Nieuw-Zeeland, dag 63

Vandaag had ik niks geboekt, maar ik had naar Mount Cargill willen gaan. Door de foto's van de jongens gisteren tijdens de lunch besloot ik echter de Tunnel Beach Walkway te doen. Daarvoor moest ik in de middag gaan, omdat het dan en was, dus wilde ik in de ochtend naar de universiteit lopen. Maar voordat ik kon gaan, heb ik mijn was opgehangen, omdat de zon scheen. Maar omdat je het hier nooit zeker weet, heb ik ze er toch maar afgehaald toen ik ging en rond mijn bed gehangen. Eerst heb ik bij de toeristeninformatie gevraagd wanneer ik vrijdag terug zou zijn van mijn tripje naar Larnach Castle. Dat zou al in het begin van de middag zijn. Daarom besloot ik vanochtend lekker rustig aan te doen en dan morgen de universiteit te gaan bekijken. Ik heb dus mijn beltegoed geregeld en gepind en wat door het winkelcentrum gelopen. Daarna ben ik terug naar het hostel gegaan. Ik moet zeggen dat ik die berg iedere keer oplopen wel een beetje zat ben. Ik ga dus nooit op een berg wonen.

In het hostel heb ik wat geluncht en rond kwart over 12 ben ik op weg naar de bus gegaan. Ik moest nog even navragen waar de bushalte was, maar hij was niet moeilijk te vinden. De buschauffeur zou mij vertellen waar ik uit moest stappen en naar een kwartier stopte de bus ergens waar geen bushalte was. Ik vroeg dus maar even waar ik dan weer de bus terug kon vinden. Hij zei bovenaan de trap als ik terug kwam. Maar toen ik richting Tunnel Beach begon te lopen, kon ik me hier niet echt een bus voorstellen. Er waren maar een paar huizen met een hek ervoor en geen enkele busstop. Toen ik bij de parkeerplaats kwam, was ik dus blij dat er iemand koffie en ijs aan het verkopen was, zodat ik kon navragen waar de bushalte was. Hij zei dat dat nog wat verder terug was dan waar ik afgezet was. Hopelijk dan niet te ver.

In ieder geval besloot ik toch maar te gaan lopen. Het was door grasland, maar al snel kon je de mooie kust zien. Het ware hele lichte rotsen, die op een spectaculaire manier waren afgesleten. Een rots in het water was een soort tunnel en de golven moord ten hier doorheen en tegenaan. Een paar mensen, die op die rots zaten, werden bijna nat. Het was een steil pad naar beneden en helemaal onderaan, kon je door een tunnel naar een strandje lopen. Daar stond je helemaal onderaan de rotsen en kon je goed zien hoe hoog die waren. De meeste mensen hadden hier een pauze, maar daar had ik geen zin in, want zo moe was ik niet en ik was gewoon in mijn eentje. Dus moest ik het hele pad weer omhoog. Ik heb daar rustig de tijd voor genomen, maar ik had het behoorlijk warm toen ik boven was. En toen moest ik nog in de zon naar de bushalte lopen. Dat was langs een weg waar de auto's nogal hard reden, dus je wilt hier niet in het donker lopen.

Bij de bushalte heb ik een tijdje zitten wachten en toen kwamen er gelukkig wat meisjes die dezelfde bus moesten hebben. Dat scheelt. Daar heb ik even mee zitten kletsen en toen kwam de bus. Ik ben bij de supermarkt uitgestapt, omdat ik nog wat brood moest halen en toen ben ik terug gelopen naar het hostel. Daar heb ik wat extra's van de Lost dvd gekeken. Toen ik daarmee klaar was, kwamen er 2 Duitse meisjes binnen, die naar de Cadbury fabriek waren geweest en nu Charlie and the Chocolate Factory wilden kijken. Die heb ik meegekeken. Ondertussen heb ik ook nog wat gegeten. Later wilden een paar Fransen een film kijken en dat werd uiteindelijk She's the Man. Toen die af was gelopen, heb ik nog even wat extra's daarvan zitten kijken, maar tegen 10 uur ben ik naar bed gegaan.