Australië, dag 231
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
19 September 2016 | Australië, Daintree
Vanochtend hoefde ik iets minder vroeg op te staan, omdat ik pas om 10 voor 8 opgehaald zou worden voor mijn trip naar Cape Tribulation. Ik had net zonnebrandcrème opgedaan toen Casey het hostel binnen kwam lopen; hij deed vandaag de trip naar Cape Tribulation. Drie meisjes van de trip gisteren waren er vandaag ook weer. Nadat we de laatste persoon ergens bij een station ver buiten het centrum hadden opgehaald, konden we op weg. We gingen stukken vlak langs de kust en het viel me op hoe dicht het regenwoud bij de zee kwam. Soms was er maar een klein stukje strand tussen. Bij Fez Lookout konden we even rustig van het uitzicht genieten en foto's maken. Ondanks dat we een klein beetje regen hadden gehad, was het nu zonnig en de zee was echt blauw.
We gingen eerst naar Mossman Gorge, waar tegelijk met ons een andere groep van dezelfde touroperator aankwam. Onze groep had als eerst een smoke and welcome to the country ceremony. Dit is een Aboriginalceremonie, waarbij je door rook moet lopen zodat je veilig in hun land bent en je daar een goede tijd hebt. Iemand heeft daar ook nog wat uitgelegd over speren, schilden, verf en wat planten, waaronder een blauwe quandong, di er echt giftig uitzag. Helaas was de man een beetje moeilijk te verstaan. Terwijl de rest zich aan het schminken was, was ik meer geïnteresseerd in de natuur, want het zag er hier mooi uit met het kabbelende beekje door het regenwoud.
Na de ceremonie gingen we met een shuttlebus naar Mossman Gorge, al was het niet echt een indrukwekkende Gorge. Interessanter was het regenwoud hier, het Daintree Rainforest. Ook hier kon je weer zwemmen, maar ik heb hier rondgelopen. Er was een lookout voor het riviertje en een hangbrug, die behoorlijk spiegelde. Verder was er een wandeling door hetn regenwoud, waar ook weer een strangler fig tree was. Deze was ooit om een boom heen gegroeid, die nu weg was. Ondanks alle waarschuwingen voor cassowary's heb ik er geen gezien hier. Daarna ben ik terug naar de groep gelopen, waar ik nog even bij het water heb staan kletsen voordat we weer terug naar de bus moesten.
Na Mossman Gorge zijn we naar de Daintree River gegaan om krokodillen te zien. We hadden een druk de en ondanks de mooie natuur hebben we niet echt veel noemenswaardig gezien. Blijkbaar had de gids de laatste paar dage een krokodil genaamd Elizabeth gezien, maar zij noch Scarface, een groot mannetje, liet zich vandaag zien. Wel hebben we 2 babykrokodillen gezien, maar die waren zo'n 30 centimeter en ik heb grotere hagedissen gezien. Het was dan ook een beetje moeilijk te zeggen of ik wel naar de goede 'tak' keek. Dit was dus niet erg spectaculair.
De rit daarna was spectaculairder. Dit was een kronkelige over de Alexandra Range door het regenwoud. Dit regenwoud is zo'n 150 miljoen jaar oud, dus letterlijk Jurrasic Park min de dinosaurussen. Ook hadden ze hier prehistorische bloemen, zoals de Idiot Fruit, die blijkbaar giftig is, dus je bent een idioot als je hem eet. Het was een dicht regenwoud, maar soms zag je de zee vlak langs de weg door de bomen. Onderweg moesten we onze ogen open houden voor cassowary's, maar ondanks dat de andere bus stopte, was er geen te zien. Wel waren er ge leg waarschuwingsborden en sommige met before en after als je er een aanrijdt. Onderweg kwamen we nog langs Cos Bah, dat blijkbaar zo het te omdat daar ooit een boer woonde, die geen hekken kon maken waardoor de melk en steeds op het strand stonden.
Uiteindelijk kwamen we bij Cape Tribulation met Mount Sorrow vlakbij. Deze namen heeft James Cook bedacht toen hij hier schipbreuk leed en toen hij Mount Sorrow was opgeklommen, dacht hij dat hij hier dood zou gaan. Vandaar de positieve namen. Hier lag Cape Trib Beach House, waar ik en de meeste anderen van onze groep zouden overnachten. Het waren allemaal huisjes midden in het regenwoud en vlak aan het strand. Super mooi. Ik deelde een kamer met Lisa, een Iers meisje, en een Japans meisje, dat haar naam wel heeft gezegd, maar die ik niet kan onthouden. Onze buren waren Eileen en Carolyne, nog 2 Ierse meisjes, en Brittany, een Amerikaans meisje.
