Australië, dag 81

Vandaag had ik gepland om naar Sovereign Hill in Ballarat te gaan. Het was nog ruim een uur met de trein, dus ik wilde op tijd gaan. Eerst moest ik nog even lunch kopen en toen was het gewoon een rechtstreekse trein naar Ballarat, dus ik kon lekker lezen en van het uitzicht genieten.

In Ballarat moest ik vanaf het station nog wel een heel stuk lopen, maar ik had geen zin om de bus te nemen en er waren genoeg mooie gebouwen om de wandeling niet saai te maken, al vroeg ik me wel soms af of ik nog de goede kant op liep. Ballarat was tijdens de goudkourts een belangrijke stad en dat kon je nog goed zien aan de gebouwen.

Toen ik bij Sovereign Hill aankwam, was dat nog niet open, maar het Gold Museum wel. Dave had me al gewaarschuwd dat Ballarat een van de koudste plekken in Australië was, maar ik was blij dat ik in het Gold Museum terecht kon. Dit was inbegrepen bij de prijs voor Sovereign Hill, maar verder vond ik het niet super interessant. Het ging niet veel over de mensen tijdens de goudkoorts, maar meer over het goud zelf en dat is niet echt mijn ding. Wat ik interessant vond, was dat ze hier allerlei boeken over Anne Frank hadden in het winkeltje. Daar was ik wel benieuwd naar, dus vroeg ik aan iemand waarom. Bleek dat er niet lang geleden hier een tentoonstelling over Anne Frank was geweest.

Rond kwart over 10 was ik klaar in het Gold Museum en was Sovereign Hill open. Gewapend met een plattegrond, begon ik deze nagebouwde gold town te verkennen. Ze hadden hier echt van alles en het gaf mij een veel beter idee van hoe een gold town functioneerde dan Columbia of Bodie in Amerika. Ook waren er allerlei demonstraties gedurende de hele dag, dus dat was een beetje een puzzel.

Ik begon met een korte tour door een mijn. Je moest een stem volgen van een 'goudzoeker' en daardoor kreeg je een idee hoe het in de goudmijnen was. Vlak daarbij was een kamp waar goudzoekers woonden en ze hadden zelfs een kamp van de goudzoekers uit China.

Dit was natuurlijk vlakbij de creek waar je goud kon zoeken. Er waren allemaal pannen en ik zag mensen met die pannen schudden, maar ik had geen idee hoe dit goud opleverde. Een man, verkleed als goudzoeker, vroeg me wat ik aan het doen was en ik zei dat ik geen idee had. Hij zei dat ik er ook zo uit zag en legde mij uit hoe ik goud moest zoeken. Na een demonstratie van hem, kon ik het zelf proberen. Ik had een groot deel van het zand uit de pan gezeefd, maar het laatste deel kreeg ik niet goed weg, dus daar heeft hij mij mee geholpen. En jawel, toen kwam het goud te voorschijn en hij zei dat het geen slechte vangst was voor een eerste keer. Ik heb daarna een flesje gekocht waar ik het goud in kon doen en toen heb ik het nog een paar keer gedaan.

Na het goudzoeken ben ik verder door de gold town gelopen. Bij de smelting company lieten ze zien hoe je van erts tot goud kwam. Ik weet niet precies wat hij allemaal deed, zal wel heel scheikundig zijn, maar uiteindelijk lag er een heel heet stuk goud op tafel dat iets van 60.000 dollar waard was. Hier tegenover was een winkeltje, waar ze snoepjes maakten. Het waren zuurtjes en blijkbaar was dat ook gevaarlijk werk, want het moest heel heet zijn en dan werd het telkens uitgerold en weer bij elkaar geveegd. Uiteindelijk konden we allemaal een zuurtje proeven met limesmaak.

Daarna heb ik een kaartje gekocht voor een andere mijntour en omdat die pas later begon, heb ik eerst nog wat door het dorpje rond gelopen. In de hoofdstraat waren allerlei winkeltjes, zoals een kledingwinkel, een bakkerij en een snoepwinkeltje. Maar ze hadden ook een restaurant, theater, postkantoor en zelfs een soort hostel in de herberg. Van de hoofdstraat af waren er nog verschillende huisjes, die je kon bekijken, een kerk en een school. In de school zaten zelfs kinderen in kostuum, die les kregen.

