Australië, dag 88

Vandaag moest ik weer mijn eigen ontbijtje maken, maar ik moet zeggen dat ik veel langer loop op brood dan op de pannenkoeken die ze hier maken. 's Ochtends heb ik eerst een rondleiding voor mij en Florine bij de chocoladefabriek geboekt in het hostel. Die was gratis, maar je moest hem dus wel via het hostel boeken. Dat stond dus voor de volgende dag op het programma. Voor vandaag had ik besloten om naar Ayers House te gaan. Normaal gesproken lagen de historische huizen van rijke mensen niet midden in de stad, maar dit huis lag zo'n beetje tegenover de Botanic Gardens.

Ondanks dat dit huis midden in de stad lag, liep het ook hier niet echt storm. Ik kon een rondleiding krijgen, maar daar moest ik nog een halfuur ofzo op wachten. Ik heb dus een tijdje in de voortuin van het zonnetje zitten genieten. Toen ik dan een kaartje wilde kopen, bleek dat je voor de rondleiding extra moest betalen. Dat hoefde van mij dan weer niet, dus ben ik toen zelf maar rond gaan lopen.

Het huis was lang niet zo groot als Rippon Lea, maar dit is dan ook een huis in de stad. Het huis was van Henry Ayers geweest, die een belangrijke politicus was geweest in South Australia. Over de familie heb ik niks interessants geleerd omdat ik geen rondleiding had, maar de kamers waren nog steeds mooi om te zien. Boven waren vroeger de kamers voor de gasten en die hadden ze nu opengesteld en ingericht. Daar heb ik nog een tijdje met een vrouw staan praten, die daar als vrijwilleger werkte. Helaas waren de kamers van de familie, op de begane grond, niet opengesteld voor het publiek. Omdat het huis niet heel groot was, duurde het ook niet heel lang voordat ik klaar was.

Na de lunch ben ik langs de North Terrace, waar de universiteit en de musea aan lagen, gelopen. Daar waren een paar mooie gebouwen. Duidelijk gebouwd toen Adelaide een rijke stad was. Ondertussen had Florine laten weten dat ze wat anders ging doen. Ze had eerder afgesproken met mensen met wie ze misschien naar Western Australia zou gaan en ze had besloten om nog wat met hen te gaan doen.

Ik besloot om dan maar naar het Migration Museum te gaan. Dat ging over allerlei migranten, die door de eeuwen heen naar Australië waren gekomen. Het was best interessant, maar wel erg veel tekst, dus ik heb niet alles gelezen. Er was ook een gedeelte over de Nederlandse migranten. Dat was wel leuk om te lezen. Er waren herinneringen van die mensen en wat informatie. Blijkbaar hebben ze clubjes en organisaties voor Nederlandse migranten. Ze hadden ook een ouderwets Sinterklaaskostuum omdat de Nederlandse migranten schijnbaar nog steeds Sinterklaas vieren.

Aan de North Terrace lag ook in Adelaide weer een War Memorial. Ook deze was voor de Eerste Wereldoorlog. Hij was lang niet zo groot als in Melbourne, maar ze hadden wel een hoop namen van gesneuvelden op de muur geschreven. Naast de War Memorial lag Government House. Hier stonden standebeelden voor het hek en een van de beelden heb ik in het klein op mijn slaapkamer staan. Government House was helaas niet open voor het publiek en je kon er ook niet echt veel van zien.

Vanaf hier ben ik naar de rivier gelopen. Je kwam langs het centrum waar concerten enzo worden gehouden en daarna is er een parkje. Ik dacht dat daarna een meer kwam met een fontein in het midden, maar dat was de rivier. Het was dus niks vergeleken met de Waal. Aan de overkant van de rivier lag een kathedraal. Ik wilde die wel even bekijken, maar hij was gesloten, dus dat ging niet door.

Ik ben weet terug gelopen naar North Terrace, waar ook het parlement van South Australia lag. Dat was gesloten, dus ben ik via het station, dat een mooi oud gebouw is, terug naar het hostel gelopen. Daar heb ik noodles gegeten en verder niet meer veel bijzonders gedaan.