al goed de bekende wisselvalligheid van het weer hier meegemaakt. Ik heb in een jas, een vestje en een hemdje rondgelopen en daarbij komt dat het ook nog af en toe regende. Al met al doet het me een beetje aan Glasgow denken.

In het hostel heb ik wat restjes van gisteren gegeven en praktische dingen gedaan. Zo heb ik de vouchers nog eens rustig doorgekeken en toen kwam ik erachter dat sommige data niet kloppen. Daar moet ik morgen dus weer voor langs. Ondertussen kon ik overal vuurwerk horen, omdat het Guy Fawkes was.