Tegen de tijd dat het tijd was voor mijn mijntour was er ook een demonstratie van het leger ofzo. Er waren mensen in rood uniform, die door de straten marcheerden en uiteindelijk ergens gingen schieten. Alle mensen moesten natuurlijk aan de kant, maar 1 man wilde wel heel graag een foto maken en bleef precies in de weg staan totdat iemand zei dat ze daar naartoe zouden gaan schieten.

Bij de mijntour gingen we met een soort treintje door het pikkedonker naar beneden. Daar hebben we een stuk door de mijnen gelopen. De gids legde ons wat uit over het werk in een mijn voor een bedrijf, dat niet erg gezond was. Ook kon je gewoon zelf de mijn in gaan en zoeken. Uiteindelijk moesten we ergens in een ruimte gaan zitten en het bleek dat deze hele ruimte ooit gevuld was geweest met goud. Ze konden alleen niet achterhalen wie het goud had gevonden.

Na de tour ben ik terug gegaan naar het theater, waar een optreden van Lola Montez was. Dit was de minnares van Ludwig I van Beieren, dus ik was benieuwd. Het stelde allemaal niet zo veel voor, want het was meer een toneelstukje waarin ze ruzie maakte met iemand en er uiteindelijk nog niet veel gebeurde. Daarna ben ik naar de snoepwinkel gelopen en heb ik honeycomb in chocolade gekocht. Dat leek mij lekkerder dan drop in chocolade.

Op mijn plattegrond stond dat er ook een demonstratie was bij de paardenstallen over het rijden van de koets. De koets reed af en aan door de hoofdstraat en ooit was er ook echt een koetsroute van Ballarat naar Geelong. Hier vlakbij was ook een kaarsenmaker en een ouderwetse bowlingbaan, maar dat heb ik allebei niet gedaan. Bowlen in je eentje is niet echt leuk.

Toen ik zo'n beetje alles had gezien, ben ik nog wat goud gaan zoeken en weer had ik succes. Dat is hier wel makkelijker, omdat ze beton in de bodem van de creek hebben gestort en elke dag 3 gram aan goudschilfers in de creek dumpen. Ik heb ondertussen ook nog wat andere mensen geholpen met het zoeken van goud, want zei wisten net zoveel van goudzoeken als ik aan het begin van de dag. Toen ik klaar was met goudzoeken, was een man mensen aan het overhalen om naar zijn demonstratie te komen. Ik heb even met hem gepraat en gezegd dat ik wel zou komen.

Voordat de demonstratie begon, ben ik nog naar de fotograaf gemaakt. Daar kon je op de foto in een kostuum uit de negentiende eeuw. Dat was heel verleidelijk, maar ook behoorlijk duur, dus heb ik dat maar niet gedaan. Wel heb ik daar gewacht totdat er iemand anders op de foto ging. Helaas duurde dat zo lang dat ik nog niks heb gezien, omdat ik anders de demonstratie zou missen.

De demonstratie was voor een nieuwe manier om goud te zoeken. Het was een of andere kwakzalver, die een manier had gevonden om veiliger goud te zoeken doordat je de ontploffing later kon laten plaatsvinden. Dit was vooral een komisch toneelstukje, want die man kon er helemaal niks van en de boel ontplofte na nog geen seconde.

Tegen die tijd was het ongeveer sluitingstijd en ben ik terug gelopen richting het station. Onderweg heb ik nog een hele tijd met pap en Manon gebeld. Toen ik weer een beetje terug was in het centrum, zag ik een paviljoen dat ik wel mooi vond en toen ik op de kaart keek, bleek dat het een gedenkmaal was voor de Titanic. Dat is toevallig, maar ik heb nu mijn eerste Titanicgedenkmaal gezien.

Omdat ik nog een hele tijd terug moest met de trein besloot ik ergens in een eetcafé te eten. Ik had een lekker broodje met gegrilde groenten en frietjes en als toetje had ik een brownie. Het was in ieder geval een goed diner. Ik heb toen nog een tijdje zitten lezen, omdat de trein voorlopig nog niet ging, maar omdat ik niet precies wist hoe lang ik nog moest lopen, was ik alsnog te vroeg op het station. Daar moest ik een hele tijd op de trein wachten en het was behoorlijk koud. Uiteindelijk was ik tegen 9 uur terug in Melbourne, dus ik heb niet meer veel gedaan voordat ik naar bed ging.