Het Japanse meisje ging jungle surfen, maar de rest wilde een beach walk om 4 uur dien, maar om 4 uur bleek dat er geen was. Iemand heeft ons toen verteld waar de beach walk naartoe gaat en toen zijn we zelf gegaan. Het is heel mooi hier, omdat het regenwoud recht aan het strand ligt en als het vloed wordt volgens mij recht aan zee. Het bijzondere is dat beide werelderfgoed zijn, het Daintree Rainforest en de Great Barrier Reef grenzen elkaar hier. Aan de rand van het bos en zelfs op het strand staan mangroves, dien dus tegen zout water kunnen. Die op het strand leken een beetje op de bomen uit Prince Caspian, maar dan kleiner, omdat de wortels zover uitstaken.
We waren allemaal er voorzichtig met dicht bijn de zee komen, omdat hier krokodillen zitten. Ik moest toen aan mam denken, die altijd overal wil zwemmen als het warm is. Maar wat ik hier heb geleerd, is dat je niet zomaar ergens moet gaan zwemmen en als ze zeggen dat er krokodillen zitten, zal dat wel. En zoals de gids op de boot vandaag zei: krokodillen vallen alleen domme mensen aan en er zijn nog steeds mensen die de bordjes negeren. Bij de bomen op het strand dachten we dat we wel langs het water moesten en daar waren allemaal scherpe rotsen en stukjes dood koraal. Gelukkig geen krokodillen. Bij de lookout, die onze bestemming was, moest knecht aan Lost denken, omdat het op het stram daar leek met het regenwoud erbij. Gelukkig ben ik nog geen ijsberen tegen gekomen. Het uitzicht hier was heel mooi, omdat het een beetje mistig was in de bergen, maar de zon scheen er doorheen.
De terugweg ging een stuk sneller. Bij ons huisje heb ik nog een tijd met Lisa zitten kletsen, maar uiteindelijk moesten we wat gaan eten voordat het restaurant dicht was. Helaas was er net een hele grote groep dus we moesten even wachten. Toen Brittany met haar drankje ging zitten, sprong ze ineens op. Er kroop een dikke spin op haar flesje. Dit was volgens mij een huntsman en die zijn niet gevaarlijk, maar dat wist ik niet zeker. We waren er in ieder geval snel vanaf, want een jonge van de grote groep pakte hem op en zette hem bij een andere jongen neer, die behoorlijk bang was voor de spin. Na het eten was er een bonfire, maar Lisa, het Japanse meisje en ik zijn gaan slapen.
We gingen eerst naar Mossman Gorge, waar tegelijk met ons een andere groep van dezelfde touroperator aankwam. Onze groep had als eerst een smoke and welcome to the country ceremony. Dit is een Aboriginalceremonie, waarbij je door rook moet lopen zodat je veilig in hun land bent en je daar een goede tijd hebt. Iemand heeft daar ook nog wat uitgelegd over speren, schilden, verf en wat planten, waaronder een blauwe quandong, di er echt giftig uitzag. Helaas was de man een beetje moeilijk te verstaan. Terwijl de rest zich aan het schminken was, was ik meer geïnteresseerd in de natuur, want het zag er hier mooi uit met het kabbelende beekje door het regenwoud.
Na de ceremonie gingen we met een shuttlebus naar Mossman Gorge, al was het niet echt een indrukwekkende Gorge. Interessanter was het regenwoud hier, het Daintree Rainforest. Ook hier kon je weer zwemmen, maar ik heb hier rondgelopen. Er was een lookout voor het riviertje en een hangbrug, die behoorlijk spiegelde. Verder was er een wandeling door hetn regenwoud, waar ook weer een strangler fig tree was. Deze was ooit om een boom heen gegroeid, die nu weg was. Ondanks alle waarschuwingen voor cassowary's heb ik er geen gezien hier. Daarna ben ik terug naar de groep gelopen, waar ik nog even bij het water heb staan kletsen voordat we weer terug naar de bus moesten.
Na Mossman Gorge zijn we naar de Daintree River gegaan om krokodillen te zien. We hadden een druk de en ondanks de mooie natuur hebben we niet echt veel noemenswaardig gezien. Blijkbaar had de gids de laatste paar dage een krokodil genaamd Elizabeth gezien, maar zij noch Scarface, een groot mannetje, liet zich vandaag zien. Wel hebben we 2 babykrokodillen gezien, maar die waren zo'n 30 centimeter en ik heb grotere hagedissen gezien. Het was dan ook een beetje moeilijk te zeggen of ik wel naar de goede 'tak' keek. Dit was dus niet erg spectaculair.
De rit daarna was spectaculairder. Dit was een kronkelige over de Alexandra Range door het regenwoud. Dit regenwoud is zo'n 150 miljoen jaar oud, dus letterlijk Jurrasic Park min de dinosaurussen. Ook hadden ze hier prehistorische bloemen, zoals de Idiot Fruit, die blijkbaar giftig is, dus je bent een idioot als je hem eet. Het was een dicht regenwoud, maar soms zag je de zee vlak langs de weg door de bomen. Onderweg moesten we onze ogen open houden voor cassowary's, maar ondanks dat de andere bus stopte, was er geen te zien. Wel waren er ge leg waarschuwingsborden en sommige met before en after als je er een aanrijdt. Onderweg kwamen we nog langs Cos Bah, dat blijkbaar zo het te omdat daar ooit een boer woonde, die geen hekken kon maken waardoor de melk en steeds op het strand stonden.
Uiteindelijk kwamen we bij Cape Tribulation met Mount Sorrow vlakbij. Deze namen heeft James Cook bedacht toen hij hier schipbreuk leed en toen hij Mount Sorrow was opgeklommen, dacht hij dat hij hier dood zou gaan. Vandaar de positieve namen. Hier lag Cape Trib Beach House, waar ik en de meeste anderen van onze groep zouden overnachten. Het waren allemaal huisjes midden in het regenwoud en vlak aan het strand. Super mooi. Ik deelde een kamer met Lisa, een Iers meisje, en een Japans meisje, dat haar naam wel heeft gezegd, maar die ik niet kan onthouden. Onze buren waren Eileen en Carolyne, nog 2 Ierse meisjes, en Brittany, een Amerikaans meisje.
Het Japanse meisje ging jungle surfen, maar de rest wilde een beach walk om 4 uur dien, maar om 4 uur bleek dat er geen was. Iemand heeft ons toen verteld waar de beach walk naartoe gaat en toen zijn we zelf gegaan. Het is heel mooi hier, omdat het regenwoud recht aan het strand ligt en als het vloed wordt volgens mij recht aan zee. Het bijzondere is dat beide werelderfgoed zijn, het Daintree Rainforest en de Great Barrier Reef grenzen elkaar hier. Aan de rand van het bos en zelfs op het strand staan mangroves, dien dus tegen zout water kunnen. Die op het strand leken een beetje op de bomen uit Prince Caspian, maar dan kleiner, omdat de wortels zover uitstaken.
We waren allemaal er voorzichtig met dicht bijn de zee komen, omdat hier krokodillen zitten. Ik moest toen aan mam denken, die altijd overal wil zwemmen als het warm is. Maar wat ik hier heb geleerd, is dat je niet zomaar ergens moet gaan zwemmen en als ze zeggen dat er krokodillen zitten, zal dat wel. En zoals de gids op de boot vandaag zei: krokodillen vallen alleen domme mensen aan en er zijn nog steeds mensen die de bordjes negeren. Bij de bomen op het strand dachten we dat we wel langs het water moesten en daar waren allemaal scherpe rotsen en stukjes dood koraal. Gelukkig geen krokodillen. Bij de lookout, die onze bestemming was, moest knecht aan Lost denken, omdat het op het stram daar leek met het regenwoud erbij. Gelukkig ben ik nog geen ijsberen tegen gekomen. Het uitzicht hier was heel mooi, omdat het een beetje mistig was in de bergen, maar de zon scheen er doorheen.
De terugweg ging een stuk sneller. Bij ons huisje heb ik nog een tijd met Lisa zitten kletsen, maar uiteindelijk moesten we wat gaan eten voordat het restaurant dicht was. Helaas was er net een hele grote groep dus we moesten even wachten. Toen Brittany met haar drankje ging zitten, sprong ze ineens op. Er kroop een dikke spin op haar flesje. Dit was volgens mij een huntsman en die zijn niet gevaarlijk, maar dat wist ik niet zeker. We waren er in ieder geval snel vanaf, want een jonge van de grote groep pakte hem op en zette hem bij een andere jongen neer, die behoorlijk bang was voor de spin. Na het eten was er een bonfire, maar Lisa, het Japanse meisje en ik zijn gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
